Αν. Αλεξοπούλου: Να διαφυλάξουμε τους χώρους πρασίνου μας στα Βόρεια Προάστια

Στην εποχή μας, έχουμε ανάγκη το πράσινο. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία, η υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων μέσα στις μεγαλουπόλεις, πρέπει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα των πάντων, τοπικών αρχών και κατοίκων. Η μόλυνση της φυσικής τάξης πραγμάτων, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι τέτοια που δεν επιτρέπει την παράβλεψη του καθήκοντός μας, που είναι να περισώσουμε ό,τι μπορούμε από αυτά που κληρονομήσαμε. Και ας μην το ξεχάσουμε ποτέ: Η προστασία του περιβάλλοντος δεν έχει πολιτικές «αποχρώσεις», παρά μόνο τα χρώματα της φύσης. Ο αγώνας μας για τη φύση πρέπει να είναι υπερκομματικός, ως ένα μείζον ζήτημα για τις ζωές μας.

Γράφει η Αναστασία Αικατερίνη Αλεξοπούλου*

Η Αττική ασφυκτιά από ελεύθερες ζώνες πρασίνου. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι, αφού εδώ και δεκαετίες η άναρχη οικοδόμηση «έκλεψε» την ομορφιά που πρόσφεραν άλλοτε τα αττικά δάση και τα αθηναϊκά λιβάδια, εκείνα τα ωραία σπίτια με τους κήπους και τις αυλές. Είναι, λοιπόν, θέμα τιμής για όλους μας, αρχής γενομένης από τον πολιτικό κόσμο της χώρας, να πάρουμε τις ζωές μας πίσω! Να προστατέψουμε πάση θυσία αυτό που έχουμε ως παρακαταθήκη από τη φύση.

Τα Βόρεια Προάστια της Αθήνας δεινοπάθησαν κι αυτά από τη γρήγορη και χωρίς σχέδιο αστικοποίηση του παρελθόντος. Ωστόσο, κάτι διασώθηκε από την ξέφρενη επέκταση του άστεος, κι αυτό είναι τα όμορφα πάρκα και οι ελεύθεροι χώροι αναψυχής, που ακόμα συναντιούνται συχνά στην ευρύτερη περιοχή. Ειδικά η ζώνη που γεωγραφικά συμπίπτει με τον Δήμο Λυκόβρυσης-Πεύκης, έχει ακόμα πολλά να δείξει σαν φυσική ομορφιά. Δάση και πάρκα υπάρχουν αρκετά στα όρια του Δήμου, και για αυτό τον λόγο καθίσταται άμεση προτεραιότητα η προσεκτική τους συντήρηση, η αγάπη προς αυτά!

Κι όμως… Φαινόμενα εγκατάλειψης αυτού του πλούτου που μας πρόσφερε άπλετα η ελληνική φύση, παρατηρούνται τώρα τελευταία στην Πεύκη… Είναι μία διαπίστωση των δημοτών, πρώτα από όλα, αλλά και επισκεπτών της περιοχής. Η κατάσταση είναι μάλιστα τέτοια, ώστε πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, χωρίς άλλη καθυστέρηση! Για να κρατηθεί η περιοχή σε ένα καλό επίπεδο, για την υγεία (σωματική και ψυχική) των πολιτών, για την αισθητική της περιοχής.

Αφορμή δόθηκε για διαμαρτυρίες των περιοίκων από την κατάσταση ενός ωραίου άλλοτε χώρου πρασίνου (πάρκου), που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Κολοκοτρώνη και Βίτσι, στην περιοχή Πεύκης. Οι πολίτες κάνουν λόγο για πλήρη εγκατάλειψη και έλλειψη φροντίδας. Δυστυχώς, λένε την αλήθεια. Αρκεί μία απλή επίσκεψη στο μέρος αυτό, για να το διαπιστώσει κανείς ιδίοις όμμασι. Ένας χώρος, που υπό φυσιολογικές συνθήκες αποτελεί εστία πρασίνου και όμορφης αισθητικής στην περιοχή, έχει -αλίμονο- αφεθεί στην τύχη του και κάθε άλλο παρά τόπο αναψυχής αποτελεί πλέον.

Δεν είναι ο μόνος χώρος που δεινοπαθεί από την αδιαφορία. Η ίδια εικόνα επικρατεί και σε άλλα πάρκα της Πεύκης, όπως και στα ωραία δάση της. Οι αυτόπτες μάρτυρες είναι αυστηροί, αλλά δίκαιοι στην κρίση τους… Δέντρα που γέρνουν επικίνδυνα επειδή κάποιοι δεν μερίμνησαν για τον τακτικό καθαρισμό τους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των περαστικών, αλλά και τα παρακειμένως σταθμευμένα οχήματα με ζημίες. Δέντρα «κουρασμένα» σήμερα, «νεκρά» αύριο αν συνεχιστεί αυτή η καθόλου κολακευτική κατάσταση. Δέντρα, για τα οποία κάποιοι πρότειναν όχι να τα καθαρίσουν, όπως είναι το φυσικό και λογικό, αλλά να… τα κόψουν, στερώντας έτσι τον περιβάλλοντα χώρο από πολύτιμους πνεύμονες οξυγόνου και προξενώντας ανεπανόρθωτη βλάβη στο τοπικό μικροκλίμα! Στερώντας από όλους μας, από τα παιδιά μας, την ομορφιά, τη γαλήνη και την υγεία…

Χώροι που θα έπρεπε να αποτελούν εστίες φυσικού κάλλους, στερούνται της καθαριότητας, που είναι «μισή αρχοντιά» για τον σοφό λαό μας. Που τα απορρίμματά τους δεν καθαρίζονται, αλλά ούτε υπάρχει η απαραίτητη φροντίδα για το γρασίδι τους, όπως είναι το κούρεμα της χλόης κλπ., δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο μία κατάσταση ακαθαρσίας και δίνοντας επιπλέον την εικόνα παρακμής. Επίσης, η νοσηρή αυτή εικόνα συμπληρώνεται με τις σπασμένες λάμπες που από πολύ καιρό δεσπόζουν στους χώρους αυτούς, χωρίς να αντικαθίστανται από καινούριες, ενώ μετά τη δύση του ηλίου επικρατεί πυκνό σκοτάδι λόγω έλλειψης φωτισμού του χώρου. Αντί του φωτός, το έρεβος… Και, τέλος, απουσιάζουν από τους χώρους αυτούς επιδεικτικά τα παγκάκια, τα δε λιγοστά που υπάρχουν σε μερικά πάρκα -όπως αυτό των οδών Κολοκοτρώνη και Βίτσι- μερίμνησαν να τα διασώσουν οι περίοικοι, επιδιορθώνοντας και καρφώνοντάς τα οι ίδιοι.

Ζούμε, λοιπόν, μία δυστοπία, μία μετα-αποκαλυπτική πραγματικότητα που εγκυμονεί τον θάνατο του φυσικού περιβάλλοντος της Πεύκης και της ευρύτερης περιοχής, εν γένει. Σε κάθε περίπτωση, είναι όντως μία πολύ θλιβερή κατάσταση, η οποία δεν τιμά κανέναν. Οι υπεύθυνοι, πάνω απ’ όλα ο δήμαρχος, πρέπει να ενημερωθούν για τις διαπιστώσεις αυτές των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής και να δοθεί έτσι άμεση και οριστική λύση, αποδίδοντας τα όμορφα αυτά τοπία ξανά πίσω στους πολίτες. Το αξίζουν.

*Βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών, Ελληνική Λύση