Π. Καμάρας: Ο μεγάλος ασθενής! Επειγόντως στην εντατική!

Στην καταδίκη δημάρχου και αντιδημάρχου Αττικής αναφέρεται με άρθρο του ο πρόεδρος της Ένωσης Δημάρχων Αττικής Παύλος Καμαράς, με αφορμή τις ειδήσεις της επικαιρότητας.

Ο κ. Καμαράς αναφέρει:

Διαβάζω στις ειδήσεις. Είδηση 1η. Τρεις ιερωμένοι ασελγούν επί σειρά ετών, σε πνευματικά καθυστερημένο νέο. Αθωώθηκαν (!) πρωτόδικα και μετά την έφεση του εισαγγελέα καταδικάσθηκαν οι δύο σε 3 χρόνια φυλάκιση (!) με αναστολή μάλιστα. Ο τρίτος παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πορνογραφικό υλικό στην κατοχή του, αθωώθηκε αφού κρίθηκε ότι δεν είχε σχέση με την υπόθεση (!) παρά τις σχετικές καταγγελίες.

Είδηση 2η. Ο φερόμενος ως δράστης της στυγερής δολοφονίας του νέου, που έκανε το έγκλημα να είναι διαφορετικής φίλαθλης προτίμησης, χωρίς ποτέ να προκαλέσει, είναι κατ’ επανάληψη σεσημασμένος και υπόδικος για παρόμοια εγκλήματα, βιαιοπραγίες κλπ. Κυκλοφορούσε ελεύθερος επί 2 ½ χρόνια, αφού η δικαιοσύνη του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίζει την αποτρόπαια δράση του, φτάνοντας και στο φόνο του αθώου παιδιού.

Είδηση 3η. Στα καθ’ ημάς τώρα, τα Αυτοδιοικητικά. Δήμαρχος και αντιδήμαρχος Δήμου της Αττικής καταδικάσθηκαν πρωτόδικα σε 2 χρόνια φυλάκιση και 3.000 πρόστιμο ο καθένας, γιατί (άκουσον – άκουσον) “εγκλημάτησαν”, αφήνοντας κλαδιά σε αδόμητο οικόπεδο “παραπάνω από όσο έπρεπε” (!) κατά την κρίση του δικαστηρίου (!) υποβαθμίζοντας το περιβάλλον (!) σύμφωνα και με την καταγγελία δημότη περιοίκου. Υποσημείωση ο καταγγέλλων δημότης ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου. Προφανώς πιο ίσος (από τα προβλεπόμενα στο Σύνταγμα), από χιλιάδες δημότες που καταγγέλλουν καθημερινά αδυναμία ή ολιγωρία ή και ανεπάρκεια των υπηρεσιών Καθαριότητας, εκατοντάδων Δήμων για παρόμοια περιστατικά. Δύο όψεις του ίδιου (;) νομίσματος.

Η Νέμεσης που οφείλει να είναι τυφλή, αδέκαστη, αντικειμενική. Οι παιδόφιλοι ιερείς 3 χρόνια με αναστολή. Ο εγκληματίας χούλιγκαν ελεύθερος. Βιαστές, “μεγαλοσχήμονες”, ελεύθεροι με εγγύηση! Ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος 2 χρόνια και πρόστιμο 3.000). Ο αιρετός που παλεύει με νύχια και με δόντια να ξεβρωμίσει την πόλη του, αλλά και να παλέψει με νοοτροπίες δημοτών αντιμετωπίζεται σαν κοινός εγκληματίας. Δημότες που παρά τον κανονισμό καθαριότητας που προβλέπει, ειδοποίηση της Υπηρεσίας πριν την απόρριψη ογκωδών αντικειμένων και κλαδιών ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα κάθε αδόμητο και υποφωτισμένο χώρο.

Τελικά εύλογο το ερώτημα; Ποιος είναι ο μεγάλος ασθενής σ’ αυτή τη χώρα; Υποθέσεις σοβαρές που σέρνονται χρόνια με αναβολές και διακοπές. Απόδοση δικαιοσύνης χωρίς μέτρα και σταθμά. Αποφάσεις που προσβάλλουν το κοινό αίσθημα και τη κοινή λογική.

Αναρωτιέμαι Μήπως η μεταρρύθμιση του κράτους πρέπει να επικεντρωθεί κυρίως στον πυλώνα αυτό της Δημοκρατίας μας; Που νοσεί βαριά. Αλλά και στο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του; Διότι όλα τα άλλα προφανώς έπονται;

Υ.Γ. Στο Εφετείο των συναδέλφων, θα είμαι εκεί. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω στο σεβαστό δικαστήριο ότι τέτοιες πρωτόδικες (έστω) αποφάσεις, είναι επικίνδυνες για τη Δημοκρατία μας. Διότι τους αιρετούς εάν είναι ανεπαρκείς ή ολιγωρούν στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους, τους κρίνει ο λαός με την ψήφο του. Κανένας δικαστής και κανένα δικαστήριο. Εκτός και εάν δρουν με δόλο οπότε η δικαιοσύνη πρέπει να είναι αμείλικτη. Και είμαι σίγουρος ότι θα αποκατασταθεί η τάξη. Βέβαια για τα άλλα τα μεγάλα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ένα άρθρο μόνο, σαν και αυτό, που θα περάσει στα ψιλά. Και πολύ οργή και αγανάκτηση. Κοινά πιστεύω συναισθήματα σε πολλούς συμπολίτες για μια διαχρονική αδυναμία ενός υποτίθεται σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους, να έχει τη δικαιοσύνη που του αρμόζει».