ΠΑΜΕ… για πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 9/7

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο καλούν στην πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία την Τετάρτη 9 Ιουλίου και στη συγκέντρωση στην Ομόνοια, στις 10:30. Παράλληλα, μέσω εκτενούς ανακοίνωσής της, αναφέρεται στα μέτωπα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε εργαζόμενος για “να υπάρξει ελπίδα και προοπτική για τα λαϊκά στρώματα”. Ακολουθεί η ανακοίνωση:

• Όχι στον αντιδραστικό, κρατικό έλεγχο, τη λεγόμενη αξιολόγηση.

1. Δεν συμπληρώνουμε τα έντυπα αξιολόγησης, καταθέτουμε τα έντυπα στο σωματείο.
2. Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες, συσκέψεις, συνεχίζουμε τη συλλογή υπογραφών, οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση
3. Καλούμε προϊσταμένους και διευθυντές να μη γίνουν αξιολογητές και να μην προχωρήσουν στον επιμερισμό του 15%.
4. Όσοι προϊστάμενοι και διευθυντές γίνουν αξιολογητές να διαγραφούν από τα σωματεία.

• Καμιά απόλυση. Σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους.
• Ούτε πόντο πίσω από το αίτημα για 1.400 ευρώ βασικό μισθό για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Αυξήσεις στους μισθούς ώστε να καλυφθούν οι απώλειές μας.
• Αποκλειστικά δημόσια καθολική κοινωνική Ασφάλιση. Κάτω τα χέρια απ΄ το εφάπαξ και τα ταμεία. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, όχι στην ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία.
• Όχι στη διάλυση των κοινωνικών δομών. Απρόσκοπτη λειτουργία των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης και του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι», με επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έξω οι ΜΚΟ και οι ΚΟΙΝΣΕΠ από τις κοινωνικές υπηρεσίες.
• Καμία ιδιωτικοποίηση σε ΔΕΗ-νερό-διαχείριση απορριμμάτων-σχολεία-νοσοκομεία κ.ά. Αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Υγεία-Παιδεία για όλους. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ρεύμα φτηνό, φτηνά εισιτήρια, δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους. Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων στην Α΄ Λυκείου.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Στη βάση αυτών των διεκδικήσεων απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε συνάδελφο να οργανώσουμε την Απεργία σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε υπηρεσία. Να συγκρουστούμε με δυσκολίες και αδυναμίες. Να ενημερώσουμε τους συναδέλφους, αλλά και ευρύτερα όλους τους εργαζόμενους, πως η λεγόμενη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των εργαζομένων, ώστε οι ίδιοι και οι δημόσιες υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες, σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Ούτε έχει στόχο να εξαλείψει τις αιτίες που δημιουργούν και οξύνουν τα λαϊκά προβλήματα.

Με το «βούρδουλα» και τη βία της αξιολόγησης, συνολικά με τις αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, στοχεύουν να δυναμώσει η τάση υποχώρησης, συμβιβασμού και χειραγώγησης των Δημοσίων Υπαλλήλων, στοχεύουν σε ένα κράτος ακόμα πιο αυταρχικό, ακόμα πιο εχθρικό απέναντι στους Δημόσιους Υπάλληλους και το λαϊκό κίνημα και ταυτόχρονα ένα κράτος που θα υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Ο πόλεμος κυβέρνησης-πλουτοκρατίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στους Δημόσιους Υπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

• Μπροστά στο στόχο τους να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων τσακίζουν ζωές και δικαιώματα. Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, συνδέουν την αξιολόγηση με τη μισθολογική εξέλιξη, μειώνουν παραπέρα μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ κ.ά. Ταυτόχρονα, μειώνουν προκλητικά τις ασφαλιστικές εισφορές κράτους και εργοδοσίας, κάνουν πλάτες στην ανασφάλιστη εργασία και σε συνδυασμό με τη μείωση των μισθών και την αύξηση της ανεργίας, η «τρύπα» στα ταμεία, οι απώλειες θα ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ το χρόνο. Στοχεύουν στην πλήρη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, στην προοπτική της ιδιωτικής ασφάλισης.
• Μπροστά στο στόχο τους να βγουν από την κρίση χωρίς χασούρα ή και με αυξημένα τα κέρδη τους, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ισοπεδώνουν τα πάντα, μετατρέπουν τη μόρφωση και την υγεία σε ακριβό εμπόρευμα, αρπάζουν ως φιλέτα κερδοφορίας τη δημόσια περιουσία, τις παραλίες, τις κοινωνικές δομές και υπηρεσίες, ιδιωτικοποιούν τη ΔΕΗ, το νερό, τα σκουπίδια κλπ…

Όλα αυτά τα μέτρα, όλες αυτές οι αναδιαρθρώσεις παίρνονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είτε έχουν, είτε δεν έχουν Μνημόνια και Τρόικα, είτε βρίσκονται σε φάση κρίσης, είτε σε φάση ανάπτυξης. Τα μέτρα αυτά δεν οφείλονται στο χρέος και δεν απορρέουν από τα Μνημόνια. Είναι μέτρα προαποφασισμένα, ώστε να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα σεντούκια τους.

