Μ. Πατούλη-Σταυράκη: Πανανθρώπινο σύμβολο ανιδιοτελούς αγάπης η Μάνα

Σε εκτενές μήνυμά της, η ανεξάρτητη δημοτική δημοτική σύμβουλος Λυκόβρυσης-Πεύκης Μαρίνα Πατούλη-Σταυράκη, με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, αναφέρεται σε αυτό το πανανθρώπινο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης και αυτοθυσίας, αναλύοντας τον ρόλο της στη σύγχρονη κοινωνία, αλλά και τις προκλήσεις που καλείται ν’ αντιμετωπίσει.

Ακολουθεί το μήνυμα της κας Πατούλη:

Μητέρα, το πανανθρώπινο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης και αυτοθυσίας

H γιορτή της μητέρας σηματοδοτεί τον συλλογικό σεβασμό της ανθρωπότητας απέναντι στο ιερό πρόσωπο της Μάνας, που έχει αναχθεί ως το πανανθρώπινο σύμβολο της ζωής, της ανιδιοτελούς αγάπης και της αυτοθυσίας.

Η μητέρα είναι συνώνυμο της ζωής.

Αποτελεί αιώνιο σύμβολό της, είναι ο πιο ισχυρός συνδετικός κρίκος στην αλυσίδα της ζωής.

Στα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας, όπου αμφισβητούνται από τους νέους τα πάντα, η μητέρα, ενώ φαίνεται να αποκτά έναν δευτερεύοντα ρόλο, στην πραγματικότητα παραμένει ο στυλοβάτης, η ειρηνοποιός δύναμη, το ασφαλές καταφύγιο του εφήβου.

Η μητέρα εκτός από πυξίδα καθοδήγησης των παιδιών λειτουργεί και ως συνεκτικός  κρίκος της οικογένειας, με τη συγχωρητικότητα, την ανοχή και την υπομονή της.

Ο ρόλος της μάνας όμως δεν σταματά με την ενηλικίωση του παιδιού, είναι μια διαρκής πορεία προσφοράς και θυσίας. Η μητέρα γίνεται η κινητήρια δύναμη της ζωής και μέσα από τη δική τη συμπεριφορά αναπαράγονται οι αξίες, τα ήθη, η γλώσσα και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του κάθε λαού.

Η μάνα δίνει τη συνέχεια στο ρεύμα της ζωής, στο αίμα και στην κληρονομιά των προγόνων, στα ήθη και στα έθιμα σε όλα τα αγαθά του πολιτισμού.

Η μάνα είναι ο προστάτης και ο θεματοφύλακας των αξιών και των αγαθών του πολιτισμού.

Αυτή διατηρεί την παράδοση, την εξευγενίζει, την αυξάνει και την παραδίδει από γενιά σε γενιά.

Η σωστή μάνα δεν είναι μόνο η κορωνίδα της οικογένειας, αλλά και η βάση της υπόστασης ενός λαού.  Το προφίλ της μητέρας διαχρονικά ήταν συνυφασμένο με αυτό της κοινωνίας. Πάντοτε υπήρχε αλληλεξάρτηση. Η μητέρα αντανακλά το πρότυπο της κοινωνίας και η ίδια η μάνα τροφοδοτεί την κοινωνία με νέα πρότυπα, αναμορφώνει το κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνική και πολιτισμική συμβολή της είναι κεφαλαιώδης.

Για αυτό και η μητέρα, με όποιο επίθετο κι αν συνοδεύεται, είναι πρόσωπο ιερό. Νεαρή ή ηλικιωμένη, πλούσια ή φτωχή, διάσημη ή απλή, μορφωμένη ή μη εγγράμματη, εργαζόμενη ή άνεργη, ανύπαντρη, πολύτεκνη, «μάνα καρδιάς» περιβάλλεται από ένα φωτοστέφανο αγιοσύνης, γιατί στην αγάπη της αντικατοπτρίζονται τα βαθύτερα και τα πιο ποιοτικά συναισθήματα του ανθρώπου.

Δίπλα, όμως, στις μάνες της αυτοθυσίας και της γενναιότητας, που ορμούν στις φλόγες για να σώσουν τα παιδιά τους, που δίνουν τη ζωή τους για να γλιτώσουν τα παιδιά τους από τον θάνατο, βρίσκονται και κάποιες άλλες μάνες της καθημερινότητας, που η συμπεριφορά τους δεν είναι καθόλου ιδανική: μάνες καταπιεστικές και υπερπροστατευτικές, μάνες αδιάφορες και απορριπτικές, μάνες επιθετικές, σύγχρονες μητέρες με ψυχικές νοσήματα, μάνες που εμπορεύονται τα σώματα και τις ψυχές των παιδιών τους, μάνες που πετούν τα νεογέννητα τους στους κάδους των σκουπιδιών….

Ο βιολογικός ρόλος της μάνας αντισταθμίζεται από τον συναισθηματικό ρόλο της «μάνας της καρδιάς».

