Πάνος Γκόνης: Ας μετατρέψουμε την ατομική ευθύνη σε συλλογική

Ίσως από πάντα, αλλά ακόμα περισσότερο στις μέρες μας, η ενασχόληση με τα κοινά μπορεί να εξελιχθεί προσωπικά είτε σε ιδιαίτερα συμφέρουσα, είτε σε εξαιρετικά ψυχοφθόρα. Το σίγουρο είναι πως ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και επίσης σίγουρο είναι ότι μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια παρουσίας στα δημοτικά έδρανα σκεφτόμουν σοβαρά να αποσυρθώ. Μια σκέψη η οποία έγινε ακόμα πιο έντονη έπειτα από τις αλλεπάλληλες και τεραστίων διαστάσεων περιβαλλοντικές καταστροφές (φωτιές και πλημμύρες), οι οποίες προφανώς έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον χειρότερο τρόπο τη φυσική συνέπεια συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη μας. Η επιμονή όμως μέρους της κοινωνίας να «επιβραβεύει» με την ψήφο της ακριβώς αυτές τις πολιτικές αντιλήψεις με ξεπερνά και με κάνει σήμερα να ξανασκεφτώ πως για μια φορά ακόμα επιβάλλεται να προσπαθήσω ώστε να μετατραπεί η ατομική ευθύνη σε συλλογική!

Γράφει ο Πάνος Γκόνης*

Ειδικά για όλους και όλες εμάς που ασχολούμαστε με τον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης η αρχή της εγγύτητας οφείλει να μας προσδιορίζει σχεδόν νομοτελειακά, ενώ ταυτόχρονα μας επιβάλλει τον συνεχή διάλογο, τις συνεργασίες και τη συν-διαμόρφωση των έργων μαζί με την κοινωνία, για την κοινωνία. Είναι όμως έτσι; Ανάμεσα στον Βόλο του κ. Μπέου και στη Λάρισα του κ. Καλογιάννη δυστυχώς αναδείχθηκαν εκείνες οι τεράστιες διαφορές στη λογική της ενίσχυσης των υποδομών και τον μακρόχρονο σχεδιασμό ή όχι, στην ελλιπή πρόβλεψη, εντέλει στην ουσιαστική αδιαφορία για το περιβάλλον προς όφελος του περιστασιακού προσωπικού κέρδους. Παρά το γεγονός ότι η στάθμη του Πηνειού ανέβηκε σχεδόν στα 11 μέτρα η Λάρισα με αρκετές πληγές άντεξε οριακά, ενώ αντίθετα στον Βόλο την ίδια ώρα που δεν υπήρχε πόσιμο νερό για δέκατη πέμπτη ημέρα, ο δήμαρχός του έλεγε πως ετοιμάζεται να κάνει τα πιο φαντασμαγορικά Χριστούγεννα! Η πολιτική, κυρίως, άρνηση να εμπλακούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα στον συλλογικό σχεδιασμό των υποδομών με βάση ένα στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης αναπόφευκτα και αυτονόητα σε βάθος χρόνου καταλήγουν σε βάρος της κοινότητας.

Στον Δήμο μας όλα αυτά αποδεικνύονται με την υποβάθμιση του δημόσιου διαλόγου ήδη από τις πρώτες ημέρες ανάληψης των καθηκόντων του κ. Ζορμπά, αλλά και από τον καθ’ ολοκληρία αποσπασματικό τρόπο αντιμετώπισης του συνόλου των μεγάλων έργων από τη Δημοτική αρχή.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Την απόκτηση του κτήματος και της βίλας Ιόλα που την καταψήφιζαν επί θητείας μας ως ασύμφορη και τώρα οι ίδιοι την προβάλλουν ως δική τους επιτυχία; Την ανάπλαση της πλατείας του Αγίου Ιωάννη για την οποία μόλις ανέλαβαν το 2019 κατηγόρησαν την Τεχνική Υπηρεσία και εμάς ότι ήταν όχι μόνο πρόχειρη αλλά και ιδιαίτερα κοστοβόρα, ενώ τώρα απλά την συντηρούν σχεδόν με τα ίδια χρήματα; Το Κολυμβητήριο το οποίο φρόντισαν να το εντάξουν προς «άγραν ψήφων» στον νόμο περί αυθαιρέτων δίχως να υπάρχει μελέτη εφαρμογής και με κίνδυνο να υπερδιπλασιαστεί το κόστος με την υπογραφή, ενώ ήδη έχουν χρεώσει από τώρα με 2.000.000 ευρώ τον προϋπολογισμό και του 2026; Το γεγονός ότι κάποιες παρατάξεις –μεταξύ αυτών ευτυχώς όχι και εκείνη του νυν Δημάρχου– τον Σεπτέμβριο του 2018 καταψήφισαν την απόφαση 419 για καταρχήν λήψη δανείου για την απόκτηση μέρους του ΟΤ 119 (πρώην «Εκπαιδευτήρια Μακρή») με τη δικαιολογία ότι δήθεν ήταν προεκλογική μας εξαγγελία;

Περίτρανα αποδεικνύεται σήμερα, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, ότι έχουν κωλυσιεργήσει αδικαιολόγητα, ή μήπως καλύτερα να πούμε πως τόσο η Δημοτική αρχή Ζορμπά, όσο και η πλειονότητα των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων έχουν κάνει αρκετά για να το χάσουμε; Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε άραγε την τριετή εμμονή τους στη λήψη δανείου από συστημική τράπεζα με όρους παράνομους και καταχρηστικούς όπως άλλωστε τους έκρινε το Ζ΄ Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όταν εμείς επιμέναμε από την αρχή της διαδικασίας ότι η μοναδική λύση ήταν (και είναι τελικά) το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων;

