Παρέμβαση Συλλ. Γυναικών Μελισσίων – Πεντέλης για την Ημέρα της Γυναίκας
Κοινωνία

Παρέμβαση Συλλ. Γυναικών Μελισσίων – Πεντέλης για την Ημέρα της Γυναίκας

Ανοιχτή επιστολή προς τη δημοτική Αρχή του Δήμου Πεντέλης απευθύνει ο Σύλλογος Γυναικών Μελισσίων – Πεντέλης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου).

Σύμφωνα με τον Σύλλογο, η δημοτική Αρχή του Δήμου Πεντέλης διοργανώνοντας εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας με «κρασιά και γλεντάκια», όπως αναφέρει, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από την πραγματική σημασία της 8ης Μαρτίου.

Συγκεκριμένα, στην ανοιχτή επιστολή σημειώνεται:

Ο Δήμος Πεντέλης επιμένει (διότι δεν είναι η πρώτη φορά) με ανακοινώσεις του και προσκλήσεις να καλεί τις γυναίκες εργαζόμενες, τις νέες, τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών της περιοχής μας σε φιέστες με κρασιά και γλεντάκια προκειμένου να τιμήσει (να αποπροσανατολίσει ηθελημένα λέμε εμείς) την 8η Μάρτη.

Η ανακοίνωση όμως του Δήμου Πεντέλης για άλλη μια φορά βρίθει από ανακρίβειες, είναι ανιστόρητη, είναι κομμένη και ραμμένη έτσι, ώστε να εξυπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει με προσήλωση η δημοτική Αρχή του Δήμου Πεντέλης, άλλωστε όταν μια δημοτική Αρχή αρνείται να προσλάβει τις εργαζόμενες που απέλυσε και δικαιώθηκαν από τα δικαστήρια, μόνο τέτοιες ανακοινώσεις αποπροσανατολιστικές μπορεί να βγάλει.

Ρωτάμε λοιπόν τη δημοτική Αρχή: Τι γνωρίζετε για την 8η Μάρτη;

Και επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά την απάντηση θα προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε την αλήθεια.

Στις 8 του Μάρτη 1857 οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι υφάντρες και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία. Οι εργάτριες ζητούσαν:

  • Καλύτερα μεροκάματα, γιατί, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες, πληρώνονταν λιγότερο.
  • 10ωρη δουλειά, γιατί δούλευαν μέχρι και 16 ώρες.
  • Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά, γιατί; Είναι απλό! Αν δέχονταν τα αιτήματά τους, δηλαδή, να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δεν τους συνέφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών, ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους! Φυσικά οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους την αστυνομία και τους δικαστές και τις τοπικές αρχές της πόλης, τους αντίστοιχους δημάρχους.

Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στη Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους.

Τι έκαναν οι εργάτριες την ίδια περίοδο στην Ελλάδα;

Στις 13 Απριλίου του 1892 έγινε η πρώτη απεργία εργατριών στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά, όταν μειώθηκε το μεροκάματό τους. Την ίδια στιγμή τ΄ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!  Τα επόμενα χρόνια οι κινητοποιήσεις των Ελληνίδων εργατριών συνεχίστηκαν. Υπήρξαν μάλιστα θύματα στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, όπως έγινε με τις καπνεργάτριες το 1924, το 1926, το 1927, το 1936, κλπ

Το 1977 ο ΟΗΕ κάλεσε κάθε χώρα να αφιερώσει αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών.

Τι συμβαίνει σήμερα με τις εργαζόμενες και τα δικαιώματά τους;

Οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου και σήμερα δεν έχουν ακόμα κατακτήσει την ισοτιμία τους. Οι γυναίκες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ανεργίας. Το ποσοστό της γυναικείας ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνάει το 27%. Οι γυναίκες κυρίως δουλεύουν με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Τέτοιου είδους εργασία είναι η μερική απασχόληση, που σημαίνει εργασία με μισό μισθό και μισά ή καθόλου δικαιώματα (χωρίς άδειες τοκετού και μητρότητας, χωρίς επιδόματα κ.λπ.). 

Οι γυναίκες σηκώνουν στις πλάτες τους την κύρια ευθύνη των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ. Οι γυναίκες πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τις ανάγκες τις δικές τους και των παιδιών τους, αφού δεν λειτουργούν δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για τη στήριξη της οικογένειας και των παιδιών. Βία κατά των γυναικών δεν είναι μόνο η ενδοοικογενειακή βία. Βία κατά των γυναικών είναι:

  • Οι απολύσεις εγκύων.
  • Η κατάργηση του επιδόματος τοκετού.
  • Οι προτάσεις της Google και της Apple να κάνουν οι εργαζόμενες κρυοσυντήρηση των ωαρίων τους, για να αποφασίζουν οι επιχειρήσεις πότε και αν θα κάνουν παιδi.

Οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουν σήμερα τον αγώνα τους, μαζί  με τους άντρες και τα παιδιά τους, για τα σύγχρονα δικαιώματά τους!

Με τους αγώνες μας διεκδικούμε, ενδεικτικά αναφέρουμε:

  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά.
  • Μέτρα προστασίας της μητρότητας.
  • Ελεύθερο χρόνο.
  • Δημόσιους και δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς.
  • Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
  • Η μητρότητα πρέπει να είναι κοινωνική υπόθεση και όχι ατομική ή στενά οικογενειακή, κ.ά.

Η 8η Μάρτη δεν απλά μια ακόμα γιορτή, μια φιέστα με κρασιά και μεζέδες.

Είναι μέρα τιμής και μνήμης για εκείνες τις εργάτριες που έσπασαν τον φόβο τολμώντας να διεκδικήσουν. Είναι μέρα υπόσχεσης για νέους αγώνες των εργαζόμενων γυναικών του σήμερα!

Η 8 Μάρτη διδάσκει τους νέους και τις νέες, χέρι με χέρι να βαδίσουν προς το μέλλον! Μαζί να αγωνιστούν για να φτιάξουν ένα νέο κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση!

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet