Γ. Κουτσικάκης: Τι συνιστά κοινωνική προσφορά και δράση;

Κοινωνική προσφορά και δράση. Ο όρος είναι πολιτικά φορτισμένος από τη δεκαετία του ΄80 αλλά εδώ θα χρησιμοποιηθεί στην κυριολεξία του.

Γιατί τι πράγμα μιλάμε λοιπόν; Τι συνιστά κοινωνική προσφορά και δράση;

Γράφει ο Γιώργος Κουτσικάκης*

Κατ΄ αρχήν μέσα από το επάγγελμά του μπορεί κάποιος να την ασκήσει. Για παράδειγμα ο ευσυνείδητος οδοκαθαριστής που προσφέρει το αγαθό της καθαριότητας στη γειτονιά που εργάζεται. Το ίδιο και ο ευσυνείδητος υπάλληλος που εξαντλεί όλα τα μέσα για να εξυπηρετήσει τον πολίτη που απευθύνεται σ΄ αυτόν. Το ίδιο και ο ευσυνείδητος γιατρός που καταβάλει κάθε προσπάθεια για να αντιμετωπίσει τον ασθενή του που προστρέχει σ΄ αυτόν, και όχι το περιστατικό, χωρίς να ζητά επιπλέον από την προβλεπόμενη αμοιβή. Ο δάσκαλός που μέσα από τη μεταφορά γνώσεων αγωνίζεται να διαπλάσει τους μαθητές του σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες σαν να είναι δικά του παιδιά. Με λίγα λόγια όταν ο κάθε επαγγελματίας – εργαζόμενος δίνει τον καλύτερό του εαυτό στη δουλειά του ώστε να καθίσταται χρήσιμος στην κοινωνία αναδεικνύοντας το κάθε επάγγελμα σε λειτούργημα.

Ο εθελοντισμός είναι κοινωνική προσφορά και δράση και υπάρχουν πολλές δυνατότητες, όπως:

• Η αιμοδοσία, ειδικά στη χώρα μας που υπάρχει τραγική έλλειψη αίματος, είναι εξόχως σημαντική όπως και η δωρεά οργάνων.
• Η δωρεάν προσφορά υγειονομικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε πολίτες που την έχουν ανάγκη αλλά και  ως κοινωνική φροντίδα ενός φορέα κοινωνικής οργάνωσης π.χ. του δήμου.
• Η φροντίδα ηλικιωμένων ανθρώπων ή ασθενών αφιλοκερδώς, εκεί που η κρατική μέριμνα δεν επαρκεί.
• Όλες οι πράξεις αλληλεγγύης σε αναξιοπαθούντες ειδικά σε περιπτώσεις οικονομικών κρίσεων.
• Η γραμματειακή υποστήριξη των ανωτέρω δομών.
• Ο καθαρισμός των δασών και η δενδροφύτευση.
• Για να μη μιλήσουμε για τον υπέροχο εθελοντισμό κατά τη διάρκεια της τέλεσης των ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα.

Και πολλές πολλές άλλες δράσεις.

Η κοινωνική προσφορά και δράση μπορεί να επιτελείται μέσα από ατομικές ή μέσα από συλλογικές προσπάθειες. Αυτό που λέμε γενικότερη ενασχόληση με τα κοινά, η συμμετοχή σε συλλόγους επί παραδείγματι γονέων και κηδεμόνων, εθνικοτοπικούς, επιμορφωτικούς, πολιτιστικούς, εξωραϊστικούς, σε θεατρικές ομάδες και χορωδίες  συνιστά σημαντική προσφορά αντίστοιχα στην πόλη ή στην πατρίδα, στα παιδιά του σχολείου, στους έχοντες κοινή καταγωγή π.χ. Ρουμελιώτες Βορείων Προαστίων, αλλά και προσφορά πολιτιστικών ή μορφωτικών εκδηλώσεων σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της περιοχής κατοικίας η εργασίας όπως και ένα γενικότερο ενδιαφέρον για την πόλη και τα προβλήματά της.

Δεν είναι σπάνιες οι φορές που η ως άνω συμμετοχή αποβλέπει σε υλικά ή άλλα οφέλη. Μερικοί επιδιώκουν την ατομική τους προβολή για να εξορκίσουν την ασημαντότητά τους, δυσφημίζοντας και διαβρώνοντας ειλικρινείς προσπάθειες, εξ αμελείας ή και εκ προθέσεως. Καμιά φορά βέβαια εισπράττουν την κατακραυγή. Εξ άλλου η κοινωνική προσφορά από τη μια και η ιδιοτέλεια από την άλλη είναι έννοιες ασύμβατες.

Η προθυμία για ανάδειξη σε θέση Διοικητικού Συμβουλίου, πρόεδρος, γραμματέας, ταμίας κ.λπ. όταν εκλαμβάνεται ως θέση αυξημένης ευθύνης, που όντως είναι, και όχι ως μέσο προβολής, είναι μία αληθινή πράξη κοινωνικής προσφοράς και δράσης.

Για κάποιους η  αληθινή κοινωνική προσφορά και δράση είναι χρέος. Για άλλους χαρά και ικανοποίηση. Για άλλους και τα δύο.

Η ανάληψη πρωτοβουλιών και η διεκπεραίωση δράσεων προσφοράς, για όσο κι αν διαρκεί, κάνει τους συμμετέχοντες «ζώα πολιτικά» κατά Αριστοτέλη και όχι ιδιώτες «idiots»…

*Χειρουργός οδοντίατρος M.M.Sc. (Πεύκη)