Σ. Βέμπο: Τα τραγούδια μου χαρίζω σε σένα, άγνωστε ακροατή
Πολιτισμός

Σ. Βέμπο: Τα τραγούδια μου χαρίζω σε σένα, άγνωστε ακροατή

«Σοφία Βέμπο – Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της» είναι ο τίτλος του βιβλίου της Κατερίνας  Πετρίδου στο οποίο εξιστορείται, μέσα από την προσωπική φιλία των δύο γυναικών, η ζωή της Σοφίας  Βέμπο.

Η Κατερίνα Πετρίδου, μέσω της 28χρονης προσωπικής της φιλίας με την τραγουδίστρια, προσεγγίζει τη ζωή της ερμηνεύτριας αντλώντας υλικό από τις δικές της προσωπικές αναμνήσεις και από μια συλλογή από αυθεντικά προσωπικά κειμήλια της Σοφίας Βέμπο, παρτιτούρες, πλάκες γραμμοφώνου, βινύλια, προγράμματα θεάτρου, σπάνια χειρόγραφα, γράμματα, τηλεγραφήματα, ανέκδοτες θεατρικές και στρατιωτικές φωτογραφίες με αφιερώσεις, επιστολές και πολλά άλλα. Στη συλλογή υπάρχει, επίσης,  η σπάνια αυτοβιογραφία της Σοφίας Βέμπο, η οποία δημοσιεύτηκε το 1947, σε 62 συνέχειες στην καθημερινή ελληνόφωνη εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ», η οποία και παρατίθεται στην έκδοση της συγγραφέως και φέρνει στην επιφάνεια μία απόπειρα δολοφονίας της τραγουδίστριας, την κράτησή της και την ανάκρισή της από την Γκεστάπο και τα πρώτα της βήματα στο θέατρο και τη μουσική.

«Τη φωνή μου και τα τραγούδια μου τα γνωρίζουν πολλοί. Τη ζωή μου όμως ελάχιστοι». Με αυτά τα λόγια η Σοφία Βέμπο αρχίζει να εξιστορεί την αυτοβιογραφία της στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» με τίτλο «Η ζωή μου». «Εγώ θα σας αφηγηθώ τη ζωή μου με απλότητα. Είναι μια απλή ζωή που αμφιβάλλω αν θα σας ενθουσιάσει, όπως αμφιβάλλω για το συγγραφικό μου τάλαντο. Ισως θα προτιμούσατε αντί να διαβάζετε αυτές τις γραμμές να σας έλεγα ένα τραγούδι…». Σε κάποιο άλλο σημείο αναφέρει: «Τα χρόνια και η ερωτική μου ζωή είναι κάτι δικό μου, κάτι που δεν θα το μάθετε ποτέ. Από το στόμα μου τουλάχιστον. Ερωτες και χρόνια δεν σας ενδιαφέρουν. Από έρωτες λοιπόν μόνο ό,τι ξέρετε. Κι από χρόνια μόνον ό,τι βλέπετε κι ό,τι νομίζετε»

Στην αυτοβιογραφία της η Σοφία Βέμπο καταγράφει τη ζωή της από την παιδική της ηλικία. Αναφέρεται στην απόφασή της να ακολουθήσει τον δρόμο της μουσικής και του τραγουδιού, στις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. «Οσο μεγάλωνα τόσο γινόταν συνείδησις μέσα μου ο προορισμός της ζωής μου. Και προορισμός μου επίστευα πως ήταν να παντρευτώ και να δημιουργήσω δική μου οικογένεια. Εάν μου έλεγαν τότε ότι το 1947 θα ήμουν ανύπανδρη και θα είχα ως επάγγελμα να λέω τραγούδια στο θέατρο, ομολογώ πως θα εθύμωνα πολύ και ίσως έβαζα τα κλάματα. Στο σπίτι μου επίστευαν και με εδίδασκαν ότι έπρεπε να γίνω μια καλή νοικοκυρά, μια τρυφερή σύζυγος και μια στοργική μητέρα».

Παρ΄ όλα αυτά όμως στον Βόλο το είχε σκάσει από το σχολείο μαζί με μια φίλη της και παρακολούθησαν κρυφά τρία δραματικά έργα που έπαιζε ο θίασος Πρόζας της Αλίκης και του Μουσούρη. «Βγήκαμε από το θέατρο με καλυμμένα τα πρόσωπα. Αν το μάθαιναν οι δικοί μου θα έτρωγα το ξύλο της χρονιάς μου».