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε

Δε θα σταματήσουν αν δεν ορθώσουμε ένα τεράστιο λαϊκό τείχος αντίστασης και ανατροπής. Αν δεν ανατρέψουμε κυβέρνηση-αντιλαϊκή πολιτική και γενικότερα αν δεν ανατρέψουμε την εξουσία-δικτατορία των μονοπωλίων και της Ε.Ε.

Το σίγουρο είναι ένα: Όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου τα προβλήματά μας θα γίνονται ακόμα πιο εκρηκτικά, η ζωή μας θα χειροτερεύει. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της Ε.Ε. δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση και προοπτική.

Ως εργαζόμενοι πληρώσαμε και πληρώνουμε αυτό: τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα κέρδη και την κρίση του. Πληρώνουμε το γεγονός ότι μια χούφτα μονοπώλια, αυτοί που έχουν την πραγματική εξουσία στα χέρια τους, καρπώνονται τον πλούτο που παράγουμε, τις υπηρεσίες που προσφέρουμε Αυτό πληρώνουμε και ακριβώς από αυτό πρέπει να απαλλαγούμε.

Προϋπόθεση για να λυθούν τα προβλήματά μας είναι μια άλλη πολιτική προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, που θα σπάσει τα δεσμά της Ε.Ε. και των μονοπωλίων, που θα μετατρέψει σε κοινωνική-λαϊκή περιουσία όλο τον πλούτο που παράγεται, απελευθερώνοντας έτσι τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και ικανοποιώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει ο λαός αφέντης στον πλούτο που παράγει.

Μόνο στο πλαίσιο μιας τέτοιας προοπτικής θα απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από το σαράκι της ανεργίας και των απολύσεων, θα έχουμε δωρεάν σχολεία και μόρφωση για όλα τα παιδιά, θα έχουμε δωρεάν γιατρούς, φάρμακα, παιδικούς σταθμούς, σταθερή μόνιμη δουλειά, ελεύθερο χρόνο και διακοπές για όλους.

Έναν τέτοιο αγώνα, μια τέτοια προοπτική πρέπει να υπηρετεί ο απεργιακός μας αγώνας σήμερα. Ακριβώς αυτό το δρόμο υπηρετεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.

Στη βάση αυτή πρέπει να ανασυνταχθεί εδώ και τώρα το εργατικό – λαϊκό κίνημα και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Κίνημα που δεν θα επιλέγει τη μία ή την άλλη μορφή διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το ένα ή το άλλο σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης, κίνημα που δεν θα εγκλωβίζεται στο σύνθημα «να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να έρθει η άλλη», που στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των μηχανισμών διαρκούς εποπτείας, θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Κίνημα με καθαρό ταξικό προσανατολισμό, που δε θα πατάει σε δυο βάρκες και δεν θα κοροϊδεύει τους εργαζόμενους.

• Δε θα λέει από τη μία «όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ» και από την άλλη «ναι στην απελευθέρωση της ενέργειας και την Ε.Ε.», «όχι στις ιδιωτικοποιήσεις-ναι στις ΚΟΙΝΣΕΠ».
• Δε θα λέει από τη μία «όχι στην αξιολόγηση» και από την άλλη ότι μπορεί στις σημερινές συνθήκες να υπάρξει «μια καλή αξιολόγηση» ή ότι «οι αξιολογητές πρέπει να είναι μέλη των σωματείων».
• Δε θα λέει από τη μία «όχι στο νέο σχολείο» και από την άλλη θα ανοίγει την πόρτα στα ευρωπαϊκά προγράμματα που προωθούν την επιχειρηματικότητα στο σχολείο και ταυτόχρονα τσακίζουν τα μυαλά και τη σκέψη των παιδιών.
• Δε θα λέει από τη μια «Δημόσια, δωρεάν Υγεία» και από την άλλη θα αποδέχεται την «υγιή» επιχειρηματικότητα στο χώρο της Υγείας, θα στηρίζει τους φαρμακοβιομήχανους και θα καλεί τους ξένους επενδυτές να επενδύσουν στο φιλέτο της Ιδιωτικής Υγείας.
• Δεν θα λέει από τη μια «όχι στα Μνημόνια, όχι στη μείωση των μισθών» και από την άλλη «ναι στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των 200-400 ευρώ».

Κίνημα που θα συγκρούεται με την κυβέρνηση και το αστικό κράτος, θα αντιπαλεύει το σημερινό, υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό και ταυτόχρονα δεν θα βάζει πλάτη για να μπει από το παράθυρο ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός της νέας σοσιαλδημοκρατίας.

Τέτοιους αγώνες και τέτοιο κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα. Εδώ βρίσκεται η ελπίδα, εδώ η προοπτική κι εδώ πρέπει να έχει συμβολή η απεργιακή μας κινητοποίηση και κάθε απεργιακή κινητοποίηση. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη. Αρκεί να συσπειρωθούμε στα συνδικάτα, να δυναμώσουμε τους αγώνες, την αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή πάλη και στη βάση αυτή να απαλλαγούμε από τα κόμματα αλλά και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που προσκυνούν τον ευρωμονόδρομο και την ανταγωνιστικότητα.

Ένα δρόμο έχουμε – μια επιλογή
Κίνημα ανασύνταξης για την ανατροπή
Όλοι και όλες στην Απεργία