Έφη Νιχωρίτη στο «Ε»: Φάρμακο για τον ιό θα βρεθεί – Το φάρμακο της κοινωνίας ψάχνουμε…

Το ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ, εναρμονιζόμενο με τις νέες πρωτόγνωρες συνθήκες που περνά ο τόπος, δίνει βήμα σε ανθρώπους από τον Βόρειο Τομέα Αθηνών, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που ωστόσο «κουβαλούν» ο καθένας έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, προκειμένου να στείλουν το μήνυμά τους στη μεγάλη μάχη που δίνουμε εναντίον του κορωνοϊού.

Η Έφη Νιχωρίτη διατηρεί εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες το καλλιτεχνικό σπίτι της, το Θέατρο «Διθύραμβος», στο Μαρούσι, έναν πολιτιστικό πυρήνα στην καρδιά των Βορείων Προαστίων, που αδιάλειπτα μεταδίδει μηνύματα, δίνει «τροφή» για σκέψη, δημιουργεί προβληματισμούς…

Από τον Απρίλιο του 2019 είναι πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Κέντρου Αμαρουσίου «Η Κασταλία».

Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ένας άνθρωπος που μιλά… έξω από τα δόντια, χωρίς να «ρετουσάρει» τις σκέψεις της, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον Άνθρωπο…

ΕΦΗ ΝΙΧΩΡΙΤΗ, ιδρύτρια του Θεάτρου «Διθύραμβος, πρόεδρος του συλλόγου Αμαρουσίου «Η Κασταλία»

Και να που ένας ιός ξεκαθάρισε κάποια πράγματα.

Ότι πραγματικά χρήσιμοι άνθρωποι σε αυτή τη ζωή είναι, κυρίως, οι χαμηλά αμειβόμενοι.

Ότι ο μολυσμένος «ξένος» είναι πια ο διπλανός σου. Ο συμπατριώτης σου.

Ότι σε αυτόν τον κόσμο ο ένας εξαρτάται απολύτως από τον άλλον.

Είναι πολλά τα χρόνια που ο άνθρωπος καθοδηγείται να λειτουργεί ως άτομο. Αυτάρεσκα «ελεύθερος» μέσα στη μοναξιά του. Τώρα για λόγους «ασφάλειας» πρέπει να λειτουργήσει σαν αγέλη. Σαν πλήθος, χωρίς οργάνωση και βούληση. Υποταγμένο στον αρχηγό του.

Ευτυχώς, φάρμακο για τον ιό θα βρεθεί. Είναι θέμα χρόνου.

Το φάρμακο της κοινωνίας ψάχνουμε που, από άτομα ή αγέλες, θα μας μεταμορφώσει σε πρόσωπα, σε κοινωνικές οντότητες που ενεργούν, που σκέφτονται και κρίνουν.

Γιατί το σύστημα θα συνεχίσει απροκάλυπτα και ξετσίπωτα να προκρίνει το χρήμα και το κέρδος έναντι του ανθρώπου. Και θα συνεχίσει να κερδοσκοπεί τζογάροντας και σκυλεύοντας τον πόνο και τη δυστυχία, δημιουργώντας ταυτόχρονα «βολικούς» ενόχους.

Αφού «Η φτώχια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει» (Γ. Αγγελάκας/Σαράβαλο)

Ελπίζω η τελευταία λέξη να μην έχει ειπωθεί ακόμα…