Ενυπόγραφα

Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις…

Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις… Η λαϊκή σοφία δεν διαψεύστηκε ποτέ. Και μπορεί στην περίπτωση του κορωνοϊού οι ελληνικές επιδόσεις να κράτησαν λίγο περισσότερο, αλλά τελικώς καταφέραμε να επιστρέψουμε στα… πατροπαράδοτα.

Από τη μια το μεθύσι της εθνικής επιτυχίας στην αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας, από την άλλη οι επιταγές-προσταγές της αγοράς, κέρδισαν την Επιστήμη και τις ενστάσεις των επιδημιολόγων, χαλάρωσαν -σε υπερθετικό βαθμό- τα μέτρα και τώρα να ‘μαστε μπροστά σε νέες αυστηρές απαγορεύσεις.

Τα ευτράπελα των τελευταίων ημερών στα σχολεία δεν αφορούν μόνο το μέγεθος των μασκών, αλλά και το μέγεθος της διαχρονικής ανικανότητας του κράτους να ανταποκριθεί έγκαιρα και με σοβαρότητα στα μεγάλα προβλήματα.

Ωστόσο, κάτι έχει αλλάξει σε σχέση με το πρώτο κύμα κι αυτό έχει να κάνει με τη διάθεση πειθάρχησης του πληθυσμού, που καθίσταται όλο και πιο προβληματική. Πληθαίνουν διαρκώς όσοι βλέπουν πίσω από την εξάπλωση του φονικού ιού και τα περιοριστικά μέτρα παγκόσμιες συνωμοσίες, αρνούμενοι να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των αρμοδίων. Βοηθά σε αυτό, βέβαια, και η απώλεια από πλευράς Πολιτείας της πρώτης νηφαλιότητας στην επικοινωνία και τη λήψη των απαιτούμενων μέτρων.

Τα ευτράπελα των τελευταίων ημερών στα σχολεία δεν αφορούν μόνο το μέγεθος των μασκών, αλλά και το μέγεθος της διαχρονικής ανικανότητας του κράτους να ανταποκριθεί έγκαιρα και με σοβαρότητα στα μεγάλα προβλήματα.

Εξίσου σοβαρή είναι η κατάσταση στη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση -πρόβλημα άμεσα συνδεόμενο πλέον με την απειλή της πανδημίας- όπου έχουμε περιπτώσεις δήμων στους οποίους στοιβάζονται νήπια σε ακατάλληλες αίθουσες ή προκάτ κατασκευές (αν και φροντίσαμε να τους… εξωραΐσουμε τα ονόματα), ώστε να καλύψουμε όπως-όπως τις αυξημένες ανάγκες φιλοξενίας. Τι κι αν έτσι ακυρώνουμε ουσιαστικά ένα χρήσιμο θεσμό και, ταυτόχρονα, πολλαπλασιάζουμε τους κινδύνους εξάπλωσης του κορωνοϊού…

Πάμε σαν άλλοτε, λοιπόν. Για άλλη μια φορά, «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα»* να «προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα»*, το οποίο όμως θα διαρκέσει τρεις μέρες, το πολύ τέσσερις…  

* Κώστας Βάρναλης – Οι μοιραίοι – 1964  

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet