Βασίλειος Τσόλας: Αξιολόγηση των μαθητών ή ουσιαστική αποδόμηση της προσωπικότητας;

Με αφορμή την απόδοση των ελέγχων προόδου την Παρασκευή 14/2/2020 στο 1^ο Γενικό Λύκειο Πεύκης θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου απέναντι στον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών.

Γράφει ο Βασίλειος Τσόλας*

Γεγονός που με ώθησε να αναζητήσω στο διαδίκτυο σχετικά με την αξιολόγηση των μαθητών. Έπεσα πάνω στο Προεδρικό Διάταγμα ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 46/2016 ΦΕΚ 74/2016, το οποίο αφορά την αξιολόγηση των μαθητών στα Γενικά Λύκεια.

Βασικός σκοπός λοιπόν κάθε καθηγητή ως προς την αξιολόγηση είναι:

Άρθρο 1

Σκοπός της αξιολόγησης των μαθητών

Η αξιολόγηση των μαθητών έχει ως στόχο τη διαρκή βελτίωση της διδασκαλίας και γενικότερα της λειτουργίας της σχολικής μονάδας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διδακτικής − μαθησιακής διαδικασίας:

α) Η διαγνωστική αξιολόγηση στην αρχή κάθε σχολικού έτους έχει στόχο να καταγράψει τις ήδη κατεκτημένες γνώσεις των μαθητών του τμήματος και να συμβάλει στον ετήσιο σχεδιασμό του εκπαιδευτικού.

β) Η διαμορφωτική αξιολόγηση κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους έχει σκοπό να προσδιορίσει τον βαθμό που έχουν επιτευχθεί κάθε φορά οι στόχοι της διδακτικής διαδικασίας, όπως αυτοί καθορίζονται από τα ισχύοντα προγράμματα σπουδών των αντίστοιχων μαθημάτων, παρέχοντας ανατροφοδότηση η οποία στηρίζει την προσπάθεια όλων των εμπλεκόμενων για την επίτευξη των παραπάνω στόχων. Καταρχάς, πληροφορεί τον εκπαιδευτικό για τα αποτελέσματα του έργου του και των διδακτικών μεθόδων και εργαλείων που χρησιμοποιεί, τον βοηθά να εντοπίσει περιπτώσεις όπου υπάρχει ανάγκη για διαφοροποιημένη διδασκαλία και να ανασχεδιάσει τη διδακτική πράξη, με στόχο τη συνεχή βελτίωση και την αύξηση της αποτελεσματικότητάς της. Κατά δεύτερον, συμβάλλει στην αυτογνωσία και στην αντικειμενική πληροφόρηση των μαθητών ως προς τον βαθμό κατάκτησης των επιδιωκόμενων διδακτικών στόχων και τον βαθμό βελτίωσης των επιδόσεών τους, ώστε να εστιάσουν ανάλογα την προσπάθειά τους. Τέλος, υπηρετεί και την ενημέρωση των γονέων για την πρόοδο των παιδιών τους.

γ) Η τελική αξιολόγηση επιδιώκει την έγκυρη, αξιόπιστη, αντικειμενική και αδιάβλητη αποτίμηση των γνώσεων, των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων των μαθητών.

Η αξιολόγηση οφείλει να συνδυάζει ποικίλες μορφές και τεχνικές. Στο πλαίσιο αυτό ο μαθητής αξιολογείται από:

1. Τη συμμετοχή του στην καθημερινή εργασία της τάξης και τη συνολική δραστηριότητά του στη σχολική μονάδα.

2. Τα αποτελέσματα της επίδοσής του στις ενδιάμεσες γραπτές δοκιμασίες κατά τα δύο τετράμηνα του διδακτικού έτους και στις τελικές εξετάσεις στο τέλος του διδακτικού έτους.

3. Τις συνθετικές δημιουργικές εργασίες και

4. Από τον ατομικό του φάκελο, όπου αυτός τηρείται.

