Έχουν και οι επιχειρήσεις ευθύνες στις υποθέσεις… τύπου Καζίνο της Πάρνηθας
Ενυπόγραφα

Έχουν και οι επιχειρήσεις ευθύνες στις υποθέσεις… τύπου Καζίνο της Πάρνηθας

Η εξέλιξη στην υπόθεση της μεταφοράς του Καζίνο της Πάρνηθας στο κτήμα Δηλαβέρη, στο Μαρούσι, με την προσωρινή αναβολή της σχετικής απόφασης του ΚΕΣΥΠΟΘΑ (Κεντρικό Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων, του υπουργείου Περιβάλλοντος), ως αποτέλεσμα της δυναμικής κινητοποίησης συλλόγων, φορέων, δημοτικών παρατάξεων, είναι όντως θετική. Ωστόσο, ίσως πολύ δύσκολα θα αποτρέψει την υλοποίηση του σχεδίου, εάν επιμείνουν σε αυτό κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι. Κάτι αντίστοιχο έγινε με το The Mall Athens και το Golden Hall, στην ίδια περιοχή, όπως και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα.

Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι αυτοί που πλήττονται άμεσα από τέτοιου είδους σχεδιασμούς, το μαθαίνουν τελευταίοι, όταν πια τα περιθώρια αντίδρασης είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Και σε αυτό δεν έχουν ευθύνη μόνο το κράτος και, κατά περίπτωση, η Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, αλλά και οι ίδιοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που εμπλέκονται σε παρόμοιες περιπτώσεις. Δεν βρισκόμαστε δα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν ουδείς υπολόγιζε τις τοπικές κοινωνίες για να χτίσει τη βιομηχανία του ή οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική μονάδα. Υποτίθεται ότι εδώ και κάμποσα χρόνια, τουλάχιστον οι μεγάλες επιχειρήσεις, έχουν εντάξει στη λειτουργία τους την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, προκειμένου – μεταξύ άλλων – να «επιστρέφουν» στην κοινωνία στην οποία δραστηριοποιούνται ένα κομμάτι από τα κέρδη τους.

Η έλλειψη ενημέρωσης για θέματα επιχειρηματικών σχεδιασμών, που αλλάζουν τα δεδομένα τοπικών κοινωνιών, μόνο σκοπιμότητες μπορεί να κρύβει. Ιδιαίτερα από κάποιους που για χρόνια μιλούσαν περί τοπικών δημοψηφισμάτων και άλλων εύηχων δημοκρατικών διαδικασιών…

Τι σόι Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι αυτή που επιτρέπει τις συζητήσεις επιχειρηματικών σχεδίων, που επηρεάζουν άμεσα και καταλυτικά ολόκληρες περιοχές, πίσω από κλειστές πόρτες, στο… ημίφως; Τι εταιρική κουλτούρα είναι αυτή που δεν φροντίζει να ενημερώσει εγκαίρως και λεπτομερώς τις τοπικές κοινωνίες για το τι σχεδιάζει μια επιχείρηση, απαντώντας σε ερωτήματα, συζητώντας για τις ανησυχίες, προβάλλοντας τα δικά της επιχειρήματα;

Δεν ζητά κάποιος ουτοπικά πράγματα. Δεν είναι κακές όλες οι επενδύσεις, ούτε στρέφονται, ντε και καλά, κατά των τοπικών κοινωνιών. Επίσης, είναι αυτονόητο – όσο και αν ακούγεται δυσάρεστο – ότι ζώντας κάποιος σε μεγάλα αστικά κέντρα, αναγκαστικά πρέπει να «υποστεί» κάποιες συνέπειες, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το λεγόμενο κοινωνικό συμφέρον (και εδώ δεν αναφερόμαστε μόνο στις περιπτώσεις επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και κρατικών σχεδιασμών σε διάφορους τομείς). Ωστόσο, από το σημείο αυτό, έως το να αφήνουμε στο σκοτάδι τον πολίτη και να τον αναγκάζουμε να ξυπνά ένα πρωί και να βλέπει στη γειτονιά του μια χρήση που ούτε καν φανταζόταν, η απόσταση είναι μεγάλη.

Και σε κάθε περίπτωση, η έλλειψη ενημέρωσης γι’ αυτά τα θέματα μόνο σκοπιμότητες μπορεί να κρύβει. Ιδιαίτερα από κάποιους που για χρόνια μιλούσαν περί τοπικών δημοψηφισμάτων και άλλων εύηχων δημοκρατικών διαδικασιών…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet