«Ούτε φασισμός, ούτε αναρχία…»

Ήταν πράγματι μεγάλη και δυναμική, τηρουμένων των αναλογιών, η αντιφασιστική διαδήλωση στο Μαρούσι την Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014. Σχεδόν στο μέσο του καλοκαιριού, εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στον σταθμό του ΗΣΑΠ και πορεύτηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, διατρανώνοντας την αντίθεσή τους τόσο με το άνοιγμα γραφείων της «Χρυσής Αυγής» στο Μαρούσι, όσο και για την επέκταση του φαινομένου του ναζισμού στην Ελλάδα του 2014.

Και θα μπορούσε πράγματι η συγκεκριμένη διαδήλωση να είναι ο καλύτερος τρόπος για να γιορταστεί η επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα, αν δεν υπήρχαν ορισμένα γεγονότα να τη… σκιάσουν.

Το Μαρούσι έστειλε την Πέμπτη 24 Ιουλίου ένα διαφορετικό μήνυμα. Ας ελπίσουμε ότι οι αποδέκτες, 
σε όποια πλευρά κι αν ανήκουν, το έλαβαν...

Αναφερόμαστε σε εκείνη την ομάδα των νεαρών, με τα κράνη και τα καλυμμένα πρόσωπα, που συμμετείχαν στην πορεία, αλλά με ξεκάθαρα διαφορετικό προσανατολισμό από την πλειονότητα των υπολοίπων συμμετεχόντων. Αυτό που διεκδικούσαν δεν ήταν η προάσπιση της Δημοκρατίας, αλλά η κατάλυσή της, αφού το κεντρικό τους σύνθημα ήταν σαφές: «Ούτε φασισμός, ούτε δημοκρατία». Ταυτόχρονα, η πλήρης απαξίωση της έννοιας της πατρίδας (κατά διαστήματα ακουγόταν και σχετικό υβριστικό σύνθημα, ενώ τους ενοχλούσε ακόμη και η ελληνική σημαία στο «τζάκετ» δημοσιογράφου), αποδεικνύει την πλήρη σύγχυση που τους διακατέχει ακόμη και σχετικά με τον αναρχισμό που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν.

Μόνο που είναι χρέος των οργανωμένων συλλόγων, φορέων και φυσικά, των δημοτικών παρατάξεων και δημοτικών συμβούλων να απομονώσουν με κάθε τρόπο όσους επιχειρούν (και θα επιχειρήσουν και στο μέλλον) να καπηλευτούν το λαϊκό κίνημα. Τα σχόλια των υπολοίπων απλών πολιτών, οι οποίοι δεν συμμετείχαν στην πορεία, αλλά ήταν μπροστά στα καταστήματά τους, στους δρόμους και στα πεζοδρόμια της πόλης, διόλου κολακευτικά δεν ήταν για την προαναφερόμενη ομάδα διαδηλωτών, παρ΄ ότι συμφωνούσαν με το κεντρικό μήνυμα της πορείας. Άρα, αν ο στόχος ήταν να ενημερωθούν και να κινητοποιηθούν κι άλλοι Μαρουσιώτες κατά του ναζισιστικού φαινομένου της Χ.Α., φρόντισαν κάποιοι να τον… θολώσουν.

Και είναι κρίμα -κι εδώ έγκειται η μεγάλη ευθύνη των πολιτικών παραγόντων της πόλης- η δράση ορισμένων μεμονωμένων ατόμων, να στείλει και πάλι στον… καναπέ εκείνους τους πολίτες που θα ήθελαν να συμμετάσχουν ενεργότερα σε κινητοποιήσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να ταυτιστούν με όσους δεν αντιστέκονται στον φασισμό γιατί αυτός απειλεί τη Δημοκρατία, αλλά γιατί θέλουν ελεύθερο το πεδίο για να καταλύσουν οι ίδιοι τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως ανοιχτά δηλώνουν… Άραγε, θα υπάρξουν κατηγορηματικές καταδίκες από τις δημοτικές παρατάξεις της πόλης ενάντια σε αυτές τις πρακτικές ή -στον βωμό των παραταξιακών σκοπιμοτήτων και μπροστά στον φόβο μη φανεί ότι υιοθετούν την «πολιτική των δύο άκρων»- θα σιωπήσουν;

Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που προέχει να προβληθεί είναι η παρουσία των απλών πολιτών στην αντιφασιστική πορεία, οι οποίοι δεν έχουν την ανάγκη να σκεπάζουν τα πρόσωπά τους, δεν κατεβαίνουν στους δρόμους με πρόθεση να δημιουργήσουν μπάχαλο, αλλά για να δηλώσουν παρόντες σε κάθε αγώνα που αφορά στις γειτονιές και στη χώρα τους. Και είναι πολύ αισιόδοξο ότι αυτό το μήνυμα στέλνεται από έναν Δήμο των Βορείων Προαστίων, όπου η κοινή γνώμη πιστεύει ότι διαμένουν άνθρωποι «βολεμένοι» και απόλυτα ταυτισμένοι με το όποιο «σύστημα». Το Μαρούσι έστειλε την Πέμπτη 24 Ιουλίου ένα διαφορετικό μήνυμα. Ας ελπίσουμε ότι οι αποδέκτες, σε όποια πλευρά κι αν ανήκουν, το έλαβαν…