Όταν τα αυτονόητα είναι ζητούμενα, η ανασυγκρότηση καταντά «ανέκδοτο»
Ενυπόγραφα

Όταν τα αυτονόητα είναι ζητούμενα, η ανασυγκρότηση καταντά «ανέκδοτο»

Δεν πέρασαν πολλοί μήνες που η Ελλάδα πνίγηκε στο σκουπίδι από την απεργία των συμβασιούχων στην καθαριότητα, οι οποίοι αισθάνονταν να γίνονται «μπαλάκι» μεταξύ των αρμοδίων σχετικά με το εργασιακό μέλλον τους. Πριν λίγες ημέρες ο υπουργός Εσωτερικών δεσμεύτηκε ότι… θα βρεθεί λύση στο θέμα της συνέχισης του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», όπου επίσης προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες εργαζόμενοι που βρίσκονται σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας. Και είναι πολλές ακόμη οι περιπτώσεις εργαζομένων σε Δήμους και όχι μόνο, που πηγαίνουν καθημερινά στη δουλειά τους χωρίς να γνωρίζουν για πόσο θ’ απασχολούνται ή αν θα πληρωθούν στο τέλος του μήνα.

Πρόκειται για έναν τέλειο παραλογισμό, που δεν αφορά τομείς «πολυτελείας», αλλά υπηρεσίες κρίσιμες για μια στοιχειωδώς ανθρώπινη καθημερινότητα στις πόλεις που ζούμε. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στη μη εξυπηρέτηση του πολίτη – δημότη στις βασικές ανάγκες του ή στο δικαίωμά του για εργασία. Υπήρξαν, βέβαια, δημοτικές Αρχές που χειρίστηκαν κάκιστα το θέμα των εργαζομένων, στήνοντας «πελατειακά παραμάγαζα» μέσα στους Δήμους. Όπως υπήρξαν κι εργαζόμενοι που δεν πρόσφεραν ευσυνείδητα τις υπηρεσίες τους προς τους πολίτες – δημότες. Ωστόσο, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία τα παραπάνω δεν αντιμετωπίζονται με οριζόντιους συμψηφισμούς ή εκδικητικούς τρόπους. Επιμερίζονται ευθύνες, βελτιώνονται διαδικασίες και, όπου χρειαστεί, λαμβάνονται ριζοσπαστικά, αλλά απολύτως «στοχευμένα», μέτρα.

_______________________
Καμιά ανασυγκρότηση δεν πρόκειται να υπάρξει, όσο δεν ανασυγκροτούμε τις αντιλήψεις και νοοτροπίες μας, είτε ως κυβερνήτες, είτε ως κυβερνώμενοι…
_______________________

Αυτό θα περίμενε κάποιος από την κεντρική ή τοπική εξουσία, ανεξαρτήτως του κομματικού προσήμου που τη χαρακτηρίζει ή όχι. Δυστυχώς, όμως, τ’ αυτονόητα, αυτά που συναντάς σε κάθε στοιχειωδώς συγκροτημένη χώρα, στη δική μας αποτελούν ακόμη ζητούμενα και μάλλον αυτό θα συμβαίνει για πολύ καιρό ακόμη…

Λείπει η γνώση ή η βούληση για την εφαρμογή τους; Νομίζω ότι το ερώτημα μπορεί ν’ απαντηθεί εύκολα, εάν συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο που έμαθαν να πολιτεύονται τα περισσότερα κόμματα και δημοτικές παρατάξεις, αλλά και τον τρόπο που διοίκησαν κυβερνήσεις και δημοτικές Αρχές, τα πολλά τελευταία χρόνια. Ελάχιστες είναι οι ξεκάθαρα οριοθετημένες και με αντικειμενικά κριτήρια δομημένες διαδικασίες στην καθημερινή λειτουργία του κράτους ή του Δήμου. Απεναντίας, όλα σπρώχνουν τον πολίτη – δημότη στην αναζήτηση του «ειδικού μεσάζοντα» που θα του λύσει ακόμη και απλά πράγματα της καθημερινότητάς του ή τον ωθούν ν’ ανακαλύψει τρόπους «παράκαμψης» των διαδικασιών, που στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγεί ανοιχτά στην παραβατικότητα.

Και στις δύο περιπτώσεις, ο μεγάλος χαμένος είναι η τόσο θερμά επιδιωκόμενη -σε… θεωρητικό, πάντα, επίπεδο- ανασυγκρότηση της χώρας. Μια ανασυγκρότηση που δεν έχει καμιά πιθανότητα να υπάρξει, όσο δεν ανασυγκροτούμε τις αντιλήψεις και νοοτροπίες μας, είτε ως κυβερνήτες, είτε ως κυβερνώμενοι.

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet