Τελευταία ευκαιρία, αλλά με δραματικό κόστος για την Ελλάδα

Ας ξεκινήσουμε από δύο βασικές παραδοχές:

Παραδοχή 1η: Όσοι πιστέψαμε ότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα οδηγούσε αυτομάτως εκτός ευρώ διαψευστήκαμε από τα γεγονότα.

Παραδοχή 2η: Όσοι πιστέψαμε ότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδος στα ευρωπαϊκά φόρα διαψευστήκαμε από τα γεγονότα.

Όπως συμβαίνει συχνά, όταν αντιμετωπίζεις μία πολύπλοκη κατάσταση, με παραμέτρους που πολλές φορές δεν μπορείς να φανταστείς, οι προσεγγίσεις δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να είναι απλοϊκές.

Η έξοδος της Ελλάδος από την Ε.Ε., όσο κι αν αποτελεί διακαή πόθο κάποιας ομάδας «σκληροπυρηνικών» ηγετών, που συνασπίζονται γύρω από τη Γερμανία, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η Ελλάδα μπορεί να είναι μία «περιφερειακή» οικονομία, αλλά το πολιτικό και κυρίως το γεωπολιτικό βάρος της είναι αντιστρόφως ανάλογο της οικονομικής ισχύος της.

Από την άλλη, η παραμονή της χώρας στο ευρώ και στην Ε.Ε. δεν μπορεί να θεωρείται «κλειδωμένη». Η σθεναρή στάση υπέρ μας από χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Κύπρος δεν πρέπει να μας καθησυχάσει. Δεν υπαγορεύεται από την πίστη των ηγετών στις χώρες αυτές ότι η Ελλάδα ακολουθεί τον σωστό δρόμο, αλλά από την αδήριτη ανάγκη να μείνει η Ε.Ε. ενιαία κι αδιαίρετη.

Εάν το πολιτικό σύστημα αποτύχει -και αυτή τη φορά- να προχωρήσει σε ουσιαστικές, 
ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, ξεκινώντας από το ίδιο, ας μη γελιόμαστε, 
η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. και η κοινωνική έκρηξη είναι αναπόφευκτες εξελίξεις.

Άρα, φθάνουμε στο σημείο κλειδί για τις από ’δω και πέρα εξελίξεις. Ουσιαστικά κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μάς παρέχουν μία ακόμη ευκαιρία να διορθώσουμε τα τραγικά λάθη των τελευταίων ετών. Πλέον, η ευθύνη είναι καθαρά δική μας και ουδέν νέο λάθος θα μας αναγνωριστεί.

Η εβδομάδα που ξεκίνησε είναι εξαιρετικά δύσκολη και εγκυμονεί σωρεία κινδύνων σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Η ευκαιρία που μας δόθηκε, συνεπάγεται τεράστιο κόστος. Τα μέτρα που η Ελλάδα θα αναγκαστεί να λάβει -και μάλιστα ταχύτατα-  φαντάζουν αδύνατον να εξυπηρετηθούν από ένα χειμαζόμενο λαό, που στην πλειονότητά του έχει εξαντλήσει κάθε δυνατότητα να σηκώσει επιπλέον βάρη.

Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου οφείλουν να συνεργασθούν άμεσα προκειμένου να αποκατασταθεί η πολιτική ηρεμία στη χώρα και να προχωρήσουν τάχιστα στην υιοθέτηση παράλληλων μέτρων που θα αντιμετωπίσουν το νέο κύμα ανθρωπιστικής κρίσης που θα προκύψει. Και τούτο, με έναν τρόπο μπορεί να συμβεί˙ με την ΕΔΩ και ΤΩΡΑ δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών και την πάταξη της προκλητικής διαφθοράς.

Εάν το πολιτικό σύστημα αποτύχει -και αυτή τη φορά- να προχωρήσει σε ουσιαστικές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, ξεκινώντας από το ίδιο, ας μη γελιόμαστε, η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. και η κοινωνική έκρηξη είναι αναπόφευκτες εξελίξεις.

Η Ε.Ε., έστω και με βαριά καρδιά, μας δίνει μια νέα ευκαιρία.

Ο ελληνικός Λαός, έστω και με βαριά καρδιά, θα υποστεί και τα νέα μέτρα.

Επιτέλους, το πολιτικό σύστημα ας κάνει το συνταγματικό καθήκον του κι ας σταματήσει να εγκληματεί κατά του μέλλοντος αυτής της χώρας.