Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή: Να παλέψουμε για τη σωτηρία του πλανήτη

«Να παλέψουμε για τη σωτηρία του πλανήτη» τονίζει η δημοτική κίνηση Φυσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή, με την αφορμή της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης για τη σωτηρία του πλανήτη, προσκαλώντας, παράλληλα, τους πολίτες να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση για το περιβάλλον σήμερα, Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019, στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος.

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Σήμερα Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου έχει οργανωθεί Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για τη σωτηρία του πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 18:00 όπου σας καλούμε όλες και όλους να παρευρεθείτε.

Αυτό το καλοκαίρι έγινε φανερό ότι η διαδικασίας αλλαγής του φυσικού περιβάλλοντος κλίματος σε μη βιώσιμη κατεύθυνση έχει ενταθεί. Η ανθρώπινη δραστηριότητα και κυρίως η καύση ορυκτών καυσίμων επιδρούν δραματικά στη μέση θερμοκρασία στον πλανήτη με φανερές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον. Είμαστε αυτή τη στιγμή 1,5 βαθμό κελσίου πάνω κατά μέσο όρο σε σχέση με τη προ-βιομηχανική περίοδο με το κρίσιμο όριο να τίθεται από την επιστημονική κοινότητα στους 2 βαθμούς.

Κι αν οι ειδήσεις για τα ρεκόρ του πιο ζεστού Ιουλίου που καταγράφηκε ποτέ ή οι συζητήσεις μεταξύ μας για το ότι «τον Ιούνιο δεν ήταν έτσι παλιά» δεν αρκούν για να προκαλέσουν ανησυχία – τότε δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει τα φετινά γεγονότα σχετικά με τις τεράστιες πυρκαγιές σε Σιβηρία και Αμαζόνιο ή με τους λιωμένους πάγους της Γροιλανδίας. Κι αυτό δυστυχώς είναι μόνο η αρχή μιας αλυσίδας γεγονότων που αποτελούν αποτέλεσμα και της αύξησης της θερμοκρασίας: πιο έντονες πυρκαγιές, ξηρασία, αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά.

Μπορούμε λοιπόν με ασφάλεια να μιλήσουμε για κλιματική κρίση και όπως ακριβώς και στις οικονομικές κρίσεις δεν βιώνουν όλοι τις ίδιες συνέπειες. Σε φτωχότερες περιοχές του πλανήτη όπου τα μηχανικά μέσα για την άρδευση είναι περιορισμένα μια ξηρασία μπορεί να αποβεί κατά κυριολεξία θανατηφόρα. Κι αυτό αποτελεί μόνο μια ακραία έκφραση της ανισότητας που υπάρχει σε κάθε χώρα γύρω από τη πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον και στη προστασία από τυχόν καταστροφές. Δεν θα εκπλαγούμε για παράδειγμα αν δούμε ιδιωτικές πυροσβεστικές υπηρεσίες γύρω από πολυτελή συγκροτήματα στη Καλιφόρνια με τους φτωχότερους κατοίκους να αφήνονται στο έλεος της πυρκαγιάς. Νωπή είναι εξάλλου η ανάμνηση από το νομοσχέδιο Μακρόν που έδωσε το έναυσμα για τα Κίτρινα Γιλέκα: η αύξηση στο φόρο κατανάλωση στα καύσιμα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Πως ζητάς όμως από τον πολίτη που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα να βάλει το χέρι στη τσέπη τη στιγμή που πολλές επιχειρήσεις συνεχίζουν να μολύνουν ανενόχλητες εκμεταλλευόμενες τα παραθυράκια της «αγοράς ρύπων»;

Κι εκεί είναι που πρέπει να έρθει η δική μας απάντηση. Είναι σαφές ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο ζωή μας: να χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ, να ανακυκλώνουμε, να καταναλώνουμε λιγότερο (ή και καθόλου) πλαστικό. Αλλά είναι επίσης σαφές ότι αυτό δεν αρκεί. Μια φορά να πετάξει ο Λάτσης και ο κάθε Λάτσης με το jet του για ψώνια στο Παρίσι έκαψε ότι εξοικονομείς εσύ σε ένα χρόνο. Αυτό τι σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορές; Φυσικά και όχι. Αλλά δεν αρκεί! Χρειάζεται να δράσουμε συλλογικά και να σκεφτούμε συνολικά και να απαιτήσουμε να εφαρμοστούν φιλόδοξα σχέδια για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, η δημιουργία ενός δημόσιου και κοινοτικού δικτύου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (με σχεδιασμό που σέβεται το περιβάλλον όχι για να πλουτίζει ο κάθε εργολάβος), η προστασία των κοινών φυσικών αγαθών και του δημόσιου χαρακτήρα τους (αέρας, νερό), η φορολόγηση των ρυπογόνων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, η επένδυση στην μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε σπίτια και επιχειρήσεις είναι όλα απαραίτητα βήματα σε αυτή την κατεύθυνση.

Αλήθεια πόσο εγκληματικά παράταιρη φαντάζει σε αυτό το πλαίσιο η πολιτική τόσο αυτής όσο και τις προηγούμενης κυβέρνησης! Τη στιγμή που παλεύουμε να σταματήσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα χωρίζουν Αιγαίο και Ιόνιο σε οικόπεδα για να τα δώσουνε σε πετρελαϊκές! Προωθούν την απαράδεκτη πρακτική του fracking στην Ήπειρο! Προωθούν έναν «αναπτυξιακό νόμο» που καταργεί μια σειρά από προστατευτικά μέτρα και χαζοχαίρονται με τη ολοκληρωτική καταστροφή στο δάσος των Σκουριών Χαλκιδικής. Θέλουν να ιδιωτικοποιούν τη ΔΕΗ αντί να τη χρησιμοποιήσουν ως βασικό βραχίονα αλλαγή του ενεργειακού τοπίου της χώρας. Εμείς σε όλα αυτά ερχόμαστε να αντιταχθούμε τόσο κεντρικά όσο και τοπικά παλεύοντας ο Υμηττός να παραμείνει δάσος, για καλύτερη ανακύκλωση με διαλογή στη πηγή, για την προστασία των φυσικών αγαθών και στη πόλη μας.

Αν όμως θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας ούτε οι απαραίτητες αυτές πολιτικές που περιγράφησαν παραπάνω αρκούν. Δεν γίνεται να έχεις αέναη ανάπτυξη σε έναν πλανήτη με πεπερασμένους πόρους. Και αν για κάτι φημίζεται ο καπιταλισμός είναι η ανάγκη του να μεγεθύνεται συνεχώς, να βρίσκει νέους πόρους και χώρους για να βγάλει κέρδη. Υπάρχει σοβαρός προβληματισμός κατά πόσο ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να συμβαδίσει με την επιβίωση του πλανήτη. Απέναντι λοιπόν σε post-apocalyptic σενάρια ερημοποίησης ας μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε μια οικονομία και κοινωνία όπου οι αποφάσεις δεν παίρνονται με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίας των ανθρώπων. Όπου δεν είναι μοναδικός δείκτης επιτυχίας μιας χώρας η αύξηση του ΑΕΠ αλλά λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η φροντίδα του φυσικού περιβάλλοντος και η ποιότητα ζωής των κατοίκων. Πλάι στις υπεύθυνες συμπεριφορές και στους αγώνες μας ας τοποθετήσουμε τη θέληση μας να αλλάξουμε ριζικά τις ζωές μας προς το καλύτερο.