Η κυβέρνηση «βλέπει» εχθρούς εκεί που θα έπρεπε ν’ αναζητά συμμάχους…
Ενυπόγραφα

Η κυβέρνηση «βλέπει» εχθρούς εκεί που θα έπρεπε ν’ αναζητά συμμάχους…

Αντί να γεφυρώνεται διευρύνεται ακόμη περισσότερο το «ρήγμα» που έχει ανοίξει μεταξύ κυβέρνησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η πρόσφατη έντονη κόντρα στη Βουλή μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών, Πάνου Σκουρλέτη και βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για σειρά σημαντικών αυτοδιοικητικών ζητημάτων ανέδειξε -στον μέγιστο βαθμό- το χάσμα συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών σε έναν τομέα που αφορά άμεσα στην καθημερινότητα στις πόλεις που ζούμε.

Δεν θα ασχοληθούμε αυτή τη φορά με τις απαξιωτικές αναφορές του υπουργού για αιρετούς που εκπροσωπούν κορυφαία θεσμικά αυτοδιοικητικά όργανα. Εξάλλου, ακόμη κι να μεταξύ τους υπάρχουν κάποιοι «ταλιμπάν», όπως τους χαρακτήρισε ο υπουργός, αυτοί έχουν ψηφιστεί από το ίδιο εκλογικό σώμα που ψήφισε και τα κόμματα που στην παρούσα περίοδο συγκυβερνούν τη χώρα. «Αλά καρτ» αποδοχή της ετυμηγορίας του εκλογικού σώματος κι επιλεκτικός σεβασμός στην κυρίαρχη λαϊκή θέληση δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά σε μια Δημοκρατία…

Πέρα, όμως, από το πόσο σέβεται ή ανέχεται ο υπουργός Εσωτερικών όσους αιρετούς δεν συμπορεύονται με τις απόψεις του για το αύριο της ελληνικής Αυτοδιοίκησης, υπάρχει ένα σημαντικότερο ερώτημα που πρέπει να προβληματίσει όλους μας. Πιστεύει, ειλικρινώς, κάποιος ότι μπορεί η Ελλάδα να ξεπεράσει τις σημερινές προκλήσεις και να επιτύχει τα πλεονάσματα που χρειάζεται (και όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο), χωρίς τη συνεισφορά των αυτοδιοικητικών μηχανισμών;

Αν οι Δήμοι δεν είχαν σηκώσει στις «πλάτες» τους πολλά από τα μνημονιακά βάρη, 
ίσως να βιώναμε και στην Ελλάδα καταστάσεις τύπου Βενεζουέλας...

 

Είτε μπορεί να το αποδεχθεί η σημερινή κυβέρνηση είτε όχι, αν τα τελευταία μνημονιακά χρόνια δεν ήταν οι Δήμοι να σηκώσουν στις «πλάτες» τους πολλά από τα βάρη που θα έπρεπε να έχει αναλάβει η κεντρική διοίκηση και ταυτόχρονα να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν εκείνες τις δομές που ανακουφίζουν καθημερινά σημαντικά τμήματα των τοπικών κοινωνιών, ίσως -και τούτο δεν είναι υπερβολικό- να βιώναμε και στην Ελλάδα καταστάσεις τύπου Βενεζουέλας. Γιατί μπορεί οι αιρετοί να ευθύνονται για πολλά από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά στην κρίση απέδειξαν ότι μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της κοινωνικής συνοχής και να δώσουν λύσεις εκεί που το κράτος αδυνατεί «να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα». Και εάν η κρατική χρηματοδότηση προς τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είχε περικοπεί τόσο βάναυσα, ίσως το έργο που έχει επιτελεσθεί μέχρι σήμερα από την Αυτοδιοίκηση να ήταν ακόμη μεγαλύτερο.

Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση ότι η Αυτοδιοίκηση είναι σύμμαχός της και όχι εχθρός της στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της ερειπωμένης, οικονομικά και κοινωνικά, χώρας μας, τόσο γρηγορότερα και ασφαλέστερα θα οδηγηθούμε στην έξοδο από την κρίση.

Οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις που δεν στηρίζονται σε ορθολογική προσέγγιση των πραγματικών δεδομένων δεν έχει μόνο καταστροφικά αποτελέσματα στην οικονομία, όπως έχει αποδείξει η πολύ πρόσφατη εμπειρία, αλλά είναι πιθανό να οδηγήσει και σε, μη αναστρέψιμες, ακραία κοινωνικές καταστάσεις. Κι αν στην πρώτη περίπτωση μπορεί ένα Eurogroup και μία ακόμη δανειακή ενίσχυση να δώσουν -έστω και προσωρινά- μια λύση στο αδιέξοδο, στη δεύτερη περίπτωση με ποιον ακριβώς τρόπο θα κατορθώσουν οι κυβερνώντες να εκτονώσουν την ασφυκτική πίεση που θα τους ασκηθεί;

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet