«The Visitor» από το Cine Δράση Βριλησσίων

Την ταινία «The Visitor» παρουσιάζει το Cine Δράση, της κίνησης δημοτών Βριλησσίων Δράση για μια Άλλη Πόλη, την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016, στις 20:15, στο ΤΥΠΕΤ (Π. Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια).

Λίγα λόγια για την ταινία από το Cine Δράση

«Σ’ έναν κόσμο 6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δεν χρειάζεσαι παραπάνω από έναν για να αλλάξει η ζωή σου».

Μια ακόμα ταινία για τη μετανάστευση; Όχι, αλλά μια ταινία που με αφορμή τη συνάντηση «ντόπιων» και «ξένων» μιλάει για τη μεταναστευτική πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ξενοφοβία, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και τις ασυνήθιστες και απρόσμενες φιλίες ανάμεσα σε ανθρώπους που διαφέρουν στα πάντα: την καταγωγή και την εθνική τους κουλτούρα, την οικονομική και κοινωνική τους θέση, τον χαρακτήρα και τον τρόπο να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους. Ένα φιλμ για τη δυνατότητα να συναντήσει κάποιος τη χαρά και την ευτυχία στα πλέον απίθανα μέρη, στις πλέον δύσκολες καταστάσεις.

Ως «επισκέπτες» (visitors) στην ταινία εννοούνται όλοι. Και ο βέρος Αμερικανός που επιστρέφει μετά από μακρά απουσία στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, ως ξένος εξαιτίας των συνθηκών που τον υποχρέωσαν να ζει και να δουλεύει σε άλλη πολιτεία και ο καθένας από τους μετανάστες που συναντά. Είτε πρόκειται για αυτούς που, εν αγνοία του, έχουν εγκατασταθεί στο σπίτι του, είτε για αυτούς που γνωρίζει στην πορεία να αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε μια ξένη γη, για να παραμένουν πάντα «ξένοι» και «προσωρινοί». Ο Γουόλτερ είναι 62 χρόνων και διδάσκει Οικονομικά στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. Είναι μονόχνοτος και κυνικός και μετά τον θάνατο της γυναίκας του έχει χάσει το πάθος για τη ζωή, το γράψιμο και τη διδασκαλία.

Βυθισμένος στη ρουτίνα της καθημερινότητας, αποπειράται να γεμίσει τη μοναξιά και το συναισθηματικό κενό του, μαθαίνοντας κλασικό πιάνο, τη μεγάλη αγάπη της νεκρής συζύγου. Όταν το πανεπιστήμιο τον στέλνει σε ένα συνέδριο στο Μανχάταν επιστρέφει στο διαμέρισμά του και αιφνιδιάζεται βρίσκοντας εκεί ένα νεαρό ζευγάρι μεταναστών. Ο Σύρος Τάρεκ ταλαντούχος μουσικός, που κερδίζει τα προς το ζην παίζοντας στο δρόμο και σε μπαράκια της Νέας Υόρκης και η Σενεγαλέζα Ζαϊνάμπ, δεν έχουν «καταλάβει» το σπίτι, απλά έχουν πέσει θύματα υπενοικίασης από τον άνθρωπο που ο Ουόλτερ είχε εμπιστευτεί τα κλειδιά του διαμερίσματος. Στην αρχή τους ζητά να φύγουν, αλλά όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχουν άλλη στέγη, τους επιτρέπει να μείνουν μαζί του μέχρι να βρουν μόνιμο καταφύγιο.

Την αρχική αμηχανία και τις πρώτες δυσκολίες διαδέχεται μια ευχάριστη συμβίωση και σε αυτό θα παίξει καταλυτικό ρόλο ο ανοιχτόκαρδος Τάρεκ, που συγκινημένος από την φιλοξενία επιμένει να διδάξει τον καθηγητή αφρικανικό τύμπανο. Ο μεσήλικας και παραιτημένος καθηγητής ενθουσιάζεται από της ζωηράδα και τον δυναμισμό αυτού του άγνωστου για αυτόν είδους μουσικής και η επαφή με τους καινούργιους φίλους ανοίγει μπροστά του ένα καινούργιο κόσμο γεμάτο ρυθμό και έντονα συναισθήματα, ενώ ξυπνά μέσα του το θαμμένο ενδιαφέρον για ζωή.

Ο Ουόλτερ αφήνει το παρελθόν πίσω του, αναγεννιέται και για πρώτη φορά μετά από καιρό δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για κάτι, αρχικά για τη μουσική στη συνέχεια για τους ανθρώπους γύρω του. Στην πορεία, του δίνεται η ευκαιρία να γευτεί τη χαρά να βοηθάς τον εαυτό σου μέσα από τη βοήθεια στους άλλους. Γιατί έρχεται η μοιραία στιγμή που η αστυνομία θα ανακαλύψει τυχαία, πως ο Τάρεκ δεν διαθέτει άδεια παραμονής, γεγονός που ισχύει για τη Ζαϊνάμπ και τη μητέρα του νεαρού, οι οποίες κατά συνέπεια αδυνατούν να τον βοηθήσουν στην δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται. Ο Τάρεκ κινδυνεύει με απέλαση και το δύσκολο έργο της αποτροπής της αναλαμβάνει με μεγάλη προθυμία ο Ουόλτερ.

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Thomas McCarthy εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς παρουσιάζοντας την πρώτη του ταινία, «Station Agent», στο Φεστιβάλ του Sundance. Το φιλμ προβλήθηκε στη Μέση Ανατολή στο πλαίσιο ενός προγράμματος πολιτιστικής προσέγγισης στο οποίο συμμετείχε και ο σκηνοθέτης. Σε αυτό το ταξίδι ο McCarthy, είδε από κοντά το βαθύ χάσμα που χωρίζει τους Αμερικανούς πολίτες από τους Ασιάτες. «Έμεινα κατάπληκτος από το πόσα λίγα γνωρίζω, για την περιοχή, για τους ανθρώπους, τη κουλτούρα. Η χώρα μου έχει επηρεάσει τις κοινωνίες των τόπων αυτών, με τις συνεχείς στρατιωτικές επεμβάσεις. Με όλα τα θλιβερά νέα των ειδήσεων και το δράμα που εκτυλίσσεται, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άνθρωποι υπάρχουν και από τις δυο πλευρές, που οδηγούνται στο μίσος με ανεπανόρθωτες συνέπειες. Έμεινα άναυδος από τους καλλιτέχνες που συνάντησα εκεί. Με το πάθος και το ταλέντο τους. Αυτοί αποτελούν τη μαγιά που έπλασε τον Τάρεκ». Αυτή ήταν και η αφορμή της δεύτερης σκηνοθετικής και σεναριακής του προσπάθειας, που είχε σαν αποτέλεσμα το «The Visitor».

Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία αποτελώντας στην αρχή την αποκλειστική, αλλά καθοριστική δίοδο επικοινωνίας ανάμεσα στον Ουόλτερ και τον Τάρεκ. Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, ιδιαίτερα Richard Jenkins (Ουόλτερ), Haaz Sleiman (Τάρεκ) και Hiam Abbass (μητέρα του Τάρεκ, γνωστή σε εμάς από την ισραηλινή ταινία «Η λεμονιά»).

Ειδικότερα ο Richard Jenkins βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, ερμηνεύοντας ήρεμα και δυνατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δικαίως τιμήθηκε με υποψηφιότητα για Oscar. Το υπόλοιπο καστ συνδράμει επαρκέστατα την προσπάθεια και έτσι παραδίδεται στο κοινό μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, ένα ρεαλιστικό, λεπτοδουλεμένο δράμα χαρακτήρων με χιουμοριστικές πινελιές και πλήρη αποφυγή μελοδραματικών εντάσεων. Ένα φιλμ κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού, το οποίο εστιάζει κυρίως στην αδικαιολόγητα αρνητική αντιμετώπιση που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι αραβικής καταγωγής κάτοικοι των ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Το φιλμ απέσπασε 18 Βραβεία, ενώ ήταν υποψήφιο και για 39 ακόμα διακρίσεις στα Φεστιβάλ όλου του κόσμου.

ΗΠΑ, 2007. Διάρκεια: 108΄. Σενάριο-Σκηνοθεσία: Thomas McCarthy.
Πρωταγωνιστούν: Richard Jenkins, Haaz Sleiman, Danai Jekesai Gurira, Hiam Abbass, Marian Seldes, Maggie Moore, Michael Cumpsty, Bill McHenry, Richard Kind.