Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη δεν… είναι για τα ΑμεΑ

Μετά την πρόσφατη καταγγελία δημότη Χαλανδρίου για την κατάσταση των ραμπών για ΑμεΑ στην πόλη, λάβαμε νέα επιστολή, αυτή τη φορά από τον κ. Γ.Ρ., από το Κέντρο Εργασίας Αναπήρων Άνω Λιοσίων, ο οποίος καταγγέλλει την παντελή έλλειψη προσβασιμότητας στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, στο Σύνταγμα.

Ειδικότερα, στην επιστολή του ο συγκεκριμένος πολίτης αναφέρει:

Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά και αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να πάρουν δημοσιότητα τόσο σοβαρά προβλήματα για να βρεθούν λύσεις. Εικόνες ντροπής μπροστά στο απροσπέλαστο Μνημείο του Αγνώστου  Στρατιώτη στη Βουλή των Ελλήνων. Αναρωτιέμαι, οι ανάπηροι πολέμου, που έχασαν την σωματική τους ακεραιότητα για την πατρίδα και μόνο, πώς θα φτάσουν εκεί; 

Επικρατεί Μεσαίωνας εν έτη 2019 στην Ελλάδα όσον αφορά τα δικαιώματα για όλες τις ευπαθείς κατηγορίες συμπολιτών μας. Ιδιαίτερα στα άτομα με αναπηρία η χώρα μας είναι εχθρική και, πολλές φορές, εκδικητική σχετικά με τα δικαιώματά μας. Μετά το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε σχετικά με την προσβασιμότητα στην Ακρόπολη, πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο αποκλεισμός είναι κανόνας και όχι εξαίρεση. Στην Ακρόπολη πάμε για να θαυμάσουμε τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και να νιώσουμε υπερήφανοι για τα επιτεύγματα των προγόνων μας. 

Στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, μπροστά από το Κοινοβούλιο, πάμε για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Μέσα σε όλους, επισκέπτονται το μνημείο και οι ανάπηροι πολέμου που έχασαν τη σωματική τους ακεραιότητα για την ίδια πατρίδα που τώρα τους αποκλείει και τους στερεί τη δυνατότητα προσβασιμότητας στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, αντιμετωπίζοντάς τους με τον χειρότερο τρόπο.

Είμαι Έλλην πολίτης, Χριστιανός Ορθόδοξος, πατέρας 5 παιδιών, με 95% αναπηρία και αγαπάω τη χώρα μας, είμαι υπερήφανος γιατί κι εγώ είμαι πολεμιστής της ζωής και θα ήθελα να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα στη ζωή, στην προσβασιμότητα και στην ελευθερία. Δεν θέλω να ζω σε μια εχθρική και αφιλόξενη χώρα που, αντί να με διευκολύνει, μου βάζει κάθε μέρα εμπόδια. 

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις και η πραγματικότητα είναι ορατή όπου και αν κοιτάξεις. Η προσπάθεια δεν είναι αρκετή για να είσαι ενεργός πολίτης, όταν νιώθεις ότι είσαι ξένος στον τόπο σου και υποχρεωμένος να ζητάς βοήθεια για πράγματα αυτονόητα, που θα έπρεπε να ανακαλύπτει και να διορθώνει η Πολιτεία. 

Αναγκάστηκα να ζητήσω βοήθεια για να φτάσω με τα εγγόνια μου που αύριο και αυτοί θα υπηρετήσουν την ίδια πατρίδα για να φτάσω κοντά στο μνημείο. 

Ένιωσα τόσο πολύ άσχημα που για ένα λεπτό νόμιζα ότι είμαι το θύμα σε κάποιο πόλεμο που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. 

Θέλω να ευχαριστήσω τους τουρίστες που με βοήθησαν να φτάσω στο Μνημείο, οι οποίοι δεν πίστευαν ότι στη χώρα μας επικρατεί μια τέτοια κατάσταση και να χτυπήσω το καμπανάκι σε όλους αυτούς που πιθανώς να περνάνε εκατό φορές την ημέρα από το συγκεκριμένο σημείο και δεν βλέπουν τίποτα, γιατί δεν τους ενδιαφέρει.