Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον σταθμό Μετρό «Δ. Πλακεντίας» ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των χώρων στάθμευσης

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας προκειμένου να διατηρηθεί ελεύθερη η στάθμευση στους σταθμού Μετρό στο Χαλάνδρι και στη Δουκίσσης Πλακεντίας καλεί η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής, στο Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2019, στις 12.00, στον Μετρό της Δ. Πλακεντίας, στη στάση των λεωφορείων.

Η Ανοιχτή Συνέλευση καλεί τους Αγιοπαρασκευιώτες να αντισταθούν «στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση της μετακίνησής τους και να ανακληθεί άμεσα η απόφαση για την ιδιωτικοποίηση των παραπάνω χώρων.

Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:

Μετά τις μπάρες και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια στα ΜΜΜ, άλλο ένα εμπόδιο έρχεται να προστεθεί στην ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά μας. Σαν «βόμβα» έσκασε για εκατοντάδες εργαζομένους/ες που χρησιμοποιούν καθημερινά το Μετρό και αφήνουν τα αυτοκίνητά τους στους σταθμούς Δουκίσσης Πλακεντίας, Εθνική Άμυνα, αλλά και στο Χαλάνδρι (επί της Γαρυττού), ότι στο εξής θα πληρώνουν! Να μην το επιτρέψουμε!

132 ευρώ τον μήνα!

Η Αττικό Μετρό Α.Ε, για να αυξήσει, όπως λέει, τα κέρδη της – προφανώς με απόφαση της κυβέρνησης, του κράτους και των υπεύθυνων φορέων του – παραχώρησε τον μέχρι πρότινος ελεύθερο χώρο στάθμευσης 500 θέσεων στη Δουκίσσης Πλακεντίας σε ανάδοχη ιδιωτική εταιρεία προς εκμετάλλευση, με σκοπό να  λειτουργήσει ως ιδιωτικό πάρκινγκ με ημερήσια χρέωση 6 ευρώ! Έτσι, εκατοντάδες κόσμου από Αγία Παρασκευή, Βριλήσσια, Γέρακα, Χαλάνδρι, Γλυκά Νερά και γενικά από την ευρύτερη περιφέρεια των Βορείων και Ανατολικών γειτονιών της Αττικής και τα Μεσόγεια, έμειναν αποκλεισμένοι/ες από τη δυνατότητα ελεύθερης στάθμευσης. Και όλα αυτά ενώ ήδη στους σταθμούς  μετρό Νομισματοκοπείο και Χαλάνδρι οι χώροι στάθμευσης είναι επί πληρωμή, και ο μόνος χώρος που θα μείνει (προς το παρόν) ελεύθερος θα είναι αυτός της Κατεχάκη.

Να θυμίσουμε εδώ ότι οι χώροι στη Δουκίσσης και στην Εθνική Άμυνα διαμορφώθηκαν με τη μπίζνα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και απ’ ό,τι φαίνεται, όπως και με τα περισσότερα «ολυμπιακά έργα», ενώ υποτίθεται ότι θα έμεναν στην κοινωνία, δόθηκαν σε επιχειρηματίες (βλέπε Golden Hall κ.ά.).

Δωρεάν δημοτική συγκοινωνία δεν υπάρχει προς τα μετρό, το ΚΤΕΛ  είναι ιδιωτικό και πανάκριβο και στα λεωφορεία – τα οποία κυκλοφορούν με μειωμένα δρομολόγια που δεν καλύπτουν όλες τις περιοχές – το εισιτήριο έχει αυξηθεί (1,40 ευρώ), όπως άλλωστε και ο έλεγχος μέσω των νέων ηλεκτρονικών μέσων, των κεφαλοκυνηγών ελεγκτών και τις κλειστές πίσω πόρτες!

Την ίδια ώρα, απαλλάχθηκαν πρόσφατα από το εισιτήριο στα ΜΜΜ οι λιμενικοί, ένα προνόμιο που ισχύει εδώ και καιρό για τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας (που έχουν και σταθερό μόνιμο μισθό). Ειδικά για την αστυνομία η ελεύθερη πρόσβαση των αστυνομικών ανταλλάσσεται με περισσότερη φύλαξη των σταθμών! Γιατί εμείς να επιβαρυνθούμε με επιπλέον χρεώσεις;

Αυτό το νέο μέτρο αποκλεισμού είναι λογικό να φανταστούμε ότι θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε σχέση με τη χρήση των ΜΜΜ για αρκετό κόσμο, που μάλλον θα προτιμήσει να πάρει το αυτοκίνητο στη δουλειά (αφού δεν θα συμφέρει οικονομικά πλέον το Μετρό), εντείνοντας το κυκλοφοριακό χάος στη μητρόπολη με την αντίστοιχη περιβαλλοντική ρύπανση. Επιπλέον, θα πολλαπλασιάσει την κυκλοφοριακή επιβάρυνση στους γύρω από το μετρό τοπικούς δρόμους κατοικημένων περιοχών, κάνοντας μια δωρεάν θέση στάθμευσης πολύτιμη και χρονοβόρα υπόθεση, με άμεση συνέπεια την  αύξηση της παράνομης στάθμευσης και των αντίστοιχων προστίμων για τους οδηγούς.

Η περιοχή του Μετρό της Δουκίσσης Πλακεντίας, ειδικά, έχει την εικόνα ενός λεηλατημένου τοπίου τσιμεντούπολης, αφού έχει ήδη υποστεί τεράστια αλλοίωση μετά την κατασκευή της Αττικής Οδού και των πολλαπλών εισόδων-εξόδων, της περιφερειακής, των διοδίων, του τεράστιου κομβικού σταθμού μετρό και προαστιακού καθώς και του αμαξοστασίου. Θα μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται αν περάσει κι αυτό, η περιοχή του τσιμέντου και της μπάρας!

