Ενυπόγραφα

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν έφθασε στις γειτονιές μας…

Θάνος Σταθόπουλος
[email protected]

«Αυτό που με σοκάρει περισσότερο απ’ όλα, είναι τα μικρά παιδιά. Όπως φαντάζεστε, έχω βρεθεί σε διάφορες γωνιές του πλανήτη. Έχω βρεθεί σε εμπόλεμες ζώνες, σε πολύ δύσκολες συνθήκες και πάντα τα μικρά παιδιά ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Το βλέμμα τους είχε την απόγνωση, την απελπισία, τον φόβο. Όμως στη Μόρια αυτό που βλέπω στα μάτια τους είναι ένα κενό βλέμμα. Έχουνε χάσει τη διάθεσή τους να ζήσουν, την όρεξή τους να παίξουν και νιώθω ότι τους έχουμε στερήσει την παιδικότητά τους».

Η παραπάνω φράση αποτελεί απόσπασμα από συνέντευξη του νέου επικεφαλής των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», Χρήστου Χρήστου, στο euronews.com. Κι έρχεται λίγες ώρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -και όχι μόνο- να «ξεχειλίζουν» από «βαρύγδουπα» μηνύματα «επωνύμων» κι «ανωνύμων».

Μόνο που κάποιοι εξ αυτών ήταν πολύ σαφές ότι το έκαναν για να προβάλλουν ένα πρόσωπο κοινωνικής ευαισθησίας που δεν διαθέτουν. Το πραγματικό πρόσωπό τους αποκαλύπτεται όταν φθάνει η ώρα να αποδείξουν -όχι με λόγια, αλλά εμπράκτως- ότι δεν δηλώνουν, αλλά είναι ανθρωπιστές. Τότε που, ουρλιάζοντας, απειλούν δημοτικές αρχές να μην τολμήσουν να δεχθούν τη φιλοξενία προσφυγόπουλων στις γειτονιές τους. Τότε -στην περίπτωση κάποιων αιρετών- που προσπαθούν να «στρογγυλέψουν» τις δηλώσεις τους, ώστε να ικανοποιήσουν και τους μισαλλόδοξους δημότες τους, αλλά και να μην «τραυματίσουν» το… ανθρωπιστικό προφίλ τους.

Το φοβισμένο, κενό, γεμάτο απελπισία βλέμμα των παιδιών στη Μόρια μας αφορά. Σύντομα θα το συναντήσουμε στη γειτονιά μας, στα σχολεία, στις πλατείες που παίζουν τα παιδιά μας.

Το φοβισμένο, κενό, γεμάτο απελπισία βλέμμα των παιδιών στη Μόρια μας αφορά. Σύντομα θα το συναντήσουμε στη γειτονιά μας, στα σχολεία, στις πλατείες που παίζουν τα παιδιά μας. Ναι, υπάρχει παραβατικότητα ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Ναι, ο τρόπος που χειρίζονται το θέμα οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν «φορτώσει» τη χώρα μας με ένα «φορτίο» που πλέον δεν αντέχει. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτά τα παιδιά, που έζησαν τόσο πρόωρα τα σκληρά βιώματα του θανάτου, του ξεριζωμού, της περιπλάνησης χωρίς προοπτική.

Σε τελευταία ανάλυση, οι κυβερνήσεις που επιλέξαμε, σε Ελλάδα και υπόλοιπη Ευρώπη, δεν είναι άμοιρες για όλα όσα δημιούργησαν και διόγκωσαν το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα. Και όσο και να αντιστέκονται κάποιοι πεισματικά να δεχθούν την πραγματικότητα, αυτή δεν αλλάζει. Οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι εδώ και δεν «λιάζονται», ούτε «εξαφανίζονται», με το να τρώμε σουβλάκια έξω από τους καταυλισμούς τους.

Ως πολίτες, δεν θα σώσουμε τον κόσμο. Αν, όμως, καταφέρουμε και απομακρύνουμε τον φόβο, την κενότητα, την απελπισία από τα μάτια έστω κι ενός μικρού παιδιού, θα έχουμε επιτελέσει το καθήκον μας απέναντι στην Ανθρωπότητα και στις συνειδήσεις μας. Εκτός κι αν η συνείδησή μας «βολεύεται» με τις πλαστές αναρτήσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet