Λαϊκή Συσπείρωση: Ποια ανακύκλωση και για ποιον;

Με αφορμή τον πρόσφατο απολογισμό του έτους 2018 της διοίκησης του Δήμου Αμαρουσίου, η δημοτική παράταξη Λαϊκή Συσπείρωση παραθέτει κάποιους αριθμούς, με βάση τους οποίους – όπως υποστηρίζει – αναδεικνύεται ότι το πραγματικό κόστος της ανακύκλωση το πληρώνουν, και μάλιστα με δύο τρόπους, τα λαϊκά νοικοκυριά.

Ειδικότερα, στην ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου αναφέρει:

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι «επιδόσεις» της δημοτικής αρχής στο θέμα της ανακύκλωσης, όπως προκύπτουν μέσα από τον ίδιο της τον Απολογισμό έτους 2018. Η ποσότητα των απορριμμάτων, που εντάχθηκαν στο σύστημα διαχείρισης του δήμου, έφτασε το 2018 τους 40.071 τόνους. Σε αυτούς περιλαμβάνονται 4.699 τόνοι, που μεταφέρθηκαν μέσω των μπλε κάδων (απορρίμματα συσκευασίας και έντυπο, κυρίως, χαρτί) στο οικείο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ). Από την ποσότητα αυτή διαχωρίστηκαν στο ΚΔΑΥ και οδηγήθηκαν προς ανακύκλωση 2.129 τόνοι (45,3%) ,ενώ οι υπόλοιποι 2.570 τόνοι (54,7%) οδηγήθηκαν, ως άχρηστα υπολείμματα, από την εταιρεία του ΚΔΑΥ στον ΧΥΤΑ Φυλής.

Παίρνοντας, επιπλέον, υπόψη ότι:

• από την ποσότητα των υλικών που ανακυκλώνονται μέσω των μπλε κάδων το 60% περίπου(1.280 τόνοι) είναι απορρίμματα συσκευασίας (Α.Σ.), ενώ το υπόλοιπο είναι χαρτί, έντυπο κ.ά., και
• το ποσοστό των απορριμμάτων συσκευασίας(Α.Σ.) αποτελεί το 22% (8.816 τόνοι) επί του συνόλου των πιο πάνω δημοτικών αποβλήτων,

προκύπτουν οι παρακάτω επιδόσεις του Δήμου Αμαρουσίου για το 2018 στον τομέα της ανακύκλωσης:

(ι) Συνολικό ποσοστό ανακύκλωσης (Α.Σ. + χαρτί) μέσω των μπλε κάδων επί του συνόλου των δημοτικών αποβλήτων: 2.129/ 40.071= 5,31%(!).

(ιι) Ποσοστό ανακύκλωσης των απορριμμάτων συσκευασίας επί των απορριμμάτων συσκευασίας που περιέχονται στο σύνολο των απορριμμάτων: 1.280/8.816= 14,52% (!!).

Το τελευταίο αυτό ποσοστό απέχει παρασάγγες από τον εξωπραγματικό, είναι αλήθεια, στόχο του 65% για το 2020, που έχει βάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου, και έσπευσε να υιοθετήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του  αντιλαϊκού Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ). Άλλωστε,στα ίδια περίπου χαμηλά επίπεδα κινούνται και τα συνολικά αποτελέσματα των Δήμων της Αττικής.

Από εκεί και πέρα, όμως, πάει πολύ να παριστάνει ο κ. Πατούλης τον υπέρμαχο της ανακύκλωσης, πολύ περισσότερο που σε καμία ενέργεια δεν προχώρησε – αν και πρόεδρος της ΚΕΔΕ – προκειμένου να διεκδικήσει,τόσο από το κράτος όσο και από την ανώνυμη εταιρεία που διαχειρίζεται το σύστημα των μπλε κάδων, τους πόρους για την προμήθεια του αναγκαίου εξοπλισμού και την κάλυψη των αυξημένων λειτουργικών δαπανών, που απαιτεί η χωριστή αποκομιδή του φορτίου των μπλε κάδων.

Στο σημείο αυτό τα στοιχεία του Απολογισμού είναι αποκαλυπτικά: Το 2018 για να οδηγηθούν στο ΚΔΑΥ οι 2.129 τόνοι, που εντέλει ανακυκλώθηκαν, εκτελέστηκαν 1.245 δρομολόγια συλλογής (και κατόπιν μεταφοράς), δηλ. 1,71 τόνοι ανά δρομολόγιο συλλογής. Και αυτό τη στιγμή που το μέσο φορτίο σύμμεικτων που συλλέγεται ανά δρομολόγιο συλλογής ενός κλασικού απορριμματοφόρου ξεπερνά τους 5 τόνους. Με άλλα λόγια το κόστος αποκομιδής ενός τόνου ανακυκλωθέντων απορριμμάτων είναι τριπλάσιο έναντι ενός τόνου σύμμεικτων.

Συμπέρασμα 1: Και σε αυτή την περίπτωση το «μάρμαρο» το πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, μέσω των τελών καθαριότητας.

Όσο για τα έσοδα από την πώληση των ανακυκλωθέντων υλικών (πάμφθηνη πρώτη ύλη για τους βιομήχανους) εισπράττονται μεν από τις εταιρείες που διαχειρίζονται τα ΚΔΑΥ, αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν καλύπτουν ούτε καν το κόστος λειτουργίας τους. Με τα κέρδη τους να διασφαλίζονται από την εταιρεία («Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης Α.Ε.» – ΕΕΑΑ Α.Ε.), που διαχειρίζεται το σύστημα των «μπλε κάδων».

Όχι βέβαια ότι βάζει τίποτα από την τσέπη της. Ό,τι χρήματα διαθέτει (για τους επιχειρηματίες του κλάδου, για τον εαυτό της και για κάτι ψίχουλα προς τους δήμους)  προέρχονται από το λεηλατημένο λαϊκό βαλάντιο,καθώς όλα τα συσκευασμένα προϊόντα που αγοράζονται  είναι ήδη επιβαρυμένα με ένα ποσό που γεμίζει τα ταμεία της ΕΕΑΑ Α.Ε.

Συμπέρασμα 2: Και πάλι το «μάρμαρο» το πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, στην περίπτωση αυτή ως καταναλωτές συσκευασμένων προϊόντων.