Οι προσλήψεις “από το παράθυρο” στους Δήμους προκαλούν την ισοπολιτεία
Ενυπόγραφα

Οι προσλήψεις “από το παράθυρο” στους Δήμους προκαλούν την ισοπολιτεία

Είναι αλήθεια ότι θέματα που άπτονται των εργασιακών σχέσεων, ιδιαίτερα σε μία εποχή όπως η σημερινή, με τα εκατομμύρια εξαθλιωμένων ανέργων στη χώρα, είναι άκρως ευαίσθητα. Κατά συνέπεια, η προσέγγισή τους απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, ώστε να αποκλείονται παρεκτροπές σε κοινωνικούς αυτοματισμούς (του τύπου, αν όχι εγώ, ούτε κι αυτοί), αλλά και να υπηρετούνται οι έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας.

Πάμε αρχικά στα στοιχεία της είδησης, με βάση τουλάχιστον όσα βλέπουν τις τελευταίες μέρες το φως της δημοσιότητας:

  • Πέντε δήμαρχοι (Λάρισας, Πάτρας, Νίκαιας, Ζωγράφου, Χαλανδρίου) αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε έλεγχο νομιμότητας των προσλήψεων που είχαν πραγματοποιηθεί στους Δήμους τους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν ποινικές κυρώσεις.
  • Την υπεράσπιση των συγκεκριμένων δημάρχων ανέλαβε, σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, το γραφείο των πρώην συνεργατών του νυν υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, και πρώην αναπλητωτή Εσωτερικών, Γιώργου Κατρούγκαλου.
  • Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο διάδοχος του κ. Γ. Κατρούγκαλου στο υπουργείο Εσωτερικών, Χριστόφορος Βερναδάκης, με διάταξη νόμου (άρθρο 48), που ενσωματώνει στο νομοσχέδιο για τη δημιουργία μητρώου στελεχών της δημόσιας διοίκησης, ουσιαστικά απαλλάσσει οριστικά τους δημάρχους από τις όποιες ποινικές ευθύνες και ταυτόχρονα, ανοίγει τον δρόμο για την επικύρωση χιλιάδων προσλήψεων που έχουν γίνει κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας.
  • Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 48, αφαιρείται από τους δημάρχους το δικαίωμα άσκησης ένδικων μέσων κατά των συμβασιούχων υπαλλήλων που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να επιτύχουν τη μονιμοποίησή τους και ταυτόχρονα, αίρεται το αξιόποινο των πράξεων για όσες διοικήσεις, παρ’ ότι είχαν το δικαίωμα, δεν άσκησαν ένδικα μέσα.
Καλό είναι το κράτος, κεντρικό και τοπικό, να μην προκαλεί με τη συμπεριφορά του, 
εξαντλώντας τα νομοθετήματά του για όσους, με τον «άλφα» ή «βήτα» τρόπο, 
κατάφεραν να «τρουπώσουν» στο Δημόσιο, αλλά να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες του.

Όσοι αντιδρούν στην παραπάνω επιλογή, υποστηρίζουν ουσιαστικά ότι με την ψήφιση της συγκεκριμένης διάταξης θα οδηγηθούμε σε χιλιάδες μονιμοποιήσεις συμβασιούχων με πρωτόδικες αποφάσεις, ενώ παράλληλα αναμένεται να μονιμοποιηθούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ακόμη περισσότεροι συμβασιούχοι, καθώς οι διοικήσεις δεν θα υποχρεούνται να ασκήσουν ένδικα μέσα.

Επίσης, τονίζουν ότι με τις συγκεκριμένες προσλήψεις ουσιαστικά αδικούνται όσοι, διαθέτοντας τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, θα μπορούσαν να προσληφθούν στις προαναφερόμενες θέσεις, αλλά τελικώς τους… πρόλαβαν οι προηγούμενοι και μάλιστα, εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ.

