Εκδήλωση μνήμης για την αντίσταση στον φασισμό πραγματοποιήθηκε στα Βριλήσσια

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 26 Οκτωβρίου εκδήλωση παρουσίασης της έκθεσης φωτογραφίας «Ο άγνωστος λιμός: Αθήνα 1941-1942», στην αίθουσα «Μουσών» του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Βριλησσίων. Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε και το νέο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Μαρτυρίες από τη Δικτατορία και την Αντίσταση» (εκδόσεις Εστία), στο πλαίσιο, όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, της προσπάθειας να διατηρηθεί η συλλογική μνήμη των αποτρόπαιων συνεπειών της οποιασδήποτε μορφής φασισμού.

Την εκδήλωση άνοιξε ο δήμαρχος Βριλησσίων, Ξενοφών Μανιατογιάννης, ο οποίος αναφέρθηκε στους στόχους διοργάνωσης της εκδήλωσης, που είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και η σύνδεση των δύο περιόδων – ορόσημων της αντιστασιακής δράσης στη χώρα μας, της γερμανικής κατοχής και της δικτατορίας. Ο κ. Μανιατογιάννης τόνισε τη σημασία της ιστορικής γνώσης και μνήμης, προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά και ανέφερε τη σημασία των μαρτυριών που περιέχονται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης αναφέρθηκε στη φωτογραφική έκθεση του Λιμού της Αθήνας, η οποία είχε πρωτοπαρουσιαστεί στις Βρυξέλλες με πρωτοβουλία του Στέλιου Κούλογλου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήταν μία από τις καλύτερες πράξεις που κάναμε, για να αναδείξουμε το μέγεθος της θυσίας του ελληνικού λαού στην Κατοχή και το μεγάλο κατόρθωμα της αντιστασιακής δράσης των Ελλήνων, τα οποία είναι άγνωστα στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη». Ο κ. Χαραλαμπίδης επεσήμανε ότι αιτία του Λιμού της Αθήνας ήταν η οργανωμένη τακτική οικονομικής λεηλασίας, που εφάρμοσαν οι Γερμανοί στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, η εδραίωση της μαύρης αγοράς από τους ναζί και η καταλήστευση του ελληνικού λαού τροφοδότησε τον διχασμό των Ελλήνων, ενώ η ανάπτυξη του Λιμού και η εξαθλίωση του λαού χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς για την εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού στη Γερμανία. Ο κ. Χαραλαμπίδης αναφέρθηκε επίσης στη συνεργασία των ναζί με τον βασιλόφρονα πρωθυπουργό Ι. Ράλλη και τον Β. Δερτιλή, πρώτο διοικητή των ταγμάτων ασφαλείας της Αθήνας και πατέρα του χουντικού Δερτιλή.

Στη συνέχεια, ο αντιδήμαρχος Βριλησσίων Αλέξης Μαυραγάνης τόνισε ότι η σύνδεση δύο γενιών αντίστασης και δύο ιστορικών περιόδων, με κοινούς παρονομαστές και νήμα που διατρέχει τον χρόνο έχει και μεγάλη σημασία και για τα σημερινά κοινωνικά ζητούμενα. Μιλώντας για το βιβλίο του Στ. Κούλογλου, επεσήμανε ότι μέσα από τις μαρτυρίες του βιβλίου, αναδεικνύεται η σχέση του ολοκληρωτικού και αντιδημοκρατικού χουντικού καθεστώτος με τα «καθεστώτα» των χιτών και των ταγματασφαλιτών. Ο κ. Μαυραγάνης αναφέρθηκε στη «γενιά του Πολυτεχνείου» και στη ριζοσπαστικοποίησή της, ως ανάγκη πραγματικής απελευθέρωσης και έκφρασής της και επεσήμανε ότι οι μαρτυρίες του βιβλίου αποτελούν σημαντικά ντοκουμέντα, τόσο για το σήμερα, όσο και για το μέλλον. Ανέφερε, τέλος, ότι ως κοινωνία και μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης οφείλουμε να βάλουμε στην άκρη τον φασισμό και να αγωνιστούμε για να μην ξανασυμβούν ποτέ και πουθενά παρόμοια γεγονότα με αυτά που εξιστορήθηκαν στην εκδήλωση αυτή.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας Στέλιος Κούλογλου επεσήμανε ότι η έκθεση ανήκει σε μια σειρά εκδηλώσεων στο Ευρωκοινοβούλιο και στην Ελλάδα για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη, καθώς κατά την αρχική της διοργάνωση στις Βρυξέλλες διαπιστώθηκε ότι πέρα από τους ξένους που δεν γνώριζαν το γεγονός το ίδιο ίσχυε και για πολλούς Έλληνες. Γι΄ αυτό, όπως τόνισε, υπήρξε η ιδέα να έρθει στην Ελλάδα και να μπορέσουν οι μαθητές να την επισκεφθούν και να γνωρίσουν ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας.

Ο κ. Κούλογλου συνέχισε λέγοντας ότι: «Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας στη διάρκεια της κατοχής και την αντίστασης. Έχουμε μια άποψη από συγκεκριμένους κύκλους πλέον ότι οι συνεργάτες των Γερμανών δεν ήτανε και τόσο κακοί, συνεργάστηκαν γιατί υπήρχε ο φοβερός κομουνιστικός κίνδυνος και έπρεπε να αντιδράσουν. Αυτό σημαίνει άρα και ότι η γερμανική κατοχή δεν ήταν τόσο κακή σε τελευταία ανάλυση! Υπάρχουν μια σειρά φαινομενικών συμπτώσεων που τελικά δεν είναι και τόσο συμπτώσεις. Υπάρχει για παράδειγμα Έλληνας καθηγητής σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο που είναι κορυφαίος πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας ωραιοποίησης των συνεργατών των Γερμανών. Ο ίδιος άνθρωπος έγραψε πριν λίγο καιρό με αφορμή τα πενήντα χρόνια από την 21η Απριλίου ότι και η δικτατορία στην Ελλάδα δεν ήταν και τίποτε φοβερό και μάλιστα βοήθησε σημαντικά στον εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό της χώρας! Βλέπουμε τους ίδιους ανθρώπους που προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τη συνεργασία με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής να κάνουν το ίδιο με τη δικτατορία. Με την ίδια λογική θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε σοβαρά ότι και ο Χίτλερ βοήθησε τη Γερμανία να εκσυγχρονιστεί και να εξευρωπαϊστεί, καθώς μετά την καταστροφή της η Γερμανία έπαψε να είναι πολεμοχαρής όπως ήταν πριν το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο».

Αναφέρθηκε, επίσης, το παράδειγμα του Δερτιλή, τονίζοντας: «Έχουμε μέλη όχι απλά της ίδιας παράταξης, αλλά της ίδιας οικογένειας να πρωταγωνιστούν αρνητικά σε δύο κομβικές στιγμές της ιστορίας μας. Υπάρχει η ανάγκη να γίνει μια προσπάθεια να δείξουμε τι πραγματικά ήταν η δικτατορία, πόσο δύσκολο ήταν για όλους και ιδιαίτερα για τους νέους να ζήσουν μέσα στη δικτατορία».