Φ. Αλεξόπουλος: Ο «νόμος του αλυσοπρίονου» και η απώλεια του πράσινου χαρακτήρα της Αγίας Παρασκευής
Κοινωνία

Φ. Αλεξόπουλος: Ο «νόμος του αλυσοπρίονου» και η απώλεια του πράσινου χαρακτήρα της Αγίας Παρασκευής

Η Αγία Παρασκευή υπήρξε για δεκαετίες ένα από τα λίγα προάστια της Αττικής που διατηρούσαν έναν ξεχωριστό φυσικό χαρακτήρα. Τα πεύκα, τα πλατάνια, τα κυπαρίσσια, οι αλάνες με αγριολούλουδα – όλα αυτά συνέθεταν την ταυτότητα μιας πόλης όπου η αστική ζωή συναντούσε την αρμονία με τη φύση. Δυστυχώς, αυτή η εικόνα δείχνει να ξεθωριάζει με ανησυχητική ταχύτητα.

Γράφει ο Φώτης Αλεξόπουλος*

Σε κάθε γειτονιά, τα ξεραμένα δέντρα εγκαταλείπονται μέχρι να καταστούν επικίνδυνα, και αντί να γίνει κάποια προσπάθεια διάσωσης ή περιβαλλοντικής διαχείρισης, η πρώτη –και συχνά η μόνη– κίνηση του Δήμου είναι η προσφυγή στο… αλυσοπρίονο. Το δέντρο πεθαίνει, το κόβουμε, και τελειώσαμε. Ολόκληρη η πολιτική πρασίνου μοιάζει να συνοψίζεται σε αυτή την απλοϊκή λογική.

Κανένα οργανωμένο σχέδιο πρόληψης. Καμία ειδική υπηρεσία φυτοπροστασίας. Καμία στρατηγική αναδάσωσης. Καμία ουσιαστική συνεργασία με επιστήμονες του περιβάλλοντος. Καμία πρόβλεψη για δημιουργία δημοτικής ομάδας arborists (δενδρολόγων) που θα μελετά, θα φροντίζει, θα περιθάλπει το αστικό πράσινο.

Αντιθέτως, σε πολλές πόλεις του εξωτερικού –και όχι απαραίτητα σε πλούσιες μητροπόλεις– οι Δήμοι διαθέτουν εξειδικευμένα τμήματα αστικής δασοκομίας. Εκεί, κάθε δέντρο μετράει. Κάθε απόπειρα αποκοπής του συνοδεύεται από μελέτες κινδύνου, εκτίμηση κόστους-οφέλους και απόπειρες διάσωσης.

Στην Αγία Παρασκευή, όμως, κυριαρχεί μια παγιωμένη αντίληψη: «αν ξεραθεί, κόψ’ το». Ο νόμος του αλυσοπρίονου.

Αυτό δεν είναι απλώς διοικητική αμέλεια. Είναι πολιτική επιλογή. Και είναι επικίνδυνη.

Όταν κόβουμε ένα δέντρο, χάνουμε πολλά περισσότερα από λίγη σκιά:

Χάνουμε μια φυσική αντλία οξυγόνου.

Χάνουμε ένα φίλτρο αιωρούμενων σωματιδίων σε μια ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα.

Χάνουμε ένα φυσικό εμπόδιο στη θερμική νησίδα που πνίγει τα καλοκαίρια τις αστικές περιοχές.

Χάνουμε την αισθητική, την ταυτότητα, την ανθρώπινη διάσταση της πόλης μας.

Αλλά ίσως το πιο θλιβερό είναι ότι χάνουμε κάτι βαθύτερο: την περιβαλλοντική μας συνείδηση.

Αν μια τοπική κοινωνία δεν διαμαρτύρεται όταν εξαφανίζεται το πράσινο από τη γειτονιά της, αν ο Δήμος αντιμετωπίζει τα δέντρα ως «πρόβλημα» αντί ως πολύτιμο στοιχείο της ζωής μας, τότε έχουμε μπει επικίνδυνα σε μια πορεία χωρίς επιστροφή.

Καλούμε τη Δημοτική Αρχή να αλλάξει ρότα.

Να σταματήσει τις μαζικές κοπές χωρίς σοβαρή τεκμηρίωση.

Να δημιουργήσει επιστημονική ομάδα παρακολούθησης του αστικού πρασίνου.

Να εκπονήσει σχέδιο πρόληψης, άρδευσης, φροντίδας και αναδάσωσης.

Να σεβαστεί επιτέλους τον χαρακτήρα αυτής της πόλης.

Αν δεν δώσουμε αξία στο κάθε δέντρο σήμερα, αύριο θα αναζητούμε σκιά και ανάσα σε μια τσιμεντένια έρημο. Και τότε θα είναι αργά.

* Οικονομολόγος, επικεφαλής της δημοτικής κίνησης Αγία Παρασκευή – Σύγχρονη Πόλη.

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2025
Powered by Wisenet