Διαλέξεις «Τι μεταδίδεται μεταξύ των γενεών στην οικογένεια» στο Ελεύθερο Παν/μιο Δήμου Κηφισιάς

Πραγματοποιήθηκε η διάλεξη του Κ. Σπηλιώτη και της Έλιας Παπαμαύρου με τίτλο «Τι μεταδίδεται μεταξύ των γενεών στην οικογένεια» την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018 στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Δήμου Κηφισιάς.

Αναμένοντας με μεγάλο ενδιαφέρον και τη δεύτερη από τις δύο ομιλίες, στο πλαίσιο του κύκλου «Μετάδοση και Επικοινωνία μεταξύ των γενεών», την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018, στις 19:00, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη (έπαυλη Δροσίνη), ο Δήμος Κηφισιάς, με σχετική ανακοίνωση, γνωστοποιεί τα βασικά σημεία της πρώτης διάλεξης, όπως αυτά δόθηκαν από τους ομιλητές. Συγκεκριμένα:

Η έννοια της συνέχειας στον χώρο και στον χρόνο προσδιορίζει μία κοινωνική ομάδα, από την οικογένεια μέχρι την εθνική ομάδα, που κατάγεται από έναν κοινό (πραγματικό ή φανταστικό) προπάτορα. Η βιωσιμότητα κάθε κοινωνικής ομάδας εξασφαλίζεται μέσα από τις τρεις θεμελιώδεις απαγορεύσεις (της αιμομιξίας, της ανθρωποκτονίας και της ανθρωποφαγίας) – απαγορεύσεις που πηγάζουν τόσο από μία εσωτερική ενόρμηση όσο και από την ίδια την κοινωνία, και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά μέσα στον χρόνο.

Η οικογένεια κληρονομεί στο παιδί κάτι πέρα από τα γονίδια: ένα περιβάλλον συναισθηματικό, πολιτισμικό και κοινωνικό μέσα στο οποίο το παιδί πλάθεται. Το παιδί μιμείται την συμπεριφορά των γονέων, ενσωματώνει τις αξίες τους, έχει ανάγκη να ταυτιστεί μαζί τους καθώς και με τα πρόσωπα που η οικογένεια θαυμάζει και αγαπά. Οι γονείς προβάλλουν στο παιδί τις επιθυμίες τους: να κάνει αυτό που κάνουν ή δεν έκαναν οι ίδιοι, όπως για παράδειγμα να ακολουθήσει το επάγγελμα ή τις σπουδές τους.

Η μετάδοση εμπειριών και βιωμάτων μεταξύ των γενεών και διαμέσου των γενεών δεν πραγματοποιείται με τρόπο συνειδητό, αλλά κυρίως ασυνείδητο. Οτιδήποτε μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μέσα στην οικογένεια συνθέτεται από αφηγήσεις, φαντασιώσεις, μορφοείδωλα, ταυτίσεις, αντικείμενα που είτε έχουν αξία συμβολική είτε παραμένουν χωρίς περιεχόμενο και νόημα. Η παρουσίαση κλινικών περιπτώσεων έδειξε ότι τραυματικά βιώματα των γονέων, τα οποία μεταδίδονται στα παιδιά, δεν έχουν τραυματικό αντίκτυπο στους απογόνους όταν ο τρόπος της μετάδοσής τους συμβολοποιεί και νοηματοδοτεί το περιεχόμενο. Ενώ όταν το περιεχόμενο των μεταδιδόμενων εμπειριών είναι ψυχικά ανεπεξέργαστο, η μετάδοση γίνεται περισσότερο τραυματική κι από το ίδιο το τραυματικό βίωμα που μεταδίδεται.