“Το πρωτοποριακό εγχείρημα της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ”

Το αυτοδιοικητικό τοπίο στα χρόνια της μεταπολίτευσης αποτέλεσε μια αντανάκλαση της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Το κομματικό δίπολο μεταφερόταν (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) ακόμα και σε μικρά απομακρυσμένα χωριά της ελληνικής επικράτειας. Παράλληλα, όμως, αναπτύχθηκε και ο αυτοδιοικητικός παραγοντισμός, φαινόμενο που έλαβε μεγάλες διαστάσεις την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας όταν ξεκίνησε το πρώτο κύμα αποσυσπείρωσης των κομμάτων και η μόδα των δήθεν συνεργασιών με αυτοδιοικητικούς σαλταδόρους που θα βοηθούσαν στον αποχρωματισμό μιας δημοτικής παράταξης.

Γράφει ο Άγγελος Παλαιοδήμος*(1)

Η ελληνική οικονομική κρίση (η οποία βέβαια είναι πρωτίστως πολιτισμική και βαθιά ηθική) οδήγησε στην απαξίωση των παραδοσιακών κομμάτων που, με τη σειρά της, οδήγησε στην απαξίωση της πολιτικής στο σύνολο της και στην άνοδο της ρητορικής των άκρων. Αρκετές φορές η ρητορική αυτή έφτασε να αμφισβητήσει τον κοινοβουλευτισμό, αλλά και την ίδια τη Δημοκρατία. Τα πολιτικά διλήμματα που τέθηκαν (Ευρώ/Δραχμή, Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο) αλλά κυρίως, η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου πολύ μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, οδήγησαν το σοκαρισμένο εκλογικό σώμα στη δημιουργία του σημερινού κατακερματισμένου τοπίου της κεντρικής πολιτικής σκηνής, στέλνοντας όμως ξεκάθαρο μήνυμα για συναίνεση και συνεργασία.

Ο κατακερματισμός αυτός όμως έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, στους περισσότερους Καλλικρατικούς Δήμους. Δημοτικοί συνδυασμοί σήκωσαν μνημονιακά-αντιμνημονιακά λάβαρα και προσωπικότητες του lifestyle εμφανίστηκαν ως Μεσσίες. Παράλληλα, δόθηκε η ευκαιρία σε πολλούς «δελφίνους» – «αντάρτες» – «αποστάτες»,αλλά και αναστημένους παλιούς αυτοδιοικητικούς παράγοντες, να αναζητήσουν την τύχη τους στη ρουλέτα της κάλπης, προσδοκώντας μια θέση στους δύο πρώτους, ανεξαρτήτως ποσοστού, ώστε με τις κατάλληλες μεθοδεύσεις να μπορέσουν να φτάσουν πρώτοι στο νήμα τη δεύτερη Κυριακή. Άλλωστε, το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και η νεφελώδης και σύντομη προεκλογική περίοδος, αποτέλεσαν γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη του παραπάνω φαινομένου. Η βούληση της κοινωνίας για συναίνεση και συνεργασία δείχνει να μην εισακούγεται σε αυτοδιοικητικό επίπεδο. ΟΧΙ ΟΜΩΣ στον Δήμο Πεντέλης!!!

Τρεις εν λειτουργία δημοτικοί συνδυασμοί, από τους έξι που έλαβαν μέρος στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, το ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΥ, η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και τα ΜΕΛΙΣΣΙΑ-ΠΕΝΤΕΛΗ ΜΑΖΙ, των οποίων το άθροισμα των ποσοστών που έλαβαν στις εκλογές του 2010 ξεπερνά το 56%, αφουγκράστηκαν τη βούληση της κοινωνίας για συναίνεση και συνεργασία και ένωσαν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας τη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.

Αυτό το πρωτόγνωρο –σε πανελλαδικό επίπεδο– εγχείρημα οικοδομήθηκε στο πνεύμα της σύνθεσης ανθρώπων, από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες αλλά με κοινές αξίες, που θα προτείνουν και θα υλοποιήσουν ρεαλιστικές λύσεις, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης αλλά και της αυτοτέλειας του κάθε συνδυασμού – μέλους της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ αποτελεί εχέγγυο της καλύτερης αντιπροσώπευσης, της μέγιστης διάχυσης της πληροφορίας, της αποτελεσματικής διαβούλευσης, της μεστής αυτοκριτικής και της συμμετοχικής δημοκρατίας.

Στην κορυφή του εγχειρήματος της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, ως υποψήφιος δήμαρχος Πεντέλης, βρίσκεται ένας από τους εμπειρότερους αυτοδιοικητικούς της χώρας μας, ο νυν δήμαρχος Πεντέλης Δημήτρης Στεργίου – Καψάλης. Η διοίκηση του Δημήτρη Στεργίου – Καψάλη, (παρά τα πυρά, αρκετές φορές δικαιολογημένα, που δέχτηκε από διάφορες μεριές, μεταξύ των οποίων και ο γράφων), δίνοντας βάση στην οικονομική εξυγίανση και την κοινωνική πολιτική κατάφερε να τελειώσει την 1η Καλλικρατική θητεία της με θετικό πρόσημο. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία αν αναλογιστούμε τους τρεις βασικούς παράγοντες διαμόρφωσης των πολιτικών συνθηκών της περιόδου 2011-2014, που φυσικά θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό και τη νέα δημοτική περίοδο (2014-2019):

• Την οικονομική κρίση και το μνημόνιο που στέρησαν οικονομικούς πόρους (μείωση κατά 50% των κρατικών επιχορηγήσεων για λειτουργικές δαπάνες) και έμψυχο δυναμικό (διαθεσιμότητα, μηδενικές προσλήψεις ως το 2016).
• Τη χαοτική οικονομική και διοικητική κατάσταση του Δήμου Μελισσίων, συνέπεια της ασύδοτης νεοφιλελεύθερης διοίκησης του Μ. Γραφάκου τον καιρό των παχιών αγελάδων.
• Τις σημαντικότατες μεταβολές που επέβαλε το σχέδιο “Καλλικράτης”, όπως τη διοικητική ένωση τριών Δήμων (Μελισσίων, Νέας Πεντέλης, Πεντέλης) με τελείως διαφορετικές φυσιογνωμίες (οικονομικές, διοικητικές, κοινωνικές) και τη μεταφορά μεγάλου πλήθους αρμοδιοτήτων από άλλα επίπεδα διοίκησης, χωρίς την ανάλογη πρόβλεψη για οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους.

Θα ήταν ευχής έργον το πρωτοποριακό εγχείρημα της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ να βρει μιμητές σε όλη την Ελλάδα ώστε σιγά σιγά να αναδειχθεί ένας νέος πολιτικός πολιτισμός που, με πυλώνες το ήθος και τον ρεαλισμό, θα δείξει τον δρόμο της συναίνεσης και της σύνθεσης στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η πλήρης εξάλειψη του κομματισμού και του «συνεργατικού» παραγοντισμού από τον χώρο της Αυτοδιοίκησης, μέσω των συμμαχιών συντεταγμένων ομάδων – δημοτικών συνδυασμών, ίσως χρειαστεί χρόνια για να επιτευχθεί. Το πρώτο μικρό βήμα που έγινε από τη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ μπορεί σίγουρα να αποτελέσει τo ξεκίνημα ενός τεράστιου άλματος για την Αυτοδιοίκηση γενικότερα.

* Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος (Δ.Κ. Μελισσίων) με τη δημοτική παράταξη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

(1) Το άρθρο δημοσιεύεται κατόπιν αιτήματος του κ. Άγγ. Παλαιοδήμου, προκειμένου να αντιπαραβληθεί με αντίστοιχο άρθρο του κ.  Ανδρέα Νεφελούδη (Σε σχέση με… το πώς διαστρέφεται η πραγματικότητα).