Κι όμως η Λέσβος μπορεί να αφήσει οριστικά πίσω το… Καστελόριζο
Ενυπόγραφα

Κι όμως η Λέσβος μπορεί να αφήσει οριστικά πίσω το… Καστελόριζο

Ήταν αναμφίβολα μία ιστορικού χαρακτήρα επίσκεψη στη Λέσβο αυτή των θρησκευτικών ηγετών (Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και Πάπα Φραγκίσκου) το Σάββατο 16 Απριλίου 2016, με σκοπό ουσιαστικά ένα προσκύνημα στον ίσως χαρακτηριστικότερο τόπο εκδήλωσης του προσφυγικού δράματος.

Ανθρώπινες στιγμές, συγκινητικές εικόνες, φορτισμένες συναισθηματικά τηλεοπτικές περιγραφές. Μόνο που κάποια στιγμή οι επίσημοι προσκεκλημένοι αποχώρησαν και μαζί τους εγκατέλειψαν τη Λέσβο οι τηλεοπτικές κάμερες και οι εκατοντάδες δημοσιογράφοι, απ’ όλον τον κόσμο, που κάλυψαν την παγκοσμίου ενδιαφέροντος συνάντηση. Ευχή όλων, ο συμβολισμός αυτής της επίσκεψης να αργήσει να σβήσει από τη μνήμη όσων την παρακολούθησαν και κυρίως, ν’ αποτελέσει αφορμή ώστε το προσφυγικό να αντιμετωπιστεί από τις πολιτικές και θρησκευτικές ηγεσίες ως αυτό που πραγματικά είναι· μία μείζων ανθρωπιστική κρίση που δεν συγκρατείται από σύνορα και φράχτες, δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια ή ακραίες φωνές, δεν επιτρέπει σε κανέναν να φανταστεί ότι δεν αφορά τον ίδιο, αλλά τον διπλανό του.

Είναι αλήθεια ότι οι ηγεσίες άργησαν να αντιληφθούν το ανθρωπιστικό «τσουνάμι» που μοιραία, κάποια στιγμή, θα προκαλείτο αφ’ ενός από τις αλόγιστες επεμβάσεις κάποιων κρατών κι αφ’ ετέρου από την… ουράνια απάθεια κάποιων Εκκλησιών. Το συνειδητοποίησαν τώρα; Κι αν ναι, αυτό θ’ αλλάξει κάτι στον τρόπο που ασκούν την πολιτική τους και θα μπορέσει ν’ αναστρέψει την «εκρηκτική» κατάσταση που έχει διαμορφωθεί; Δύσκολο να απαντηθούν με ασφάλεια τα παραπάνω ερωτήματα.

Ο λαός μας έχει αποδείξει ότι, ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες, έστω και με «την ψυχή στο στόμα», 
δεν χάνει τα τεράστια ψυχικά αποθέματα που έχει κι ευτυχώς εκδηλώνει πάντοτε 
σε κρισιμότατες καμπές της ιστορικής διαδρομής του.

Το μόνο που με ασφάλεια μπορεί να ειπωθεί είναι ότι οι πρόσφυγες θα εξακολουθήσουν να ζουν για πολύ ακόμη καιρό τον εφιάλτη του ξεριζωμού από τις πατρίδες τους και οι κοινωνίες των χωρών που τους υποδέχονται θα συνεχίσουν να «παλινδρομούν» μεταξύ συναισθημάτων ανθρωπισμού και αλληλεγγύης, αλλά και φόβου μπροστά στα αλλεπάλληλα προσφυγικά κύματα που ξεσπούν στις περιοχές τους.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, τα παραπάνω συναισθήματα εμπλέκονται ακόμη δραματικότερα. Ένας λαός που υποφέρει για χρόνια τα πάνδεινα, με εφιαλτικό παρόν και αβέβαιο (και για τούτο τρομακτικότερο) μέλλον, καλείται να σταθεί αλληλέγγυος απέναντι σε συνανθρώπους του με κατεστραμμένο παρόν κι άδηλο μέλλον. Σηκώνοντας βάρος δυσανάλογο των δυνατοτήτων τους, κυβερνώμενοι από ελλιποβαρείς πολιτικά ηγεσίες, οι Έλληνες θα πρέπει πραγματικά να υπερβάλλουν εαυτούς για να καταφέρουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.

Ωστόσο, δεν θα είναι η πρώτη φορά. Ο λαός μας έχει αποδείξει ότι, ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες, έστω και με «την ψυχή στο στόμα», δεν χάνει τα τεράστια ψυχικά αποθέματα που έχει κι ευτυχώς εκδηλώνει πάντοτε σε κρισιμότατες καμπές της ιστορικής διαδρομής του. Κι αν στα μικρά, πολλές φορές φορές αποδεικνύεται μικρός, στα μεγάλα καταφέρνει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

Από το Καστελόριζο ξεκίνησε η μεγάλη πτώση της Ελλάδος, σε οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο. Έξι  χρόνια αργότερα, με μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της στα όρια της κοινωνικής εξαθλίωσης, η ίδια χώρα “διδάσκει” ότι η Ανθρωπιά και η Αλληλεγγύη δεν εξαρτώνται από τα οικονομικά πλεονάσματα, την ευρωστία των τραπεζών και την οργανωτικότητα κάποιων κοινωνιών, αλλά -από την υποτιμημένη στην εποχή μας- αξία της ηθικής μεγαλοσύνης των πολιτών. Και σε αυτό το επίπεδο, η Ελλάδα, χωρίς καμία διάθεση ψευτο-εθνικισμού, ξεχωρίζει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η φράση του Πάπα Φραγκίσκου από τη νησί της Λέσβου περιέγραψε με ακρίβεια τη στάση των κατοίκων της χώρας μας στο θέμα του προσφυγικού: «Θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον ελληνικό λαό, ο οποίος παρά τις σοβαρές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, μπόρεσε να κρατήσει ανοιχτή την καρδιά και διάπλατες τις πόρτες. Πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι έβαλαν προς διάθεση εκείνο το λίγο που είχαν, για να το μοιραστούν με όποιον ήταν στερημένος από τα πάντα».

Και ίσως αυτή η διαπίστωση να αφήνει κάποιες ελπίδες ότι τούτη η χώρα μπορεί, στο τέλος, να καταφέρει να αφήσει οριστικά πίσω της και το… Καστελόριζο.

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet