“Σεπτεμβριανά 1955: Μνήμες που δεν πρέπει να λησμονούνται”

Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από τα Σεπτεμβριανά, το γραφείο Τύπου της δημοτικής ομάδας Λυκόβρυση Πεύκη 2020 αναφέρεται στα θλιβερά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1955 κατά της ελληνικής ομογένειας της Κωνσταντινούπολης.

Στη σχετική ανακοίνωση της δημοτικής ομάδας αναφέρονται τα εξής:

Αυτές τις μέρες  ο Ελληνισμός σύσσωμος βρίσκεται σε ένα προεκλογικό πυρετό, ο οποίος, όπως είναι φυσικό, τον αποσπά από μνήμες ιστορικές που τάραξαν το Έθνος μας, το οποίο για μια ακόμη φορά κλήθηκε να πληρώσει το τίμημα που οι ισχυροί της γης είχαν αποφασίσει γι΄ αυτό. Αναφερόμαστε στα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον Σεπτέμβρη του 1955 στον ανθηρό Ελληνισμό της Ελληνικής ομογένειας της Κωνσταντινούπολης.

Πέρασαν 60 ολόκληρα χρόνια από τις άγριες επιθέσεις, τους ασυνήθιστους βανδαλισμούς και τις κανιβαλικές εκδηλώσεις του τουρκικού μαινόμενου όχλου, καλά κατευθυνόμενου από το κράτος και το παρακράτος της εποχής, που έκανε μέσα σε μια νύχτα, ύπουλα και απροκάλυπτα, τις περιουσίες των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης σκόνη και πέτρες “ατάκτως ερριμμένες”!

Το σχέδιο, καλά προμελετημένο, με κινήσεις αιφνιδιασμού στον ανυποψίαστο Ελληνικό πληθυσμό, από τον από μέρες μεταφερμένο στην Πόλη από τα βάθη της Ανατολίας για τον σκοπό αυτό  βάρβαρο και απολίτιστο τουρκικό όχλο, ο οποίος δήθεν θα συμμετείχε σε ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για το Κυπριακό, με κύριο σύνθημα “Η Κύπρος είναι και θα παραμείνει τουρκική”! 

Μέσα σε λίγες ωρες οι μάσκες έπεσαν και ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης κλήθηκε να πληρώσει ακριβά τα σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιδιαίτερα της Αγγλίας, οι οποίοι παρακολούθησαν τα τεκταινόμενα σαν να ήσαν θεατές μιας καλοπαιγμένης κινηματογραφικής  ταινίας τρόμου!

Σε εκείνο τον μαύρο Σεπτέμβρη του ΄55 λαβώθηκε ύπουλα και άνανδρα ό,τι καταπληκτικό είχε δημιουργήσει το Ελληνικό δαιμόνιο στην Κωνσταντινούπολη, από εμπορικής και οικονομικής άποψης. Η ανθηρή Ελληνική κοινότητα της Πόλης και των γύρω συνοικισμών του Βοσπόρου, που μέχρι τότε έδινε πνοή ζωής, οικονομική ευμάρεια και εμπορική ανάπτυξη σε όλο το τουρκικό κράτος, χάθηκε και καταστράφηκε μέσα σε μια νύχτα και ποτέ από τότε δεν επανήλθε όπως πριν. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το τουρκικό σχέδιο αφανισμού της προόδου και της ανάπτυξης, που ενοχλούσε πολλούς εκείνη την εποχή.                        

Κι έτσι άρχισε ο ξεριζωμός του Ελληνισμού της Πόλης. Ό,τι πιο παραγωγικό διέθετε η Κωνσταντινούπολις εκείνη την εποχή, ακόμα και με μετέπειτα-υποκριτική βέβαια- ομολογία των ίδιων των Τούρκων, αφανίστηκε και η Ρωμιοσύνη για μια ακόμη φορά στην ιστορία της ανέβηκε τον άδικο και ύπουλο Γολγοθά της.

Εξήντα χρόνια πέρασαν από τότε και τα γεγονότα που ακολούθησαν πιστοποιούν ότι οι γείτονές μας ποτέ δεν θέλησαν να καταλάβουν πως οι λαοί μας είναι καταδικασμένοι να ζουν ειρηνικά. Αυτό το τελευταίο ας μην το ξεχνούν οι νεότερες γενιές και ας λαξεύουν τις σύγχρονες σελίδες της ιστορίας του Ελληνισμού ψάχνοντας την ιστορική αλήθεια, η οποία είναι η μόνη πραγματική αξία που διδάσκει.

Δεν προκαλούμε αλλά και δεν ξεχνούμε ΠΟΤΕ!

Αυτά τα λίγα ως οφειλόμενο χρέος στον Ελληνισμό της Πόλης που πριν 60 χρόνια δοκιμάστηκε άδικα και ύπουλα, επιβεβαιώνοντας το διαχρονικό ακάνθινο στεφάνι ττης ιστορίας του.