Μονόδρομος η σύγκληση Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών

Αναμφίβολα τα τελευταία 24ωρα είναι τα πλέον κρίσιμα που διέρχεται η κυβέρνηση της Αθήνας και η Ελλάδα ολόκληρη. Η διακοπή των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές (είτε με ελληνική πρωτοβουλία, είτε με υπόδειξη των τελευταίων) δίνει πλέον στις εξελίξεις δραματική τροπή, φέρνοντας τον κίνδυνο της χωρίς επιστροφή ρήξης σε απόσταση αναπνοής.

Οι ευθύνες πλέον βαραίνουν αφόρητα τις πλάτες κυρίως της ελληνικής πλευράς, αφού ο χρόνος έχει πλέον τελειώσει και μαζί του εξαντλήθηκε κάθε δυνατότητα για περαιτέρω διαπραγματευτικές τακτικές και πολύ περισσότερο για νέες «μπλόφες». Από εδώ και στο εξής, κάθε κίνηση μπορεί να είναι και η τελευταία στη «σκακιέρα» που έχει στηθεί εδώ και μήνες στο τρίγωνο Αθήνα-Βρυξέλλες-Ουάσιγκτον, δίνοντας τέλος (το όποιο τέλος) στη συγκεκριμένη «παρτίδα».

Η διαγραφόμενη εθνική πρόκληση ξεπερνά πλέον τις δυνάμεις, αλλά και τις ευθύνες, 
της κυβέρνησης. Πριν εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία, οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν 
να βγουν μπροστά και να αναλάβουν κοινές πρωτοβουλίες. Κι αυτό πρέπει να γίνει… χθες.

Στην παρούσα φάση, κανείς Έλληνας δεν μπορεί να εύχεται «στραβοπάτημα» από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης. Όσο επικριτικός κι αν είναι απέναντι στους χειρισμούς της κυβέρνησης, όσο κι αν θεωρεί ότι έγιναν σοβαρά λάθη και χάθηκε πολύτιμος χρόνος, τούτη τη στιγμή δεν χωρούν πολιτικά δικαστήρια και αποδώσεις ευθυνών.

Στην παρούσα φάση δεν κρίνεται η επιβίωση της κυβέρνησης, αλλά η επιβίωση της χώρας. Το θέμα έχει ξεφύγει πλέον από το στενά ορισμένο πολιτικό πλαίσιο κι έχει λάβει εθνική διάσταση. Οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να εγκαταλείψουν προσωρινά τα κομματικά χαρακώματά τους και να συσπειρωθούν προκειμένου να αποτραπεί το εθνικό ατύχημα (ή μήπως δυστύχημα;).

Απαιτείται άμεση σύγκληση του πολιτικού συμβουλίου αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να επιδιωχθεί η χάραξη μίας, ενιαίας και εθνικής γραμμής άμυνας απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών, που πλέον ξεφεύγουν πέρα και πάνω από κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Τούτη την ώρα το όποιο πολιτικό κόστος, η όποια κομματική στρατηγική, θα πρέπει να υποχωρήσουν μπροστά στη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Όποια πολιτική δύναμη απουσιάσει από το αναγκαίο αυτό εθνικό προσκλητήριο, ας κριθεί από την Ιστορία και τη συνείδηση του λαού.

Η διαγραφόμενη εθνική πρόκληση ξεπερνά πλέον τις δυνάμεις, αλλά και τις ευθύνες, της κυβέρνησης. Πριν εξελιχθεί σε εθνική τραγωδία, οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να βγουν μπροστά και να αναλάβουν κοινές πρωτοβουλίες. Κι αυτό πρέπει να γίνει… χθες.

Ας ελπίσουμε ότι, έστω και για μία φορά στην ιστορική εθνική πορεία μας, μπροστά σε έναν εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο, θα επικρατήσει το «Εμείς» και όχι το «Εγώ».