Δυστυχώς η λίστα δεν έχει τελειωμό και βέβαια όλα εκκινούν από την με σκόπιμο τρόπο πλημμελή ενημέρωση των κατοίκων και από μια προσπάθεια για οφέλη μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα ως επί το πλείστον παραβλέποντας την ουσία. Για να γίνω κατανοητός, με απλά λόγια το Κολυμβητήριο δεν εντάχθηκε για να εξυπηρετήσει πραγματικά τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά για να κερδηθούν οι εντυπώσεις και να οδεύσουν προς τις εκλογές με αυτόν τον εκλογικό «άσσο στο μανίκι». Διαφορετικά, πρωταρχική και κυρίαρχη επιλογή για την προηγούμενη θητεία, όφειλε να αποτελεί η με κάθε τρόπο απόκτηση του ΟΤ 119 (πχ με την ένταξή του στο επενδυτικό πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης») μιας και είναι σχεδόν σίγουρο ότι έως το 2026-27 τα σχολεία δεν θα μπορούν να εντάξουν το σύνολο των παιδιών τα οποία θα διαμένουν στην περιοχή νότια της Μεσογείων, ειδικά κατόπιν της έντονης ανοικοδόμησης που σήμερα παρατηρείται στην ευρύτερη περιοχή! Στο ερώτημα Κολυμβητήριο ή Σχολείο η αυτονόητη απάντηση είναι «και τα δύο». Απ’ ό,τι φαίνεται όμως με ευθύνη της Δημοτικής αρχής Ζορμπά για τα επόμενα χρόνια δεν θα έχουμε τίποτα από τα δύο, ενώ θεωρώ πως στο άμεσο μέλλον θα κριθεί ως επιτακτικά αναγκαία η αποσυμφόρηση των 1ου, 2ου, 3ου, 6ου και 8ου Δημοτικών Σχολείων.

Σίγουρα όλα τα παραπάνω εδράζουν στο γεγονός ότι η παρούσα Δημοτική αρχή κωφεύει στις απόλυτα δίκαιες αιτιάσεις της Ένωσης Συλλόγων Γονέων (και όχι μόνο) αφού στηρίζεται στη λογική άσκησης διοίκησης με πίστη και σεβασμό σε ένα ασφυκτικό και απόλυτα δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Ένα μοντέλο το οποίο δυστυχώς ενισχύουν όχι μονάχα οι νόμοι που μετέτρεψαν τον Κλεισθένη σε ένα τερατούργημα, όχι μόνο η Δημοτική αρχή Ζορμπά, αλλά και πλείστες όσες από τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις…

Εφόσον το εκλογικό σώμα επιλέξει τη Νίκη Πολιτών για Δημοτική αρχή, εμείς δεσμευόμαστε πως θα εργαστούμε σκληρά από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μας στην κατεύθυνση της άμεσης επίλυσης όλων εκείνων των θεμάτων που έχει ανά-γκη η πόλη μαζί με την κοινωνία, το έχουμε αποδείξει εξάλλου με πλήθος έργων και στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας μας. Οριμένοι/ες ακόμα επιμένουμε ότι αν τελικά δεν καταφέρουμε να συναθροίσουμε την ατομική ευθύνη και μέσω της συμμετοχής να την μετατρέψουμε σε συλλογική τότε το αύριο του Δήμου με την αρχαιοελληνική του σημασία θα είναι πέρα για πέρα αβέβαιο και θα εξυπηρετεί μονάχα πελατειακές σχέσεις κατ’ ανάθεση και συμφέροντα ξενοδοχειακής διαμονής.

Πιστός στις αρχές μου χαίρομαι που εγκαινιάζω τον διάλογό μας με το παρόν κείμενο και υπόσχομαι να επανέλθω όπως άλλωστε έπραξα και το 2014, τότε με τρία κείμενα «Γιατί η ψήφος όλων είναι αναγκαία», «Για ποια ανεξαρτησία μιλάμε;» και «Μεταξύ εικόνας και λόγου», αλλά και το 2019 «Απολογισμός Αντιδημαρχίας Παιδείας και Πολιτισμού», «Προγραμματικό κείμενο Αντιδημαρχίας Παιδείας και Πολιτισμού», «Πολιτική προσωπικών αντιπαραθέσεων», «Ο δημόσιος χώρος» και «Η συμμετοχή του πολίτη». Προφανώς όλα τα κείμενα είναι στη διάθεση του καθένα και της καθεμιάς· άλλωστε διατηρούν την αξία της ιστορικής τους αναφοράς, αλλά και της συνέχειας που βιώνουμε σήμερα.

_{* Ο Πάνος Γκόνης είναι μέλος της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης Νίκη Πολιτών Αγίας Παρασκευής και την εκπροσωπεί στο Δημοτικό Συμβούλιο ως μέλος και στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου μας ως αντιπρόεδρος. Το 2014-19 ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου εκπροσώπησε τον Δήμο στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής (ΠΕΔΑ), κατά το ίδιο διάστημα διατέλεσε αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού και το 2017-19 αναπληρωτής δημάρχου.}