Σε ένα ταξίδι με πλοίο από τον Βόλο στη Θεσσαλονίκη η Σοφία Βέμπο, τελειόφοιτη του γυμνασίου, είπε, με την κιθάρα της, στο τραπέζι του καπετάνιου κάποια τραγούδια. Εκεί την πλησίασε ένα ψηλός κύριος που ενώ της είπε ότι τραγουδά πολύ όμορφα, την προέτρεψε να μην τραγουδήσει δίπλα στη θάλασσα επειδή η υγρασία θα κάνει κακό στη φωνή της. Αφού έφτασαν στη Θεσσαλονίκη ο ψηλός κύριος την ξαναπλησίασε. Ήταν ιμπρεσάριος. «Ελεγε ψέματα» γράφει εκ των υστέρων η Σοφία Βέμπο στον «Εθνικό Κήρυκα», «δεν ήταν παρά ένας απατεών, ένας συνεργάτης των Γερμανών, ένας υπάλληλος των Γερμανών, όπως αποδείχθηκε αργότερα». Της πρόσφερε τότε μηνιαίο μισθό 6.000 δρχ. για τον πρώτο χρόνο και 10.000 δρχ. για τον δεύτερο, για να βγει στο μουσικό θέατρο. «Οι αριθμοί εκείνοι με ζάλισαν. Τέτοιο μισθό δεν έπαιρνε ούτε ο θείος μου ο Γιάννης που ήταν δήμαρχος». Ο αδερφός της συναίνεσε και έτσι η Σοφία Βέμπο υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο.

Λίγο προτού εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα και ενώ με τα τραγούδια της κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου είχε γίνει η «τραγουδίστρια της νίκης», βγαίνοντας από το θέατρο «Μοντιάλ» όπου εμφανιζόταν και πηγαίνοντας στο «Αλάμπρα» όπου έπαιζε η αδελφή της, «ξαφνικά ένιωσα ένα τρομερό σε δύναμη κρύο χτύπημα στο πρόσωπο. Ηταν σαν σιδερένια γροθιά. Σωριάστηκα αμέσως. Επρόλαβα να φωνάξω: “Με σκότωσες, παλιάνθρωπε”. Τίποτα άλλο, λιποθύμησα». Το πρωί της άλλης ημέρας το τηλέφωνο του σπιτιού της χτύπησε και αμέσως μια βαριά φωνή τής είπε: «Σ’ τα σπάσαμε τα μούτρα για να μην μπορής να βγαίνης στο θέατρο και να λες αυτά που λες. Μην στεναχωριέστε, τους απάντησα, θα τα πω από το ραδιόφωνο. Ηταν φανεροί πλέον οι δολοφόνοι μου: ή φασίσται Ιταλοί ή άνθρωποι της Γκεστάπο».

Τότε κυκλοφόρησαν φήμες από τις δυνάμεις κατοχής ότι η Σοφία Βέμπο πέθανε. Έπειτα και αφού είχε ξεκινήσεις  κάποια απογευματινή παράστασή της δύο λοχαγοί της Γκεστάπο της είπαν να ντυθεί και να τους ακολουθήσει. Οδηγήθηκε στα ανακριτικά της Γκεστάπο και ακολούθησαν οι φυλακές Αβέρωφ. Έπιετα πάλι στην Γκεστάπο από όπου και την αφήνουν αφού υπέγραψε χαρτί όπου διαβεβαίωνε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει πατριωτικά τραγούδια. Και έτσι κι έγινε, αλλά η Σοφία Βέμπο έστελνε τα μηνύματά της μέσω τραγουδιών. Οι Ιταλοί στη συνέχεια θέλουν να σταματήσει και αυτό. Της παίρνουν την άδειακαι δεν μπορεί πλέον να ασκήσει το επάγγελμά της. Αφού μετά από λίγο χρονικό διάστημα πήρε πίσω την άδειά της και ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου δίνει παράσταση ντυμένη στα γαλανόλευκα. «Οι Ιταλοί ελύσσαξαν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν πια τίποτα».

Η τραγουδίστρια στις σελίδες της αυτοβιογραφίας της ξεδιπλώνει τα χρόνια της ζωής της από τη γέννησή της ουσιαστικά ως την επιστροφή της στην Ελλάδα το 1946, μετά την αυτοεξορία της στην Αίγυπτο από το 1942 λόγω του κυνηγητού από τις κατοχικές δυνάμεις. Κάπου εκεί στο τέλος της εξιστόρησής της αναφέρει τα εξής: «Το θέατρο δεν το είχα βαρεθεί ποτέ μου. Μα η ζωή μάς επιφυλάσσει συνήθως εκπλήξεις που τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε. Ετσι έγινε και μ΄ εμένα».

Όπως καταγράφεται στο βιβλίο της Κατερίνας Πετρίδου, σε ιδιόχειρο σημείωμά της η αξέχαστη Σοφία Βέμπο ευχαριστεί το κοινό της με τούτες τις λέξεις: «Τα τραγούδια μου τούτα τα χαρίζω σε σένα, άγνωστε, αγαπημένε ακροατή, μαζί με την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου την αλογάριαστη».

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet