Το προσφυγικό προσθέτει νέα «φωτιά» στο κοινωνικό καζάνι

Επίθεση δέχθηκε ένα εννιάχρονο κορίτσι, ελληνικής καταγωγής, που φορούσε στο κεφάλι μαντήλι και βρισκόταν στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα στο Πέραμα της Γέρας Λέσβου. Οι τέσσερις άνδρες που του επιτέθηκαν, το πέρασαν για προσφυγόπουλο!

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής παραδέχεται στην απάντησή του, σε επιστολή του δημάρχου Μυτιλήνης, ότι «η πραγματική κατάσταση στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Μόριας είναι πολύ δύσκολη, έως οριακή» και οι ροές προς το νησί «παραμένουν υψηλές», δυσκολεύοντας την προσπάθεια αποσυμφόρησής του.

Οι δύο παραπάνω ειδήσεις ταυτίζονται απολύτως, αφού η δεύτερη είναι αυτή που «τρέφει» την πρώτη. Η άναρχη, αποσπασματική και κοινωνικά επιζήμια προετοιμασία της χώρας μας να υποδεχθεί τόσο μεγάλο όγκο μεταναστών και προσφύγων δίνει «επιχειρήματα» σε κάθε είδους ρατσιστικό και φασιστικό στοιχείο να εκδηλώσει την απροκάλυπτη βία του. Και το χειρότερο είναι ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, βρίσκει ανοχή σε μερίδα του πληθυσμού που αισθάνεται να «ασφυκτιά» υπό το βάρος του μεταναστευτικού.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και σε αυτόν τον τομέα είναι βαρύτατες. Υπό το πρόσχημα μιας δήθεν αριστερής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, αγνοεί ότι σε έναν τόπο που μαστίζεται από χρόνια και σκληρή οικονομική κρίση, οι ανοχές μειώνονται και αυτή ακόμη η έννοια του ανθρωπισμού «θαμπώνει». Όταν αδυνατεί να καλύψει ακόμη και στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειάς του, χρειάζονται τεράστια ψυχικά αποθέματα για να φανεί φιλάνθρωπος προς άλλες οικογένειες. Και παρ’ όλα αυτά, σε μεγάλο βαθμό, οι ελληνικές οικογένειες επέδειξαν για πολύ καιρό φιλόξενα αισθήματα. Αλλά έμειναν μόνες τους σε αυτό και τώρα αισθάνονται ότι η όλη κατάσταση γυρίζει σαν «μπούμερανγκ» εναντίον τους.

_______________________

Η άρση του αδιεξόδου φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπου -και ενόψει της προεκλογικής περιόδου- κάθε διάθεση εθνικής συνεννόησης έχει απολεσθεί…

_______________________

Η κυβέρνηση όφειλε να σταθμίσει τα δεδομένα και να πράξει αναλόγως. Όχι, βέβαια, στη λογική άλλων κρατών, που κλείνουν σύνορα και συμπεριφέρονται στους πρόσφυγες σαν απόβλητα, αλλά βάζοντας τα όρια της χώρας στη δυνατότητά της να φιλοξενήσει αυτούς τους συνανθρώπους μας και κυρίως εξασφαλίζοντας κανόνες και όρους παραμονής, ανθρώπινους για εκείνους, αλλά και για την κοινωνία η οποία τους φιλοξενεί.

Δυστυχώς και σε αυτό απέτυχε οικτρά. Το αποτέλεσμα είναι να πληθαίνουν οι φωνές αυτών που ζητούν ακραίες λύσεις, αλλά και αυτοί που έχουν αναλάβει ήδη να τις εφαρμόζουν στην πράξη. Και την ίδια ώρα, όσοι επιχειρούν να ψελλίσουν μια διαφορετική, πιο ανεκτική άποψη, δέχονται σκληρές επιθέσεις, όταν δεν πέφτουν θύματα βίας εκ μέρους των διαφόρων φασιστικών στοιχείων, όπως συνέβη πρόσφατα με κάποιους συναδέλφους δημοσιογράφους στη Λέσβο.

Η άρση του αδιεξόδου φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπου -και ενόψει της προεκλογικής περιόδου- κάθε διάθεση εθνικής συνεννόησης έχει απολεσθεί. Μόνο που αυτή η τακτική προσθέτει νέα «φωτιά» στο κοινωνικό καζάνι που ήδη «κοχλάζει» και ουδείς θέλει να φαντάζεται τι μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Τα δείγματα είναι ήδη πολλά και εξακολουθούν να πολλαπλασιάζονται, αλλά κανείς από τους αρμοδίους δεν δείχνει να τα λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Και πολύ φοβούμαστε ότι, και σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάρχει κανένα plan b. Απλώς, βαδίζουμε στα… τυφλά και ευχόμαστε να μην συμβούν τα χειρότερα, τα οποία όμως είναι νομοτελειακό να επέλθουν…