Η πραγματικότητα είναι «ξεροκέφαλη», αλλά εμείς θα την αγνοήσουμε!
Ενυπόγραφα

Η πραγματικότητα είναι «ξεροκέφαλη», αλλά εμείς θα την αγνοήσουμε!

Στον Βόλο γονείς μαθητών απειλούν διευθυντή Γυμνασίου γιατί τόλμησε (άκουσον άκουσον) να δεχθεί προσφυγόπουλα στο σχολείο που διευθύνει.

Στην Αθήνα – και συγκεκριμένα στο υπουργείο Παιδείας, στο Μαρούσι – μαθητές και φοιτητές εισβάλλουν στο γραφείο του υπουργού και… κοσμίως του ζητούν να αποσύρει νομοσχέδια που αφορούν τις σπουδές τους.

Λέτε κάποιοι εκ των τελευταίων να είναι τέκνα κάποιων εκ των γονέων της πρώτης είδησης; Ακόμη και εάν δεν είναι, θα μπορούσαν. Γιατί έδειχναν να διακατέχονται από την ίδια τυφλή οργή με τους προαναφερόμενους γονείς και, άρα, έχουν μεγάλη πιθανότητα να γαλουχήθηκαν με τα ίδια πρότυπα…

Ζούμε απίστευτες στιγμές τα τελευταία χρόνια σε τούτο τον – κατά τ’ άλλα – ευλογημένο τόπο. Και τα ζούμε σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, οικογενειακό. Κατηγορούμε καθημερινά τους πολιτικούς και τους αυτοδιοικητικούς για το πώς κατάντησαν τη χώρα και τους Δήμους μας, αλλά πάμε στην κάλπη και τους επιβραβεύουμε. Αγκομαχούμε από τους δυσβάσταχτους φόρους, αλλά βρίσκουμε περιττό να απαιτήσουμε την απόδειξη από το κατάστημα που φάγαμε ή διασκεδάσαμε, παρότι έχουμε καταβάλει αδιαμαρτύρητα τον σχετικό ΦΠΑ. Θαυμάζουμε όλοι ταξιδεύοντας στο εξωτερικό την τάξη που υπάρχει στα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφοντας εντός συνόρων σταθμεύουμε όπου γουστάρουμε. Διαμαρτυρόμαστε για την οκνηρία και την έλλειψη ενδιαφέροντος της νέας γενιάς, αλλά «παρκάρουμε» το παιδί μας στον καναπέ με το τελευταίας φουρνιάς i-phone στα χέρια του, για να μην μας ζαλίζει.

_______________________
Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να σχολιάσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έτσι, για να δείξουμε το επίπεδο και την… κουλτούρα μας, που δεν μας μένει καθόλου χρόνος για αυτοκριτική, αυτοβελτίωση…
_______________________

Βρε, τι ωραίοι τύποι που είμαστε!

Και μετά «εφορμούμε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκφράζοντας τον αποτροπιασμό μας που κάποιοι νέοι – τα παιδιά μας, δηλαδή – «μπουκάρουν» σε υπουργικά γραφεία και χτυπούν το χέρι απαιτώντας να ξε-νομοθετήσει η όποια κυβέρνηση. Έτσι, γιατί άκουσαν ότι κάτι ετοιμάζεται το οποίο μπορεί να τους αλλάξει το «τέλειο», και άρα μη επιδεχόμενο αλλαγής, σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Έτσι, γιατί κάποιοι τους είπαν ότι αυτό τούς υποτιμά ως προσωπικότητες, τους αφαιρεί την ποιότητα εκπαίδευσης που λαμβάνουν κ.ο.τ.

Και βέβαια, ελάχιστοι από αυτούς τους διαμαρτυρόμενους νέους ανθρώπους βρήκαν τον χρόνο να μελετήσουν αυτό το οποίο πολεμούν. Όπως ακριβώς στην περίπτωση των γονιών τους, αρκεί που αυτό το υπέγραψε ο τάδε ή ο δείνα υπουργός ή το υποστηρίζουν κάποιοι στο διαδίκτυο για να «ξιφουλκήσουν» εναντίον του ή για να γίνουν φανατικοί υπέρμαρχοί του (για να θυμηθούμε και την αντίθετη περίπτωση).

Βρε, τι ωραίοι τύποι που είμαστε! (…ρεφρέν).

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν σηκώνουμε κεφάλι. Γιατί ενώ περάσαμε κι εξακολουθούμε να περνούμε τη χειρότερη κοινωνικο-οικονομική κρίση εν καιρώ ειρήνης, δεν φαίνεται καν φως στην άκρη του τούνελ.

Η απάντηση είναι απλή· δεν προλαβαίνουμε. Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να σχολιάσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έτσι, για να δείξουμε το επίπεδο και την… κουλτούρα μας, που δεν μας μένει καθόλου χρόνος για αυτοκριτική, αυτοβελτίωση. Εξάλλου, ας αλλάξουν πρώτα οι «άλλοι», οι κακοί πολιτικοί, οι κακοί επιχειρηματίες, οι κακοί γείτονες και μετά αλλάζουμε κι «εμείς».

Και για δες, τόσα χρόνια πέρασαν και δεν άλλαξε τίποτε! Η πραγματικότητα είναι τόσο «ξεροκέφαλη», που περιμένει και τη δική μας αλλαγή. Αλλά εμείς, δεν… μασάμε, είμαστε πιο ξεροκέφαλοι από αυτήν και θα την αγνοήσουμε.

Τι στο διάβολο, έτσι ζήσαμε τόσους αιώνες και «μεγαλουργήσαμε» παγκοσμίως. Άρα, δίκιο έχουμε…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet