Ο «τζόγος» των ακινήτων του υπερταμείου και η αποδυνάμωση των Δήμων

Η προεκλογική περίοδος που βρίσκεται στο… φόρτε της έχει μοιραία υποσκελίσει ειδήσεις που, ναι μεν, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ωστόσο χάνονται στον ορυμαγδό των ανακοινώσεων δημοτικών παρατάξεων και υποψηφιοτήτων, καθώς και στις σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των επίδοξων καταχτητών του δημαρχιακού θώκου.

Μία από αυτές τις ειδήσεις, με πολύ σημαντικές προεκτάσεις τις συνέπειες των οποίων θα υποστούμε τα επόμενα χρόνια στις τοπικές κοινωνίες μας, είναι αυτή της μεταβίβασης ακινήτων του Δημοσίου στο υπερταμείο (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε., για να αποδώσουμε τη θεσμική ονομασία). Ανάμεσα στα ακίνητα που εντάσσονται στη συγκεκριμένη Εταιρεία βρίσκονται απίστευτοι χώροι όπως πάρκα, αθλητικές εγκαταστάσεις, σχολεία, ακόμη και αστυνομικά τμήματα! Μάλιστα, κάποια από αυτά χρησιμοποιούνται από Δήμους, στο πλαίσιο παραχώρησής τους, για διάφορους κοινωφελείς σκοπούς.

Τι θα γίνει με όλα αυτά τα ακίνητα; Μα φυσικά θα αξιοποιηθούν – πωληθούν. Εξάλλου, αυτός είναι ο σκοπός σύστασης της παραπάνω εταιρείας. Το δε μεγαλύτερο μέρος των εσόδων που θα προκύψουν δεν θα πάνε σε κάποια κάλυψη των αναπτυξιακών αναγκών των τοπικών κοινωνιών, που θα υποστούν και το απόλυτο βάρος των όποιων «αξιοποιήσεων» κάνουν στα ακίνητα που θα αποκτήσουν οι νέοι ιδιοκτήτες, αλλά στην αποπληρωμή του δανείου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).

Με άλλα λόγια, μέσω της διάθεσης των συγκεκριμένων ακινήτων θα επιχειρηθεί να «σβήσει» μέρος τους χρέους μας στους ξένους πιστωτές, υποθηκεύοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων σε πολλές περιοχές της χώρας.

_______________________

Οι Δήμοι το μόνο που θα μπορούν να διεκδικήσουν θα είναι κάποια ανταποδοτικά ψίχουλα, προκειμένου να αποδεχθούν ότι ακόμη ένας δημόσιος χώρος θα χαθεί από το «ισοζύγιο» ποιότητας των κατοίκων τους…

_______________________

Και για να μην υπάρξουν παρανοήσεις. Η στήλη δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε υποστηρίζει ότι η δημόσια περιουσία θα πρέπει να παραμένει επενδυτικά ανενεργή, «σαπίζοντας» οικονομικά και «φορτώνοντας» βάρη τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τις τσέπες των πολιτών. Ωστόσο, δεν μπορεί παρά να διακατέχεται από σοβαρές αμφιβολίες για τον τρόπο – και κυρίως τους όρους – αξιοποίησης των παραπάνω ακινήτων. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, η εμπειρία έχει δείξει ότι οι κυβερνήσεις μας, υπό το άγχος να καλύψουν τις διαρκώς διευρυνόμενες «μαύρες» τρύπες στα οικονομικά του κράτους, απλώς ξεπουλάνε τα «ασημικά» της χώρας, άνευ όρων, στον όποιον επενδυτή. Πραγματικότητα που δεν θεωρούμε ότι χρήζει παράθεσης παραδειγμάτων…

Και δεν θα αντιδράσουν οι διοικήσεις των Δήμων, που θα δουν τα δημόσια ακίνητα στα όριά τους να μετατρέπονται σε κάθε είδους χρήσεις, θα αναρωτηθεί κάποιος; Θα μπορούσαν, αν ήταν δυνατές, οικονομικά αυτόνομες, τεχνοκρατικά επαρκείς. Όμως, τόσο λόγω των δικών τους λαθών, όσο – κυρίως – της κρατικής σκοπιμότητας, έχουν χάσει τη δυναμική τους. Με σημαντικά περιορισμένη την κρατική χρηματοδότηση, αιχμαλωτισμένες σε ένα τερατόμορφο νομοθετικό ιστό και στο άμεσο μέλλον αποδυναμωμένες πολιτικά, ελέω της δήθεν απλής αναλογικής, το μόνο που θα μπορούν να διεκδικήσουν θα είναι κάποια ανταποδοτικά ψίχουλα, προκειμένου να αποδεχθούν ότι ακόμη ένας δημόσιος χώρος θα χαθεί από το «ισοζύγιο» ποιότητας των κατοίκων τους.

Και αυτό θα γίνει. Όσοι ευελπιστούν ότι οι αυτοδιοικητικές αρχές θα κινητοποιήσουν τις τοπικές κοινωνίες και θα αποτρέψουν τα όποια σχέδια «αξιοποίησης» των ακινήτων που πέρασαν στο υπερταμείο, απλώς κοροϊδεύουν εαυτούς. Ένας πολίτης που έχει απολέσει απολύτως προσωπικά αγαθά, όπως την εργασία του, την επιχείρησή του, το σπίτι του, για να σκεφθεί να αγωνιστεί για τα κοινά αγαθά, θα πρέπει να κάνει τεράστιο εσωτερικό άλμα. Και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχθεί ότι διαθέτει ανάλογα ψυχικά αποθέματα.

Μακάρι να διαψευσθούμε. Αλλά μέχρι τότε, απλώς θα είμαστε εδώ για να καταγράψουμε τις νέες «αξιοποιήσεις» ακινήτων στις πόλεις μας και στις γειτονιές μας.