Η «μάνα της καρδιάς» καταρρίπτει έμπρακτα την αντίληψη για τη βιολογική αξία του «αίματος» και ανοίγει την αγκαλιά της για να περιθάλψει με αγάπη το παιδί της, για να αφουγκραστεί τους φόβους και τις ανησυχίες του να νοιώσει, να κατανοήσει, να συμπονέσει, να παρηγορήσει, να γίνει το συναισθηματικό καταφύγιο του παιδιού της να το προστατέψει από την σκληρή κοινωνική πραγματικότητα.

Διεκδικεί μόνη της να διαδραματίσει έναν ρόλο που τη στέρησε η φύση και πολλές φορές την αμφισβητεί η κοινωνία. Η «μάνα της καρδιάς» επιστρατεύει τη δύναμη του μυαλού της, το μεγαλείο της ψυχής της τη μαγεία της καρδιάς της και την επιρροή του συναισθήματός της, αντλώντας από τα τεράστια αποθέματα υπομονής, επιμονής και δημιουργικότητας που διαθέτει και μάχεται για την ισορροπία και την αρμονία της οικογένειας που συνειδητά επέλεξε να δημιουργήσει.

Γιορτές όπως της «Μητέρας» λειτουργούν σε δύο επίπεδα, σε συλλογικό και ατομικό.

Η επέτειος της μητέρας σε συλλογικό επίπεδο μπορεί να μας συνεγείρει στα καθήκοντά μας και ν’ αποτελέσει αφορμή για νέες διεκδικήσεις και αγώνες για τα δικαιώματα της μάνας, που ο ρόλος της στη σύγχρονη πραγματικότητα γίνεται διαρκώς όλο και πιο απαιτητικός, όλο και πιο δύσκολος.

Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες εργαζόμενες μητέρες καθημερινά είναι πολύ μεγάλη. Απαιτείται ισορροπία και σωστή κατανομή ποιοτικού χρόνου ανάμεσα στην εργασία τους και στην οικογένεια της, ψυχική ηρεμία και επιθυμία προσφοράς και διάθεσης  θετικών συναισθημάτων.  

Πώς θα συνδυάσει μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στον παραδοσιακό της ρόλο και στην ανάγκη κάλυψης οικονομικών υποχρεώσεων του σπιτιού της ή ακόμα και της προσωπικής της φιλοδοξίας για την επαγγελματική της ανέλιξη;

Απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα δίνει το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της υψηλής υπογεννητικότητας, που αποτελεί και έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για το έθνος μας.

Η μητρότητα είναι θείο δώρο και όχι κατάρα ή εμπόδιο στη ζωή.

Γι’ αυτό στην παγκοσμιοποιημένη και αλλοτριωμένη κοινωνία του σήμερα είναι απαραίτητο να υπάρξουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες, αλλά και ολοκληρωμένες πολιτικές στήριξης και ενίσχυσης της Ελληνίδας μητέρας. Η Πολιτεία μας δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε τη μητρότητα. Παρά τα όποια θετικά βήματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, υπολειπόμαστε πολύ από άλλες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα αυτό.

Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να σταθεί δίπλα στη σύγχρονη γυναίκα στους πολλαπλούς ρόλους που έχει αναλάβει: της μητέρας, της συζύγου, της εργαζομένης.

Πρέπει να γίνουν πράξη όλα αυτά που κατά καιρούς λέγονται από τους πολιτικούς

Απαιτούνται:

• Επαρκείς δομές κοινωνικής πρόνοιας που θα προτρέπουν και θα στηρίζουν τις νέες γυναίκες να υπερασπίζουν ισότιμα τον ρόλο τους ως μητέρες και ως ενεργοί συμμέτοχοι στην αγορά εργασίας στην κοινωνία και στην εκπαίδευση. 
• Ουσιαστική στήριξη του διπλού ρόλου, της γυναίκας – μητέρας, με δέσμη μέτρων και με την παροχή πρόνοιας σε θέματα μητρότητας.
• Παροχή κινήτρων στα νέα ζευγάρια για τεκνοποίηση και αποτελεσματική ενθάρρυνση των τρίτεκνων και πολυτέκνων οικογενειών.
• Νέα κοινωνική προσέγγιση, χωρίς φυλετικές προκαταλήψεις, για την αντιμετώπιση των αρνητικών διακρίσεων κατά των γυναικών και ιδιαίτερα κατά των μητέρων.

Πέρα και πάνω από όλα, στη συνείδηση του ανθρώπου η Μητέρα είναι το πανανθρώπινο σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης και αυτοθυσίας, το σταθερό και ακύμαντο λιμάνι σε όλη μας τη ζωή, η αγκαλιά που μας οδηγεί στα χρόνια της παιδικής μας αθωότητας. Ακόμα και όταν αυτή η ζεστή αγκαλιά γίνει ένας ψυχρός μαρμάρινος σταυρός, η σκέψη και η ανάμνηση της αγάπης της Μάνας εξακολουθεί να είναι για όλους μας το πιο τρυφερό καταφύγιο και το πιο απάνεμο αραξοβόλι.

Ας είναι Ευλογημένες οι «μάνες της καρδιάς» όλες οι μητέρες του κόσμου, όλες εμείς.