Η ενότητα και η ομοψυχία δεν «κτίζονται» με λόγια και ευχές

Θάνος Σταθόπουλος , Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019 - 18:05

Περίσσεψαν και φέτος, σε ακόμη μία εθνική επέτειο, οι ευχές περί ομοψυχίας, ενότητας, σύμπνοιας. Σε όλα τα επετειακά μηνύματα πολιτικών, αυτοδιοικητικών και κάθε είδους φορέα, οι παραπάνω όροι «έδωσαν και πήραν», σαν «ξόρκι» που προσπαθεί να αποτινάξει μια πολύχρονη εθνική μας αρρώστια· τον εθνικό διχασμό μας.

Όσα «ξόρκια», όμως, κι αν επιστρατεύσουμε, ματαιοπονούμε. Η εθνική ενότητα και ομοψυχία δεν «κτίζονται» με λόγια και ευχές, αλλά με συνειδητές πράξεις και όταν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο εθνικό όραμα. Δηλαδή, ακριβώς αυτά που απουσιάζουν από την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Όσες γαλανόλευκες κι αν κρεμάσουμε στο μπαλκόνι μας, το πραγματικό νόημα του «ΟΧΙ» δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε πλέον.

Η χώρα οδεύει δίχως σχέδιο, άνευ στρατηγικής, υποτελής σε ίδια και αλλότρια συμφέροντα, με έναν λαό εθνικά ευνουχισμένο, τελούντα υπό πλήρη πολιτική σύγχυση και ανίκανο να εξεγερθεί μαζικά και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν και τα οποία, βέβαια, δεν περιορίζονται σε αμιγώς οικονομικό επίπεδο. Κι όμως, αν οι κυβερνώντες ανοίξουν λίγο τη «στρόφιγγα» και «στάξει» λίγο χρηματάκι, εύκολα θα ξεχάσουμε ό,τι άλλο μας έχει μετατρέψει σε λαό – υποχείριο, χωρίς… σταγόνα εθνικής συνείδησης.

Όσες γαλανόλευκες κι αν κρεμάσουμε στο μπαλκόνι μας, όσες επετειακές εκδηλώσεις κι αν πραγματοποιήσουμε, το πραγματικό νόημα του «ΟΧΙ» δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε πλέον. Το κλείσαμε στη «σαρκοφάγο» των δήθεν εθνικών αναμνήσεων και το θάψαμε όσο βαθύτερα γίνεται, μήπως «αναστηθεί» και μας στοιχειώσει.

Ας μαζέψουμε, λοιπόν, τα απλωμένα σύμβολα από το μπαλκόνι μας και ας τα ξεδιπλώσουμε στην ψυχή και το μυαλό μας. Γιατί μόνο με αυτά τα δύο, αφού αποφασίσουμε να τους δώσουμε χώρο στην καθημερινότητά μας, μπορούμε να ξαναορθώσουμε ανάστημα και να βροντοφωνάξουμε ένα σύγχρονο «ΟΧΙ» σε ό,τι μας ματαιώνει ως λαό και ως πολίτες.