Λεωνίδας Λάζος: “Τα καπάκια κι ο λουφές”, ποιος ΣΥΡΙΖΑ και… πράσινα άλογα!

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Βασιλιάδες και οι Αρχηγοί των στρατευμάτων, για να κρατήσουν την ενότητα και ανεβασμένο το ηθικό τους, “έταζαν” στους στρατιώτες τους νέες κατακτήσεις οι οποίες θα τους απέφεραν “πιότερα πλούτια και χρυσάφια” από τα λάφυρα και τη συμμετοχή τους στον “λουφέ”, μετά τις λεηλασίες των κατακτημένων πόλεων και λαών.

Γράφει ο Λεωνίδας Λάζος*

Πάντα στις περισσότερες των περιπτώσεων τα αίτια και οι αφορμές ήταν ταπεινά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ιστορικών να τα ωραιοποιήσουν, να τα εξιδανικεύσουν και να συγκαλύψουν ή να αποσιωπήσουν το πλιάτσικο και τους πλιατσικολόγους, τους κατά χιλιάδες σφαγιασθέντες και τους σφαγείς τους…

Υπήρξαν κατά την ιστορική διαδρομή και πολλά στρατεύματα που αυτονομούνταν, αυτομολούσαν και λιποτακτούσαν, όταν δεν λάμβαναν “τα αναμενόμενα, τα αναλογούντα και τα υπεσχημένα” και τότε “αφθορή και παραχρήμα” άλλαζαν στρατόπεδα και έμπαιναν στην υπηρεσία και υπό τας διαταγάς άλλων Ηγεσιών, που τους υπόσχονταν έτι περισσότερα πλούτη και αποδοτικότερες λεηλασίες, ως Μισθοφόροι τους.

Τέτοιες συμπεριφορές συναντήσαμε και στην Επανάσταση του 1821 (π.χ. “Μπακόλας – Μάχη του Πέτα”). Τότε “στη μόδα” ήταν τα “καπάκια” με τους Τούρκους.

Στη μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία συντηρήθηκαν και συντηρούνται δυστυχώς μέχρι και στις μέρες μας, από τις ηγεσίες των κομμάτων όλων των πολιτικών αποχρώσεων, παρόμοιοι σε ήθος, σε τυχοδιωκτισμό, σε συμπεριφορές και σε αυτομολήσεις “κομματικοί στρατοί”. Υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα εκείνες οι Κομματικές ηγεσίες που δυστυχώς ανεγκέφαλα υπόσχονται στους Κομματικούς στρατούς τους την Εξουσία και το Κράτος ως λάφυρο και που, μετά την κατάληψή τους, θα έχουν εξασφαλισμένη την συμμετοχή τους ως κατακτητές, ως στρατιώτες και ως κομματόσκυλα στη λεηλασία και στο μοίρασμα του “λουφέ”.

Εδώ έχουν τις ρίζες τους και πάνω σ΄ αυτό το υπόβαθρο στηρίζονται και ευδοκιμούν ο Λαϊκισμός, η Παροχολογία, η Δημοκοπία, ο Εκμαυλισμός, ο Αντιπαροχισμός, τα Ψέματα και η Κολακεία των πολιτικών Αρχηγών και των κομματικών τους Επιτελείων, από εδώ επίσης πηγάζουν και “τα καπάκια”, οι αυτονομήσεις, οι αυτομολήσεις και οι λιποταξίες των κομματικών στρατευμάτων και η μεταλλαγή τους σε Μισθοφόρους, σε κλακαδόρους, σε παλαμακιστές, σε Κομματικούς ιμπρεσάριους και σε Βουλευτικούς κομματάρχες…

Άρωμα Πελοποννησιακού πολέμου, Αθηναίοι, με τους μισούς Έλληνες εναντίον Σπαρτιατών, με τους άλλους μισούς των Ελλήνων και “υπό την ευγενικήν χορηγία -επί μία 27ετία- των Περσών”! Ό,τι δεν μπόρεσαν να καταφέρουν οι Πέρσες δυο φορές και αποζητούσαν την εκδίκησή τους, το κατάφεραν με “τα καπάκια” και με ”τον Μηδισμό των Σπαρτιατών, που την πήραν για λογαριασμό τους την εκδίκηση από τους υπόλοιπους “μισούς Έλληνες”…

Στο τέλος μπορεί να μην μπόρεσαν να κατακτήσουν οι Πέρσες την Ελλάδα, αλλά ήρθαν αργότερα οι Ρωμαίοι!

Με το άρωμα και με τις συνθήκες του Πελοποννησιακού Πολέμου -θέλω να ελπίζω ΟΧΙ με του Εμφυλίου ΄44 – ΄49- θα γίνουν οι Εθνικές Εκλογές της 25ης του Γενάρη, όπου και θα αναμετρηθούν οι Μνημονιακές πολιτικές Δυνάμεις υπό τον Σαμαρά, με τις Αντιμνημονιακές Δυνάμεις υπό τον Τσίπρα και υπό το άγρυπνο βλέμμα -ουχί των Περσών- αλλά των Ευρωπαίων και των Αμερικανών…

Το βράδυ της 25ης του τρέχοντος μηνός θα διαπιστώσουμε το κατά πόσον “απολείπειν ο Θεός Αντώνιον”…

* Πρώην πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Μελισσίων και τέως δημοτικός σύμβουλος Δήμου Πεντέλης