Γ. Θωμάς: Επί δημαρχίας Ρούσσου δεν καταρρέει μόνο το σύγχρονο Χαλάνδρι, αλλά χάνεται και το χθες

Για εγκατάλειψη από πλευράς της διοίκησης του δημάρχου Χαλανδρίου, Σίμου Ρούσσου, των κτηρίων «που συγκροτούν τη μνήμη για το χθες της πόλης μας», κάνει λόγο σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Χαλάνδρι η Πόλη μας, Γιώργος Θωμάς.

Ειδικότερα, με αφορμή την υπόθεση της Βίλας Κεφαλληνού, ο κ. Θωμάς αναφέρει:

Η Βίλα Κεφαλληνού, η οποία ευρίσκεται στο Χαλάνδρι επί της οδού Αγ. Παρασκευής 99, έχει χαρακτηριστεί από το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ ως διατηρητέο κτήριο, με την ΥΑ 13314/ 3064/1999, η οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 498Δ/1999.

Το μειονέκτημα του παραπάνω χαρακτηρισμού είναι ότι δεν χαρακτήρισε ως διατηρητέο και τον περιβάλλοντα χώρο, τον μοναδικό αυτόν κήπο, καθ’ ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις προστασίας και λόγω της οργάνωσής του, αλλά και λόγω της σχέσης του με το κτήριο.

Σήμερα για το διατηρητέο κτήριο δεν υπάρχει δυνατότητα νόμιμης κατεδάφισης. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος της «υπονόμευσης» του κτηρίου, η οποία φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη, ώστε το κτήριο να καταρρεύσει «από μόνο του».

Πέραν όμως από αυτό, σύμφωνα με τον ισχύοντα χαρακτηρισμό του, μπορεί δίπλα του, στον περιβάλλοντα χώρο, να ανοικοδομηθεί ένα συγκρότημα που να πνίξει το κτήριο ή να λειτουργήσει κάποια χρήση που να το υποβαθμίσει και να καταστρέψει τον περιβάλλοντα χώρο της συγκεκριμένης βίλας, ο οποίος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της αλλά και του σχεδιασμού της.

Επειδή οι διατάξεις του Ν 3028/2002 του υπουργείου Πολιτισμού είναι πολύ πιο αυστηρές, μετά τα δημοσιεύματα και από αυτοψία που έκανα στο ακίνητο, απέστειλα επιστολή στο υπουργείο Πολιτισμού, μαζί με το σχετικό υλικό, με την οποία ζητώ να κινηθεί ΑΜΕΣΑ η διαδικασία χαρακτηρισμού της Βίλας Κεφαλληνού ως μνημείο, σύμφωνα με τον Ν. 3028/2002 και ως έργο τέχνης με τον Ν. 1469/1950, μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο, στα όρια της ιδιοκτησίας.

Το πλεονέκτημα των παραπάνω διατάξεων του υπουργείου Πολιτισμού είναι ότι εντάσσουν το προστατευόμενο ακίνητο στα στοιχεία της Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς και για τον λόγο αυτό θωρακίζουν την προστασία και επιβάλλουν υποχρεώσεις στον ιδιόκτητη.

Έτσι σύμφωνα με αυτές τις διατάξεις:

Μπορεί να προστατεύεται ως μνημείο και ο περιβάλλον χώρος όταν πληροί τις προϋποθέσεις. Όμως ανεξάρτητα από την όποια ρητή αναφορά, τα ακίνητα που χαρακτηρίζονται ως μνημεία, έτσι και αλλιώς, προστατεύονται μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο τους, και δεν επιτρέπεται ουδεμία παρέμβαση ή χρήση σε αυτόν, χωρίς την προηγούμενη άδεια του υπουργείου Πολιτισμού

• Όταν ο ιδιοκτήτης αδιαφορεί για τη λήψη μέτρων προστασίας του μνημείου έχει και ποινικές ευθύνες (άρθρα 11,56,57 /Ν 3028/2002).
• Εάν το μνημείο καταρρεύσει, ο ιδιοκτήτης είναι υποχρεωμένος να το ανακατασκευάσει όπως το προϋπάρχον.

Για την καλύτερη προστασία και ανάδειξή τους όλα αυτά τα κτήρια που συγκροτούν τη μνήμη για το χθες της πόλης μας, θα έπρεπε να είχαν περιέλθει στην κυριότητα του Δήμου. Βέβαια, ο κ. Ρούσσος αποστρέφεται τέτοιου είδους ακίνητα. Τα θεωρεί κατάλοιπα της αστικής τάξης!

Την ίδια ώρα όμως «πέταξε» 1,5 εκατομμύριο ευρώ για την απευθείας αγορά – σκάνδαλο, χωρίς καν μια πρόσκληση ενδιαφέροντος, ενός κακόγουστου και αντιλειτουργικου κτηρίου, του κτηρίου ΝΟΜΠΕΛ, για το οποίο θα χρειαστούν και άλλα 3 εκατομμύρια για την ολοκλήρωσή του, αρνήθηκε να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση της βίλας Πραπόπουλου και της οικίας Μπαχάουερ, και χάσαμε 5 χρόνια για την απόκτηση του ακινήτου Δουζένη , γιατί ο Δήμος υπέβαλε πρόταση εξαγοράς με λάθος φάκελο.

Την ίδια ώρα βέβαια, για τη διευκόλυνση της οικονομικής ρευστότητας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο κ. Ρούσσος έχει καταθέσει από το 2015, στην Τράπεζα της Ελλάδος 7 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα των Χαλανδραίων, με τα οποία θα μπορούσε να είχε αποκτήσει και διασώσει όλα αυτά τα ακίνητα.