Όσον αφορά τα επιχειρήματα περί δανείων της Αττικό Μετρό, περί βιωσιμότητας κ.λπ., ξαναλέμε – όπως λέγαμε με τις ηλεκτρονικές μπάρες και τα εισιτήρια, καθώς και με την «πάταξη της εισιτηριοδιαφυγής» – ότι δεν ανήκουμε στους πλούσιους και  δεν δεχόμαστε να μετακινηθεί το δικό τους χρέος στις πλάτες μας.  Τα έχουμε χιλιοπληρώσει όλα (πόσο μάλλον στα χρόνια της κρίσης)  μέσα από φόρους, εισφορές, καθημερινές πληρωμές και περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων.

Η υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών δεν είναι ευθύνη των από κάτω, του απλού εργαζομένου, άνεργης, φοιτητή που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα,  αλλά αυτών που έχουν καταληστέψει ταμεία και δημόσιο και μας εκμεταλλεύονται καθημερινά για να πλουτίζουν εις βάρος μας.

Να πληρώσουν το κράτος και τ’ αφεντικά αν θέλουν τη μετακίνησή μας προς τη δουλειά, βγάζοντάς μας κάρτες ή αυξάνοντας τον μισθό μας!

Φυσικά η μετακίνηση δεν αφορά μόνο όσους/ες εργάζονται, αλλά όλο τον κόσμο που θέλει να κινείται για καθημερινές δραστηριότητες, κοινωνικές επαφές ή διασκέδαση και χρησιμοποιεί το μετρό.

Μνημόνια τέλος. Πληρώστε πάλι!

Όπως έχουμε ξαναπεί, ζούμε σ’ ένα κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης, που αντιμετωπίζει τις ζωές των ανθρώπων με βάση οικονομικούς δείκτες κερδοφορίας και «ανάπτυξης», λειτουργώντας ουσιαστικά σαν μια μεγάλη (χρεωμένη) καπιταλιστική επιχείρηση, όπου η λύση που πάντα παρουσιάζεται και επιβάλλεται σαν μονόδρομος, βρίσκεται στο να πληρώνουμε οι από κάτω σε κάθε μας κίνηση, για κάθε μας καθημερινή δραστηριότητα, για κάθε μας ανάσα τελικά..

Το ρεύμα ακριβαίνει, η στέγαση μέσω των πλειστηριασμών α’ κατοικίας και των airbnb χάνεται από τα χέρια μας, τα νοίκια ακριβά, τα δημοτικά τέλη μειώνονται κυρίως για τις επιχειρήσεις, οι φόροι στα  χαμηλά στρώματα καλά κρατούν ενώ το αφορολόγητο μειώνεται, οι τιμές στα ράφια σταθερά υψηλές, η βενζίνη ακριβή, τα διόδια πολλαπλασιάζονται, το νερό κόβεται αν δε μπορέσεις να πληρώσεις λογαριασμούς ακόμη και 100ευρώ, η θέρμανση είναι για τους έχοντες, ο αθλητισμός & ο πολιτισμός επί πληρωμή, οι ελεύθεροι χώροι απειλούνται να γίνουν εμπορικά κέντρα και καζίνο, η δημόσια υγεία και παιδεία υπολειτουργούν, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς λειτουργούν με μπάρες-ηλεκτρονικά εισιτήρια και ελεγκτές.

Εν τω μεταξύ, απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη, οι κοινωνικές δομές πρόνοιας και «αλληλεγγύης» του Δήμου και του κράτους αφορούν ένα μικρό ποσοστό συνανθρώπων μας και δεν μπορούν να ανακουφίσουν το σύνολο των καταπιεσμένων, ενώ η «αλληλεγγύη» αυτή είναι ουσιαστικά φιλανθρωπία για την εδραίωση του κράτους ως μονοπώλιο, ελεγκτή  και διαμεσολαβητή των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των από κάτω.

Και όλα τα παραπάνω σε ένα μόνιμο σχέδιο που προβλέπει ότι πρέπει τα πάντα να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως, να περάσουν στα χέρια επενδυτών-κεφαλαιούχων-σωτήρων που θα μας εξυγιάνουν, φεσώνοντάς μας στην πραγματικότητα παραπάνω, με τη συνοδεία απολύσεων και περικοπών μισθών εργαζομένων.

Η επίθεση στις βασικές μας ανάγκες διαβίωσης λοιπόν συνεχίζεται με τη μετατροπή τους σε προϊόν προς εκμετάλλευση, σε εμπόρευμα με το αντίτιμό του. Έτσι, παρά τις φανφάρες για έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια, η πρόσβαση στα καθημερινά κοινωνικά αγαθά, παραμένει πολυτέλεια και προνόμιο για όσους/ες το αντέχει η τσέπη τους, δηλαδή λίγους.

Οφείλουμε να αγωνιστούμε συλλογικά ώστε να είναι ελεύθερα τα κοινωνικά αγαθά και η ικανοποίηση των καθημερινών μας αναγκών, πριν οι από πάνω εμπορευματοποιήσουν κάθε σπιθαμή γης.

Ελεύθερη πρόσβαση στη μετακίνηση, στο νερό, την τροφή, στο ρεύμα, στη στέγαση όπως και σε υγεία, παιδεία, άθληση, φυσικό περιβάλλον. Αξιοπρεπής διαβίωση για όλους/ες. Αντίσταση στο σύστημα που βλέπει τις ζωές μας σαν χαρτονόμισμα. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να προσπεράσουμε τους εθνικιστικούς αποπροσανατολισμούς των καιρών μας και να παλέψουμε αυτοοργανωμένα για τα καθημερινά μας προβλήματα απέναντι σε ορατούς εχθρούς.

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