Τι από τα παραπάνω συμβαίνει πραγματικά στο σχολείο μας ;

Ως μαθητής της Γ’ Λυκείου που δίνει πανελλήνιες πώς είναι δυνατόν να μπορώ να διαχειριστώ μια διαδικασία η οποία μπάζει από παντού; Καλώς ή κακώς, από τη στιγμή που θέτουμε τον εαυτό μας στους αξιολογούμενους θα υποστούμε και τη βάσανο της αξιολόγησης. Σε ένα σύστημα που ο αξιολογητής δεν αξιολογείται ποτέ και η πολιτεία δεν λαμβάνει καμία μέριμνα προστασίας του μαθητή, καλούμε να διαχειριστώ τα λάθη τους.

Και τι εννοώ με αυτό;

Μπήκα στη διαδικασία άθελα μου να βιώσω την αδικία ( βίωμα που μου στερεί πολύτιμες εβδομάδες από την προετοιμασία μου για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο ). Πιστεύετε ότι έχω την πολυτέλεια του χρόνου;

Η έκρηξη μου είναι αδικαιολόγητη;

Εγώ κρίνω πως όχι.

Σχετικά με την καθημερινότητά μου οφείλω να δηλώσω σκληρά εργαζόμενος, διότι έχω 7 ώρες στο σχολείο και άλλες τόσες φροντιστήριο…

Πάω σε ένα σχολείο στο οποίο όχι μόνο δεν γίνεται μάθημα, αλλά  ταυτοχρόνως απαξιοί τον ίδιο τον μαθητή και την προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά. Προσπάθεια που γίνεται εις διπλούν λόγω της υπολειτουργίας της δημόσιας σχολικής μονάδας και εξαιτίας αυτού, καλούμε να συμπληρώσω τα κενά μου στο φροντιστήριο, πράγμα που σημαίνει κόστος (οικονομικό αλλά και σε χρόνο).

Εν τούτοις , δηλώνοντας την αντίθεσή μου στη διαδικασία της αξιολόγησης ίσως και με λάθος τρόπο, λόγου του γεγονότος ότι ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος το σύστημα με αποβάλλει (Εάν στενοχώρησα κάποιους ζητώ συγγνώμη ).

Δεν μπορώ και δεν ανέχομαι στην πλάτη μου να παίζονται παιχνίδια. Το καθηγητικό κατεστημένο δεν προάγει τον μαθητή, αλλά υπερασπίζεται συντεχνιακά τον ρόλο του.

Ας μου αποδείξουν λοιπόν ότι βάσει του Προεδρικού Διατάγματος τηρούν τον βασικό σκοπό της αξιολόγησης και τον τρόπο αυτής, στη σχολική μονάδα που τυγχάνει να είμαι μαθητής.

Δεν με ενδιαφέρουν οι βαθμοί, η αδικία με πνίγει, σε ένα σύστημα που χωρίς να ερωτηθούμε έχουμε ενταχθεί. Από τη στιγμή που δεν αντιδράσαμε και σιωπηλά το αποδεχθήκαμε οφείλουμε να τηρήσουμε τις διαδικασίες (αυτό αφορά τους καθηγητές και μαθητές ).

Πότε άραγε έγινε ουσιαστική αξιολόγηση των μαθητών;

Πότε κρίθηκαν αξιολογητές επαρκείς για να αξιολογήσουν εμάς; Πότε έλεγξε κανείς αν γίνεται πραγματικά ουσιαστικό μάθημα στην τάξη;

Ποιος είναι ο ρόλος του διευθυντή του σχολείου;

Αρνούμαι να αξιολογηθώ με αυτούς τους όρους, παρόλο που είναι απαραίτητο για την μετέπειτα πορεία μου. Ο καλός βαθμός απολυτηρίου ανοίγει τις πόρτες σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ακόμη και για τον εργασιακό μου βίο σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Πώς μπορώ να αγνοήσω αυτή τη διαδικασία; 

Γιατί τους επιτρέπουμε να παίζουν με τη ζωή μας;

* Μαθητής Γ’ Λυκείου 1^ου ΓΕΛ Πεύκης, μέλος του 15μελούς Συμβουλίου, εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας – Μέλος Δ.Σ. – ΝΠΔΔ Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης.