Μάγδα Φύσσα: Γιατί αξίζει τον σεβασμό κάθε δημοκρατικού πολίτη

Από το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 η ζωή της Μάγδας Φύσσα άλλαξε μεμιάς και ριζικά. Ο γιος της Παύλος έπεφτε νεκρός στο Κερατσίνι από το μαχαίρι ενός φασίστα, μέλους μιας ευρύτερης εγκληματικής, ναζιστικής συμμορίας.

Επτά χρόνια μετά, η Δικαιοσύνη «μίλησε» και καταδίκασε τους ενόχους. Δικαιώθηκε η Μάδα Φύσσα; Ως μάνα δεν θα δικαιωθεί ποτέ, αφού καμιά απόφαση, καμιά εξήγηση, καμιά ανάλυση δεν μπορεί να της φέρει πίσω τον Παύλο της. Ως πολίτης ίσως να αισθάνθηκε δικαιωμένη, αφού η δικαστική απόφαση έστειλε σαφές πολιτικό μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις.

Τι θα μείνει απ’ όλα αυτά; Τι θα θυμόμαστε τώρα που κλείνει το θλιβερό «βιβλίο» που άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 2013; Πέρα από την τραγική απώλεια του Παύλου, σίγουρα τη σθεναρή στάση της Μάνας του. Μιας γυναίκας που στάθηκε «βράχος» -μόνο εκείνη ξέρει πώς-  όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που άκουσε την απόφαση της Δικαιοσύνης.

Όμως, τη Μάγδα Φύσσα δεν της ταιριάζει να τη θυμόμαστε μόνο ως τη Μάνα που έχασε το παιδί της. Άλλο παράδειγμα-υπόδειγμα μας πέρασε κι αυτό είναι του Πολίτη που εφάρμοσε στην πράξη την ακροτελεύτια διάταξη (άρθρο 120/4) του Συντάγματος: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

 Γι’ αυτή τη στάση της αξίζει τον σεβασμό όλων των δημοκρατικών πολιτών…