Αυτοδιοίκηση – Βουλή μιας… πηδηξιάς δρόμος
Ενυπόγραφα

Αυτοδιοίκηση – Βουλή μιας… πηδηξιάς δρόμος

Πολλές φορές  -ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα- έχουμε γίνει μάρτυρες σκληρών επιθέσεων αιρετών της Αυτοδιοίκησης κατά της κεντρικής εξουσίας, την οποία κατηγορούν για προσπάθεια «κηδεμόνευσης» των τοπικών αρχών.

Είναι αλήθεια ότι η παραπάνω κατηγορία έχει βάση και αναμφίβολα αποτελεί έναν από τους βασικότερους -αν όχι τον βασικότερο- λόγο για την κακοδαιμονία που πλήττει τον αυτοδιοικητικό χώρο. Μόνο που αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι αρκετοί αιρετοί «βάζουν οι ίδιοι τα χέρια τους και βγάζουν τα μάτια τους».

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σύνηθες, τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν, φαινόμενο οι τοπικοί κυβερνήτες να προέρχονται αποκλειστικώς από τον σκληρό κομματικό σωλήνα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Αναφερόμαστε και στο γεγονός ότι το αυτοδιοικητικό αξίωμα αποτελούσε κι εξακολουθεί να αποτελεί συχνά τον «βατήρα» για την εκτόξευση τοπικών πολιτικών παραγόντων στο εθνικό Κοινοβούλιο.

Ακόμη και στη σημερινή σύνθεση της Βουλής συναντάμε τουλάχιστον 27 πρόσωπα τα οποία προέρχονται από τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Νόμιμο; Και βέβαια. Ηθικό; Αυτό σηκώνει αρκετή συζήτηση.

Η αλήθεια είναι ότι από αρκετούς αιρετούς η Αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζεται 
ως το «αγροτικό» τους, πριν πάρουν την «ειδικότητα»...

Για παράδειγμα, με δεδομένο ότι η φράση-κλισέ που ακούγεται από τα χείλη των περισσότερων αιρετών είναι ότι η Αυτοδιοίκηση συνιστά τον πλησιέστερο προς τον πολίτη θεσμό, ο οποίος -σε αντίθεση με την κεντρική εξουσία- παρεμβαίνει άμεσα στην επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητάς μας και μας προσφέρει ουσιαστική κοινωνική και άλλη στήριξη, τι πρέπει να υποθέσουμε; Ότι κάποιοι αιρετοί κουράζονται από την ενασχόληση με τα προβλήματα της καθημερινότητας των δημοτών κι αποφασίζουν κάποια στιγμή να μεταπηδήσουν σε ένα άλλο πεδίο, πιο αποστασιοποιημένο από το «πόπολο», για να «εξαργυρώσουν» τα οφέλη της φήμης που απέκτησαν σε τοπικό επίπεδο; Ή, μήπως, ότι έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν σε τοπικό επίπεδο, επέλυσαν όλα τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Δήμοι που διοίκησαν, οπότε αποφάσισαν να δώσουν τα «φώτα» τους και σε κεντρικό επίπεδο;

Μακάρι να ίσχυε η δεύτερη περίπτωση, αλλά κατοικούμε όλοι στην ίδια χώρα και, λίγο πολύ, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Η αλήθεια είναι ότι από αρκετούς αιρετούς η Αυτοδιοίκηση αντιμετωπίζεται ως το «αγροτικό» τους, πριν πάρουν την «ειδικότητα». Ίσως και επειδή τα κομματικά επιτελεία δεν μπορούν να χωρέσουν όλους τους «δικούς» τους στα ψηφοδέλτια, οπότε πρέπει να «μοιράσουν» κάποιους και στον χώρο της Αυτοδιοίκησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι γι΄ αυτούς τους αιρετούς η ενασχόληση με τα τοπικά λειτουργεί, κατά κάποιον τρόπο, ως «προθάλαμος» για την είσοδο στα κεντρικά πολιτικά σαλόνια.

Όμως, όσο η νοοτροπία αυτή θα εξακολουθεί να ακολουθεί σημαντική μερίδα αυτοδιοικητικών είναι πολύ δύσκολο ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης «να σηκώσει κεφάλι». Θα παραμένει πάντα «ο φτωχός συγγενής» της κεντρικής πολιτικής σκηνής, περιοριζόμενος να μαζεύει τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το μεγάλο τραπέζι της κεντρικής μοιρασιάς.

Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό, είναι να αλλάξουμε εμείς, οι πολίτες, τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε τους αιρετούς μας, τιμωρώντας όσους εξόφθαλμα χρησιμοποιούν το αυτοδιοικητικό αξίωμα με το οποίο τους τιμήσαμε ως «εισιτήριο» για την κεντρική πολιτική σκηνή.

Και είναι απολύτως βέβαιο ότι, εάν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στο τοπικό πολιτικό προσωπικό του Δήμου στον οποίο ζούμε, θα εντοπίσουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις αιρετών, που θα άξιζε να βάλουμε στη θέση που τους αξίζει…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet