Για τις διαρροές ανθρώπινων κεφαλαίων πότε θα επιβληθούν capital controls;

Η είδηση χάθηκε στα «ψιλά» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπως συνηθίζουμε να λέμε, τα οποία αναγκαστικά μονοπώλησαν τα capital controls, το δημοψήφισμα, το νέο μνημόνιο, η επόμενη πολιτική μέρα κ.ο.τ. Κι όμως, η είδηση αυτή είναι που θα καθορίσει το τι θα συμβεί με όλα τα παραπάνω.

Κι εξηγούμαστε. Το τελευταίο διάστημα αυξήθηκε κατακόρυφα η αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό (κυρίως ΗΠΑ, Αυστραλία και Βρετανία) από νέους ανθρώπους, ενώ αντιθέτως υποχώρησε κατακόρυφα η αντίστοιχη διαδικασία που αφορά επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από 350.000 νέοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα για να αναζητήσουν -όχι ένα καλύτερο- αλλά ένα απλώς επαγγελματικό μέλλον στο εξωτερικό.

Αναρωτηθήκαμε για ποιους νέους μιλάμε;

Η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών αυτών είναι πολύγλωσση, κατέχει πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών και -το κυριότερο- είναι γεμάτη πάθος και όρεξη για δημιουργία.

Ανάμεσα στους νέους αυτούς ανθρώπους βρίσκονται οι επόμενοι γιατροί που θα αναβάθμιζαν το εθνικό σύστημα υγείας μας και πιθανότατα θα ανέπτυσσαν τον υποτυπώδη στη χώρα μας τομέα έρευνας και τεχνολογίας στον τομέα της υγείας.

Ανάμεσά τους βρίσκονται οι επόμενοι επιχειρηματίες, αλλά και στελέχη επιχειρήσεων, που θα συνέβαλλαν στην υγιή οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Ανάμεσά τους βρίσκονται οι επόμενοι ακαδημαϊκοί που θα ανανέωναν ριζικά το εγχώριο πανεπιστημιακό δυναμικό, δίνοντας σύγχρονη πνοή στα απαξιωμένα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και οι επόμενοι μορφωμένοι δάσκαλοι, που θα μάθαιναν ουσιαστικά γράμματα στις επόμενες γενιές Ελλήνων.

Εν ολίγοις, γιατί ο κατάλογος θα μπορούσε να τραβήξει για πολλές σελίδες ακόμη, ανάμεσα σε αυτούς τους νέους βρίσκεται το μέλλον της Ελλάδος, το οποίο δεν θα ανήκει πλέον στην Ελλάδα.

Όμως, αυτά τα πραγματικά πρόσωπα της επιστήμης, της οικονομίας, της πολιτικής, της κοινωνίας ελάχιστες φορές γίνονται πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και πρώτα θέματα στα δελτία ειδήσεων.

Γι’ αυτή τη φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου ελάχιστοι μιλούν κι ακόμη λιγότεροι πανικοβάλλονται.

Σε αυτή τη μεγάλη διαρροή του πλούτου καμία κυβέρνηση δεν σκέφτηκε να επιβάλλει capital controls, δημιουργώντας ευκαιρίες απασχόλησης, προκειμένου να μην αδειάσουν ανεπιστρεπτί τα «ταμεία» της χώρας.

Μας εκπλήσσει το γεγονός; Και βέβαια ΟΧΙ. Στη χώρα της ήσσονος προσπάθειας, όπου η αξία έπεται του «μέσου» και η αξιολόγηση θεωρείται «αντεργατική πολιτική», τίποτε δεν μας εκπλήσσει πια.

Μόνο που να, βαρεθήκαμε τις αναφορές στο ένδοξο παρελθόν των προγόνων μας και στον πλούτο της αιώνιας γνώσης των αρχαίων κειμένων, από ανθρώπους που η μόνη σχέση που έχουν με το «αρχαίο» είναι ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς τους.