«Αν ο άνεμος δεν βοηθάει, πιάσε τα κουπιά»
Ενυπόγραφα

«Αν ο άνεμος δεν βοηθάει, πιάσε τα κουπιά»

Χρειάστηκε να πιάσουμε οικονομικό πάτο ως χώρα και να μας επιβληθούν τα επονείδιστα μνημόνια, για να καταλάβουμε(;) ότι θα πρέπει να ακολουθήσουμε ορθολογικότερη οικονομική πολιτική για να τα βγάλουμε πέρα.

Χρειάστηκε να θρηνήσουμε δεκάδες νεκρούς σε Μάνδρα και Ανατολική Αττική για να κατανοήσουμε ότι στερούμαστε υποδομών και αποτελεσματικού μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ακραία φαινόμενα.

Το επόμενο ποιο θα είναι; Να ζήσουμε μια άλλη εθνική τραγωδία, για να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειαζόμαστε και μια σοβαρή και σταθερή εξωτερική πολιτική;

Και μέχρι πότε θα γίνεται αυτό; Ως πότε η Ελλάδα θα «τρέχει» μετά από κάποια τραγωδία να «μπαλώσει» τα κενά της; Γιατί περί «μπαλώματος» πρόκειται, αφού τα όποια μέτρα λαμβάνονται μετά από κάθε τραγωδία είναι βιαστικά, δεν αποτελούν προϊόν εθνικής συναίνεσης και προωθούνται κυρίως για να καταπραϋνθεί το διαταραγμένο λαϊκό αίσθημα.

Ούτε λόγος να γίνεται για πρόληψη, προετοιμασία, σχεδιασμό. Άγνωστες λέξεις σε ένα κράτος που δομήθηκε και λειτουργεί με γνώμονα τα «άσε και βλέπουμε», «φτιάξε το όπως όπως», «δεν βαριέσαι», «ποιος θα το δει», «ποιος θα το καταλάβει» κ.ο.τ.

_______________________
Τίποτε δεν αλλάζει όσο μένουμε άεργοι, περιμένοντας τον «από μηχανής θεό» να μας απαλλάξει από το καθημερινό δράμα μας…
_______________________

Κατά τα άλλα, σε λίγες μέρες θα πανηγυρίσουμε την έξοδο από τα μνημόνια, ενώ λίγο μετά, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός μας θα εξαγγείλει το ξεκίνημα της εθνικής μας ανάτασης (δηλαδή, δώστε άρτο και θέαμα στον λαό γιατί έρχονται εκλογές), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ζητήσει προσφυγή στις κάλπες (για να δώσει το κόμμα του τις λύσεις που μάλλον… αγνοούσε στα πολλά προηγούμενα χρόνια που κυβέρνησε τον τόπο) και όλοι μαζί θα ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον.

Το γεγονός ότι, εν τω μεταξύ, θα συνεχίσουν να πνίγονται άνθρωποι σε κάθε μπόρα, να καίγονται σε κάθε φωτιά, οι νέοι μας θα εξακολουθούν να «δραπετεύουν» στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά, οι επιχειρήσεις μας θα βάζουν λουκέτο, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο, για να μην βρεθούν στις ατέλειωτες λίστες της ανεργίας, δεν είναι παρά ασήμαντες λεπτομέρειες που κάποια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια επιμένουν να προβάλλουν για να πλήξουν το «σωτήριον» σχέδιο της εκάστοτε κυβέρνησης.

Κι αυτό θα συμβαίνει όσο δεν αποφασίζουμε ως πολίτες να βγούμε από την απάθειά μας και να διεκδικήσουμε αυτά που θεωρούμε ότι μας αναλογούν. Όσο θα μένουμε άεργοι, περιμένοντας τον «από μηχανής θεό» να μας απαλλάξει από το καθημερινό δράμα μας.

Ο μόνος τρόπος να μας σεβαστούν, είναι να τους δείξουμε ότι το απαιτούμε. Και όπως λέει και μια λατινική παροιμία, «Destitutus ventis, remos adhibe» («Αν ο άνεμος δεν βοηθάει, πιάσε τα κουπιά»).

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet