Έκαναν την αξιολόγηση… ανάξια λόγου
Ενυπόγραφα

Έκαναν την αξιολόγηση… ανάξια λόγου

Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα σε όλον τον κόσμο που μπορεί να πάρει ένα αξιόλογο «εργαλείο», το οποίο λειτουργεί επιτυχώς οπουδήποτε στο εξωτερικό για πολλά χρόνια και να το ακυρώσει αυτοστιγμεί. Υπάρχουν πλήθος παραδειγμάτων που θα μπορούσαν να αναφερθούν, αλλά στο παρόν άρθρο θα περιοριστούμε σε αυτό της αξιολόγησης των υπαλλήλων.

Η αξιολόγηση λειτουργεί παντού γύρω μας, από την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας, μέχρι τη στιγμή που θα τα ξανακλείσουμε. Τα πρώτα σχόλια που κάνουν οι συγγενείς του μωρού περιέχουν στοιχεία αξιολόγησης. Από το πρώτα μαθητικά χρόνια μας αξιολογούμαστε για τις επιδόσεις, τον χαρακτήρα μας κ.ο.τ. Και όσοι αποφασίσαμε να δραστηριοποιηθούμε στον ιδιωτικό τομέα περνάμε καθημερινά από τη βάσανο της αξιολόγησης. Ακόμη και στη Φύση γύρω μας τα πάντα «αξιολογούνται» κι αναλόγως «αποφασίζεται» εάν θα συνεχίσουν να επιβιώνουν ή θα εξαφανιστούν.

Σε όσους υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί η αξιολόγηση σε ένα κράτος 
(και κατ΄ αναλογία σε έναν Δήμο) που το διοικούν ανάξιοι κυβερνήτες, απαντάμε: 
Ας φροντίσουμε, την επόμενη φορά, να... αξιολογήσουμε καλύτερα αυτούς 
που στέλνουμε στη Βουλή και τα Δημοτικά Συμβούλιά μας...

Μόνο στο… άβατο του Δημοσίου ο όρος «αξιολόγηση» ήταν για πολλά χρόνια απαγορευμένος. Ο λόγος ήταν απλούστατος· σε ένα σύστημα που βασίλευε η αναξιοκρατία στην επιλογή, πώς θα μπορούσε να υπάρξει αξιολόγηση των επιδόσεων; Χωρίς να αποκλείει κάποιος ότι υπήρξαν και υπάρχουν πολλά άξια στελέχη που προσφέρουν τις υπηρεσίες του στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι αλήθεια ότι ένα εξίσου σημαντικά μεγάλο κομμάτι θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται εκτός. Κι αυτό όχι γιατί θεωρείται υπεράριθμο, αλλά γιατί προκαλεί ζημία στο ίδιο το Δημόσιο με τις κάκιστες υπηρεσίες που προσφέρει.

Με αυτά ως δεδομένα η αξιόλογηση όχι απλώς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επανασυγκρότηση του κράτους σε υγιή βάση, αλλά και μονόδρομος για να βγούμε μια και καλή από την κρίση. Ωστόσο, είναι άξιον επιστημονικής έρευνας (ίσως και στο πεδίο της Ψυχιατρικής) το γεγονός ότι οι κυβερνώντες αποφάσισαν να ακυρώσουν το χρήσιμο αυτό «εργαλείο», μετατρέποντάς το σε όργανο μαζικών και οριζόντιων απολύσεων, χωρίς κανενός είδους αξιολόγηση. Με άλλα λόγια, τα δύο κόμματα της κυβέρνησης, τα οποία συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να διογκωθεί ο δημόσιος τομέας μέσω αθρόων πελατειακών προσλήψεων, τώρα -προφανώς και υπό την πίεση των άλλων Ευρωπαίων πατρώνων τους- επιχειρούν να τον «ξεφουσκώσουν» βιαίως, μέσω και πάλι αθρόων απολύσεων. Τι ΄χα Γιάννη, τι ΄χα πάντα…

Υπάρχουν λύσεις για να αρθεί το παράλογο αυτό αδιέξοδο; Και βέβαια, η εξής μία: Αξιολόγηση παντού και στα πάντα. Αλλά ποιου είδους αξιολόγηση; Αυτή που ενδιαφέρεται να μειώσει αριθμούς, ανεξάρτητα εάν με αυτόν τον τρόπο διαλύει κοινωνικές δομές και καταστρέφει οικογένειες; Και φυσικά όχι. Αν θέλουμε όντως να εξυγιανθούμε ως χώρα, χωρίς ωστόσο να διαλύσουμε τα πάντα, οι τρόποι είναι απλοί. Αξιολογούμε το σύνολο των παρεχόμεων δημόσιων υπηρεσιών (σε επίπεδο δομών λειτουργίας και μεμονωμένων στελεχών), καταγράφουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες για να εξυπηρετείται αξιοπρεπώς ο Έλληνας πολίτης και δεν απολύουμε, αλλά ανακατεύουμε την τράπουλα. Με άλλα λόγια, μεταφέρουμε υπαλλήλους από υπηρεσίες που δεν προσφέρουν τίποτε σε υπηρεσίες που υποφέρουν από έλλειψη προσωπικού.

Σε αυτό το στάδιο μπορεί να προκύψουν δύο προβλήματα. Το ένα έχει να κάνει με όσους αρνούνται να μετακινηθούν ή όσους είναι θιασώτες της ήσσονος προσπάθειας και με όσους δεν επαρκούν, από πλευράς προσόντων, να στελεχώσουν τις υπηρεσίες που μετακινούνται. Για τους μεν πρώτους, η πόρτα της εξόδου είναι ανοιχτή. Για τους δεύτερους λειτουργεί η λογική της κοινωνίας και όχι της Φύσης. Στη Φύση, απλούστατα θα ήταν καταδικασμένοι με αφανισμό. Στην οργανωμένη κοινωνία θα πρέπει να λειτουργούν εκείνοι οι θεσμοί και οι δομές που θα επιτρέψουν και στους συγκεκριμένους συνανθρώπους μας να επιβιώσουν αξιοπρεπώς. Μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχουν οι αντίστοιχοι πόροι, οι οποία θα παράγονται από έναν αποτελεσματικό και άρα αξιοκρατικό κρατικό μηχανισμό, ο οποίος θα υφίσταται διαρκή αξιολόγηση…

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στην αρχή του παρόντος άρθρου. Η αξιολόγηση είναι ένα χρησιμότατο «εργαλείο», που θα μας επιτρέψει να παράγουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα προς όφελος όλων. Αρκεί να το χρησιμοποιήσουμε όπως πρέπει. Για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματικά ανάγκη, θα πρέπει οι υπόλοιποι να εργαστούμε, να εργαστούμε, να εργαστούμε. Η στείρα άρνηση και η ανάθεση των υποχρεώσεων για άσκηση κοινωνικής πολιτικής αόριστα στο κράτος είναι η τέλεια υποκρισία. Και σε όσους θα σπεύσουν να πουν ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί η αξιολόγηση σε ένα κράτος (και κατ΄ αναλογία σε έναν Δήμο) που το διοικούν ανάξιοι κυβερνήτες, απαντάμε: Ας φροντίσουμε, την επόμενη φορά, να… αξιολογήσουμε καλύτερα αυτούς που στέλνουμε στη Βουλή και τα Δημοτικά Συμβούλιά μας…

Σχετικά άρθρα

1 Comment

  1. Βασίλης Τ

    Αξιόλογη Άποψη 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet