Δράση για μια Άλλη Πόλη: Δεν έχουν νόημα διαβουλεύσεις – παρωδία!

«Απέτυχε παταγωδώς» ο θεσμός της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης στον Δήμο Βριλησσίων, σύμφωνα με την Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων Δράση για μια Άλλη Πόλη.

Η παράταξη καταλογίζει στη διοίκηση του Δήμου Βριλησσίων ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται Επιτροπή, αλλά, ούτε και, όπως σημειώνει, «οποιαδήποτε άλλη διαδικασία ενίσχυσης των συμμετοχικών διαδικασιών στην πόλη».

Με αφορμή προσπάθεια της διοίκησης του Δήμου για την επανασύσταση της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης, η παράταξη αποφάσισε να μην μετέχει στη συγκρότησή της, χωρίς, όπως τονίζει, προηγουμένως την εξασφάλιση κάποιων ελάχιστων όρων αξιοπιστίας και λειτουργικότητας.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της παράταξης:

Δεν έχουν νόημα διαβουλεύσεις – παρωδία!

Προγραμματίζεται νέα Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης για το θέμα της λαϊκής

Τον Σεπτέμβριο του 2014, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής Αρχής, συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο η προβλεπόμενη από τον «Καλλικράτη» σύγκληση της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης. Η «Δράση» κατέθεσε τότε την πρότασή της, ελπίζοντας ότι το ζήτημα θα απασχολήσει τη διοίκηση, αλλά μέχρι σήμερα, ούτε επιτροπή υφίσταται, ούτε και οποιαδήποτε άλλη διαδικασίας ενίσχυσης των συμμετοχικών διαδικασιών στην πόλη μας. Προ ημερών ειδοποιηθήκαμε, όπως όλες οι δημοτικές παρατάξεις, να καταθέσουμε ονόματα εκπροσώπων μας στο πλαίσιο της επανασύστασης της Επιτροπής Διαβούλευσης, ώστε αυτή να συγκληθεί, πιθανότατα για να συζητηθεί το θέμα της μεταφοράς της λαϊκής αγοράς Βριλησσίων.

Κατόπιν αυτού οφείλουμε να επισημάνουμε:

1. Όπως λειτούργησε μέχρι σήμερα ο θεσμός, απέτυχε παταγωδώς. Όσοι δημότες συμμετείχαν ως εκπρόσωποι φορέων ή μετά από κλήρωση, υποχρεώθηκαν σε παρακολούθηση μονολόγων και σε νομιμοποίηση ειλημμένων αποφάσεων, πάντα διεκπεραιωτικά και υπό την πίεση προθεσμιών. Έτσι, στο σύνολό τους τα μέλη της Επιτροπής, αδυνατώντας να βρουν νόημα σε μια διαδικασία που τους περιόριζε σε ακροατές, απογοητεύονταν και φυλλορροούσαν, με αποτέλεσμα να μην εξασφαλίζεται ούτε η προβλεπόμενη απαρτία. Δεν μπορούμε συνεπώς, να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο.
2. Οποιαδήποτε Επιτροπή οφείλει να προάγει τη συζήτηση και τον προβληματισμό μεταξύ των μελών της, εξασφαλίζοντας όχι μόνο την παράθεση διαφορετικών απόψεων, αλλά και τη δυνατότητα σύνθεσής τους, με «οριζόντια» επικοινωνία μεταξύ των μετεχόντων. Το να καλούνται (στο όνομα της τοπικής κοινωνίας) εκπρόσωποι παρατάξεων και φορέων (συχνά εκκολαπτόμενοι παράγοντες) για να υποστούν μακροσκελείς εισηγήσεις και να διατυπώσουν στο τέλος ολιγόλεπτες προτάσεις, οι οποίες ουδέποτε θα αξιολογηθούν ή θα συντεθούν σε μια τελική θέση, ισοδυναμεί με ακύρωση του θεσμού. Μια διαδικασία όμως, οφείλει να καταλήγει κάπου. Αυτό το κάπου δεν μπορεί να είναι η εισήγηση της διοίκησης συμπληρωμένη με ένα παράρτημα παρατηρήσεων, αλλά μια συνθετική απόφαση του «σώματος» που διαβουλεύτηκε.
3. «Σκοπός της Δημοτικής Διαβούλευσης είναι να αλλάζει η σχέση μεταξύ Δήμου και Πολιτών, στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός δημόσιου χώρου με αμφίδρομες και λειτουργικές σχέσεις, που οδηγούν στον περιορισμό της εξουσίας της στενής δημοτικής πλειοψηφίας αλλά και της στείρας κριτικής και απάθειας. Η διαβούλευση είναι ταυτοχρόνως μέσο και σκοπός, διεργασία και αποτέλεσμα, εργαλείο και προϊόν, δεν είναι απλώς μια διαπραγμάτευση ή συμβιβασμός, καθώς δεν έχει κύριο μέλημα να γεφυρώσει μια διαφορά, αλλά να δημιουργήσει κάτι νέο και χρήσιμο». («Οδηγός Δημοτικής Διαβούλευσης» που συνέταξε η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης -ΕΕΤΑΑ- στην οποία προφανώς ουδείς αιρετός έδωσε σημασία!).
4. Η «Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης είναι χρήσιμο να λειτουργεί ως: α) Μια συνεχής «δημοσκοπική» επιτροπή ανίχνευσης της κοινωνικής βούλησης, β) Να διατυπώνει γνώμη για τα θέματα του Δημοτικού Συμβουλίου και να παρεμβαίνει στη διαμόρφωση της πολιτικής «ατζέντας», γ) Να μπορεί να συγκροτεί θεματικές συνελεύσεις για επιμέρους ζητήματα. (π.χ. Συνέλευση Παιδείας από γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητικά συμβούλια κ.λπ.), δ) Να εξασφαλίζεται στα μέλη της η δυνατότητα διαδικτυακού φόρουμ, προσβάσιμου σε κάθε δημότη, ε) Σε κάθε περίπτωση κρατούνται πρακτικά τα οποία και δημοσιοποιούνται.

Υπό αυτήν την έννοια, η σύγκληση της Επιτροπής θα μπορούσε να προϋποθέτει:

1. Ανοιχτή πρόσκληση προς τους πολίτες – ενημέρωση να συμμετάσχουν, δημιουργία καταλόγου.
2. Ψήφιση νέου κανονισμού από το Δημοτικό Συμβούλιο που να ορίζει τη διαδικασία επιλογής των μελών και τον τρόπο λειτουργίας της Επιτροπής. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι «η ουσία της διαβούλευσης δεν εξαντλείται στην σύγκλιση της επιτροπής, αλλά είναι μια συνεχής διεργασία ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη» (ΕΕΤΤΑ).
3. Δημιουργία αρχείου φορέων (και καταλόγου κατοίκων): Η επιλογή των μελών μπορεί να γίνεται στη βάση της ευρύτερης δυνατής εκπροσώπησης των θεματικών αντικειμένων (προκειμένου για φορείς) και της αναλογικής εκπροσώπησης των γειτονιών (προκειμένου για δημότες). Επομένως, τίθεται ζήτημα καταγραφής των φορέων του προαστίου και αξιολόγησης του κοινωνικού του «βάρους». (π.χ. ανάλογα με τον αριθμό των εγγεγραμμένων μελών ή τον αριθμό των συμμετεχόντων στις διαδικασίες εκάστου φορέα). Σκοπός είναι να αποφευχθούν οι εκπρόσωποι συλλόγων – σφραγίδων ή και παράγοντες τους οποίους τοποθετούν οι διοικήσεις χωρίς ποτέ οι ίδιοι να έχουν εκδηλώσει πραγματικό ενδιαφέρον (π.χ. Εμπορικός Σύλλογος Βριλησσίων).
4. Για λόγους καλύτερης αντιπροσώπευσης προτείνεται η εκλογή αντιπροσώπων και από τοπικές συνελεύσεις κατοίκων. Τα Βριλήσσια έχουν διαχωριστεί σε 5 πολεοδομικές ενότητες. Με ευθύνη του Δημοτικού Συμβουλίου, 1-2 φορές τον χρόνο,μπορούν να συγκαλούνται τοπικές συνελεύσεις, παράλληλα με τη λειτουργία της Επιτροπής Διαβούλευσης, με στόχο να συζητούνται τοπικά ζητήματα και να απαντώνται ερωτήσεις των πολιτών από τους αρμόδιους. Οι 5 Τοπικές Συνελεύσεις μπορούν να εκλέγουν αντιπρόσωπό τους για την Επιτροπή Διαβούλευσης. Από τους συμμετέχοντες μπορεί να διενεργηθεί και η θεσμικά υποχρεωτική κλήρωση για την εκλογή μελών της επιτροπής διαβούλευσης.
5. Ιστοσελίδα Διαβούλευσης: Στο πλαίσιο της ιστοσελίδας του Δήμου είναι αναγκαία μια «σελίδα διαβούλευσης», η οποία όχι μόνον θα λειτουργεί πληροφοριακά προς τους δημότες και τους φορείς της περιοχής για τις δράσεις της Επιτροπής και τα αποτελέσματά της, αλλά και θα επιτρέπει τη συνεχή ροή πληροφοριών μεταξύ των μελών της Επιτροπής.

