«Cabaret» στον Πολυχώρο «Δαγκλή 16»

Ένα μιούζικαλ του 1972 που «έγραψε» ιστορία παρουσιάζεται αυτή την Κυριακή 10 Απριλίου 2016, στις 19:30, στον Πολυχώρο «Δαγκλή 16» στην Πεύκη, ως «Ταινία των εφτάμισυ», με ελεύθερη, όπως πάντα, είσοδο. Πρόκειται για το «Cabaret» σε σκηνοθεσία του αμερικανού Bob Fosse (Μπομπ Φόσσι) και σεναριακή διασκευή των διηγημάτων του Christopher Isherwood (Κρίστοφερ Άισεργουντ) από τους Joe Masteroff (Τζο Μάστεροφ) και John Van Druten (Τζον βαν Ντρούτεν).

Η ταινία πραγματεύεται τα έργα, τις ημέρες και τους έρωτες της Σάλι Μπόουλς, μιας αμερικανίδας τραγουδίστριας στο Βερολινέζικο καμπαρέ Kit Cat Club στη δεκαετία του ΄30, που ονειρεύεται πως κάποια στιγμή θα περάσει ένας κυνηγός ταλέντων από το μαγαζί και θα της ανοίξει τον δρόμο προς το θεατρικό σανίδι, που αποτελεί το απωθημένο της ψυχής της. Ενώ στους δρόμους η παράταξη των Ναζί μετατρέπεται επικίνδυνα σε βάρβαρη πολιτική δύναμη, φτάνει στο Βερολίνο ένας Βρετανός σπουδαστής με ακαθόριστο σεξουαλικό προφίλ, ο οποίος καταλήγει να συγκατοικεί με τη Σάλι και να περνάει αρκετές ώρες στο καμπαρέ που εκείνη δούλευε. Η σχέση τους, οδυνηρά πολύπλοκη, καλύπτει όλο το φάσμα από τη δυνατή φιλία έως τον απελπισμένο έρωτα. Φόντο αυτής της ιστορίας το Βερολίνο της παρακμής, της ανηθικότητας, της ελευθέριας συμπεριφοράς και της θλίψης που προοικονομεί τα ακόμη χειρότερα που έπονται, καθώς ο ναζισμός βρίσκεται ήδη στο κατώφλι της αιματοβαμμένης ιστορίας του.

Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου θεατρικού έργου που είχε ανέβει στη σκηνή του Μπροντγουέη το 1966. Ο Φόσσι προέκρινε μια ελεύθερη κινηματογραφική προσαρμογή του μιούζικαλ και όχι μια πιστή μεταφορά της θεατρικής παράστασης (τα γυρίσματα έγιναν στη Γερμανία). Η απεικόνιση της παρακμής της βερολινέζικης κοινωνίας, οι αδυναμίες της (ρατσισμός, αντισημιτισμός, ανθρώπινη αποξένωση, ευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας) θίγονται με ενάργεια και ρεαλισμό. Δεν υπάρχει τίποτα φανταχτερό στον κόσμο του καμπαρέ, μόνο φιγούρες σπαραχτικές που προσπαθούν να διασκεδάσουν τον τρόμο τους για τις συνέπειες που γεννά η απώλεια του προσανατολισμού τους. Τα σχεδόν ευτελή κοστούμια, η ασχήμια των κοριτσιών του καμπαρέ, μια γενική ασυμμετρία, υπηρετούν την επιθυμία του σκηνοθέτη για την όσο το δυνατόν πιστότερη απόδοση μιας παρακμασμένης εποχής.

Εξαιρετικό το μοντάζ, ενώ τα τραγούδια αποτελούν οργανικό στοιχείο της εξέλιξης της υπόθεσης. Αξιοσημείωτη η σκηνή σε ένα πάρκο, όπου μέλος της ναζιστικής νεολαίας τραγουδά το «Tomorrow belongs to me», ανατριχιαστική κινηματογραφική απόδοση του ναζισμού και των αρχών του, «υπόσχεση» για τη φρίκη που έμελλε να γνωρίσει η Ευρώπη.

Πρωταγωνιστούν οι: Liza Minnelli (Λάιζα Μινέλι, ως Sally Bowles), Joel Grey (Τζόελ Γκρέυ, ως κομπέρ), Helmut Griem (Χέλμουτ Γκριμ, ως Maximilian von Heune), Michael York (Μάικλ Γιορκ, ως Brian Roberts), Fritz Wepper (Φριτς Βέπερ, ως Fritz Wendel), Marisa Berenson (Μαρίζα Μπέρενσον, ως Natalia Landauer), κ.ά.

Η ταινία απέσπασε οχτώ Όσκαρ (μεταξύ αυτών: σκηνοθεσίας για τον Fosse, πρώτου γυναικείου ρόλου για τη Minnelli, supporting role για τον Grey) χάνοντας αυτά της καλύτερης ταινίας και καλύτερα διασκευασμένου σεναρίου από τον έξοχο «Νονό» του Κόπολα.