Ωστόσο, το θέμα με τους συμβασιούχους δεν είναι τωρινό και δεν σχετίζεται με την οικονομική κρίση, άσχετα εάν γιγαντώθηκε εξαιτίας της. Το «παιχνίδι» παίζεται καιρό και με τη συνενοχή αρκετών αιρετών. Μέσω της εκμετάλλευσης της αδήριτης ανάγκης για εργασία, πολλές δημοτικές παρατάξεις δημιουργούσαν πελατειακούς στρατούς, υποσχόμενοι διορισμούς, τους οποίους εν συνεχεία υλοποιούσαν μέσω ανεξέλεγκτων «ελαστικών» συμβάσεων εργασίας.

Από την άλλη, αρκετές δημοτικές Αρχές, υπό το βάρος και των περιορισμών στις προσλήψεις, αναγκάζονταν να χρησιμοποιούν συμβασιούχους προκειμένου να καλύψουν ακόμη και πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους. Την ίδια ώρα, ωστόσο, αρνούνταν να προχωρήσουν σε ειλικρινή καταγραφή των αναγκών τους και ριζική αναδιάρθρωση των λειτουργιών τους, ώστε να αξιοποιήσουν ορθολογικότερα το σύνολο του προσωπικού τους (δεν φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί που στο παρελθόν να είχαν μπει σε κάποια δημοτική υπηρεσία και να μην είχαν δει κάποιους να πίνουν χαλαροί το καφεδάκι τους, ουσιαστικά χωρίς να έχουν συγκεκριμένο αντικείμενο εργασίας, όταν από την άλλη διαπιστώνονταν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού σε άλλους τομείς υπηρεσιών).

Και κάπου εκεί ήρθε η κρίση και ισοπέδωσε τα πάντα, καθώς βρεθήκαμε «με το πιστόλι στον κρόταφο» να πρέπει να μαζέψουμε σε ασφυκτικά μικρό χρονικό διάστημα, όσα είχαμε αφήσει να «ξεχειλώνουν» δεκαετίες και δεκαετίες. Μόνο που ακόμη και τώρα η αναδιοργάνωση επιχειρείται με στρεβλό τρόπο, αγνοώντας τα εκατομμύρια ανέργων του ιδιωτικού τομέα, για τους οποίους το παρόν παραμένει ζοφερό και το μέλλον αβέβαιο, και επιδεικνύοντας την όποια ευαισθησία στο κομμάτι του δημόσιου τομέα.

Βέβαια, ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι οι απολύσεις συμβασιούχων θα λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα. Όπως, επίσης, θα ήταν αστείο να υποστηρίξει κάποιος ότι όσοι αναζητούν μία έστω και προσωρινή θέση εργασίας σε κάποιον Δήμο και μετά επιδιώκει να τη μονιμοποιήσει, το κάνει επειδή «τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια του». Αναμφίβολα έχει την ανάγκη να εργασθεί για να επιβιώσει, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα εκατομμύρια των ανέργων συμπατριωτών του.

Καλό είναι, λοιπόν, το κράτος, κεντρικό και τοπικό, να μην προκαλεί με τη συμπεριφορά του, εξαντλώντας τα νομοθετήματά του για όσους, με τον «άλφα» ή «βήτα» τρόπο, κατάφεραν να «τρουπώσουν» στο Δημόσιο, αλλά να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες του. Με άλλα λόγια, σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις (μόνιμες ή μη) στο Δημόσιο να ακολουθεί απαρέγκλιτα όσα η νομοθεσία ορίζει και σε ό,τι αφορά τον ιδιωτικό τομέα να τον αφήσει να ασκήσει απρόσκοπτα την επιχειρηματική αποστολή του, μπας και καταφέρουμε να δούμε την ανεργία να μειώνεται.

Και για όσους σπεύσουν να χαρακτηρίσουν ως νεοφιλελεύθερη την προηγούμενη αποστροφή, υπάρχει κι εναλλακτική λύση: κατ’ αναλογίαν με τον δημόσιο τομέα, να θεωρηθούν παράνομες οι εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και να εισαχθεί ρύθμιση στη Βουλή για την ακύρωσή τους…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet