Το ντοκιμαντέρ «Αγέλαστος Πέτρα» στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12»

Το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Αγέλαστος Πέτρα», του Φίλιππου Κουτσαφτή, θα προβληθεί την Κυριακή 5 Απριλίου 2015, στις 19:30, στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12», στον Δήμο Λυκόβρυσης – Πεύκης, στο πλαίσιο της ελεύθερης εισόδου σειράς προβολών υπό τον γενικό τίτλο «Η ταινία των εφτάμισυ».

Ο φακός του Φίλιππου Κουτσαφτή κινηματογραφεί την Ελευσίνα, καταγράφοντας τη ζωή κι ενίοτε τον θάνατο των απλών κατοίκων της, αλλά και τις αλλαγές που συντελούνται σ΄ ένα μυθικό τόπο (συνδεδεμένο με τον μύθο της θεάς Δήμητρας και τα Ελευσίνια Μυστήρια), ο οποίος εκβιομηχανοποιήθηκε με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και τους αρχαιολογικούς της χώρους. Το παρελθόν και το παρόν σε πλήρη αντίθεση, συνυπάρχουν σε έναν τόπο μολυσμένο από την σύγχρονη βιομηχανία, ο οποίος φιλοξενούσε τις τελετές που μυούσαν τους αρχαίους έλληνες στο θαύμα της ζωής και της εναλλαγής με τον θάνατο.

Στην αγέλαστο πέτρα κάθισε η θεά Δήμητρα όταν έψαχνε την Περσεφόνη. Στην Ελευσίνα, την πόλη των αρχαίων Μυστών. Η κάμερα τριγυρνάει στην πόλη και τη γύρω περιοχή. Τη γη των Ελευσίνιων Μυστηρίων, την πόλη της Δήμητρας και της Περσεφόνης που μετατράπηκε τις τελευταίες δεκαετίες από το τσιμέντο και τη μόλυνση σε μια από τις υποβαθμισμένες –περιβαλλοντικά και κοινωνικά– περιοχές της Αθήνας. Εδώ όπου, σύμφωνα με τον μύθο, πρωτοκαλλιεργήθηκαν τα θεία δώρα, τα δημητριακά, αναπτύχθηκαν και οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας, με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και το ιερό. Ο Φίλιππος Κουτσαφτής κινηματογράφησε πάνω από 10 χρόνια την Ελευσίνα, μπήκε στην ψυχή των απλών κατοίκων της, παρακολούθησε τα καθημερινά (με τον φακό του όμως το ταπεινό γίνεται μεγαλειώδες, όπως σ΄ εκείνο το συγκλονιστικό πλάνο όπου μια μαυροφορεμένη γιαγιά ανάβει το καντήλι με φόντο στο βάθος τη φλόγα των διυλιστηρίων), κατέγραψε τη διπλή απουσία της αρχαίας Ελευσίνας, αλλά και της Μικράς Ασίας (κοινός τόπος αναφοράς για τους περισσότερους κατοίκους, στην πλειοψηφία τους Μικρασιάτες), ανακάλυψε κτερίσματα από το αρχαίο πρόσωπο ενσωματωμένα στη σύγχρονη ζωή. Επί μια δεκαετία αποθησαύριζε σκόρπια πλάνα, αφηγήσεις, εικόνες, σκέψεις κι ύστερα άρχισε να τις οργανώνει ως μια ελεγεία πάνω στο θάνατο. Υποδειγματικό ντοκιμαντέρ, αλλά και ένα μάθημα καλλιτεχνικού ήθους που ανάγεται τελικά σε αισθητικό αξίωμα.

Σενάριο-φωτογραφία-σκηνοθεσία Φίλιππου Κουτσαφτή, μοντάζ Πολυχρόνη Θεοχάρη, μουσική Κωνσταντίνου Βήτα.

Η ταινία, παραγωγής 2000, τιμήθηκε το 2000 με το Πρώτο Bραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στα Kρατικά Bραβεία Ποιότητας, το Bραβείο καλύτερης ταινίας της ΠEKK (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) και με το Βραβείο Kοινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.