Το ερώτημα που προκύπτει πλέον είναι, αν υπάρχει πρόθεση από την πλευρά των διοικούντων να αναβαθμιστεί ο θεσμός, υιοθετώντας κάτι έστω από τα προηγούμενα, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι η Επιτροπή Διαβούλευσης αποτελεί το μοναδικό πεδίο παρεμβάσεων όπου θα έπρεπε να επιχειρηθούν αλλαγές στην κατεύθυνση ενός πιο δημοκρατικού δήμου.

Όλα τα «σημάδια» δείχνουν ότι η σημερινή διοίκηση δεν έχει τέτοιο στόχο. Ότι η Επιτροπή θα συγκληθεί με αφορμή ένα ουσιαστικά τεχνικό ζήτημα, (διότι ελάχιστοι και συγκεκριμένοι δρόμοι των Βριλησσίων έχουν τις προδιαγραφές να υποδεχθούν τη λαϊκή), προκειμένου να επιμεριστεί η ευθύνη της επιλογής και να μην «χρεωθούν» οι όποιες αντιδράσεις αποκλειστικά στη δημοτική αρχή.

Όλα τα «σημάδια» δείχνουν (το θεμελιώδες ζήτημα!), πως ελάχιστοι από τους δημοτικούς άρχοντες ή τα στελέχη των υπηρεσιών (οι εξαιρέσεις είναι ορατές και γνωστές, αλλά δεν αρκούν), είναι διατεθειμένοι, για οποιοδήποτε θέμα, να ξεφύγουν από το «έτοιμο», από την πεπατημένη, να αφιερώσουν λίγο περισσότερο χρόνο, σκέψη και ενέργεια, μεράκι, για να βελτιώσουν τον τομέα ευθύνης τους. Γι΄ αυτό τελικά οι διοικήσεις δεν διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, απουσία πολιτικού οράματος, του αναγεννητικού πνεύματος που έχει ανάγκη ο Δήμος και η τοπική κοινωνία, όλα τείνουν να επαναλαμβάνονται.

Με επίγνωση ότι η δημοκρατία ουδέποτε ήταν τεχνικό ζήτημα και επειδή δεν ζητάμε τα ανέφικτα ούτε την υιοθέτηση των προτάσεών μας μια προς μία αλλά τα επιτακτικά αυτονόητα, αποφασίσαμε σαν Δημοτική Κίνηση να μην μετέχουμε στη συγκρότηση της νέας Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης χωρίς προηγουμένως την εξασφάλιση κάποιων ελάχιστων όρων αξιοπιστίας και λειτουργικότητας.

Δημοσιοποιούμε εγκαίρως τις ενστάσεις μας, προσδοκώντας η διοίκηση να ανταποκριθεί εγγράφως, στέλνοντας στο Δημοτικό Συμβούλιο ένα «μήνυμα», ότι πράγματι ενδιαφέρεται ώστε ο ταλαιπωρημένος θεσμός της δημόσιας διαβούλευσης να καταστεί κάτι περισσότερο από ένα πρόσχημα δημοκρατικότητας των εκάστοτε διοικούντων για κάθε χρήση.