Π. Ιωάννου: Δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι στο έγκλημα κατά το Τζ. Φλόιντ

Σκεφτόμουν τι μπορώ να κάνω για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Αμερική. Αν όχι να κάνω, τουλάχιστον να πάρω θέση. Γιατί όταν δεν παίρνεις θέση στα πράγματα, όταν σιωπάς, γίνεσαι συμμέτοχος. Είσαι συνεργός. Και εγώ σε αυτό το έγκλημα που λέγεται Τζόρτζ Φλόιντ δεν θέλω επ’ ουδενί να γίνω συνεργός και συμμέτοχος.

Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου*

Έτσι σκέφτηκα να πω στον φίλο μου ποιητή της νέας γενιάς Τάκη Κτενά, να γράψει κάτι γι’ αυτό. Ήξερα πως θα δεχτεί μετά χαράς και από τα γραφόμενά του ήξερα ότι θα γράψει κάτι που θα αποτελεί φόρο τιμής για τον Τζορτζ Φλόιντ και ελάχιστη απόδοση τιμών στο πρόσωπο του φονευθέντος, από εμένα και τους συμπολίτες  μας.

Με το όνειρο ενός μικρού παιδιού λοιπόν δηλώνουμε τώρα εδώ έμπρακτα και απερίφραστα τη θλίψη μας και την οργή μας σε αυτό που συνέβη άδικα και άηθα σε έναν άνθρωπο, συνάνθρωπό μας, τον Τζόρτζ Φλόιντ. Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν την οδύνη του ανθρώπινου αυτού πόνου. Πόνου όχι τόσο σωματικού για τον αδικοχαμένο Τζόρτζ Φλόιντ -που και αυτός ακόμα ήταν δυσβάσταχτος- αλλά πόνου της ψυχής του.

Μιας ψυχής που πονούσε πιο πολύ και από το σώμα. Μιας ψυχής αθώας, που εκλιπαρούσε για βοήθεια. Μιας ψυχής που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και αβοήθητη έβλεπε τον Άδη να την παίρνει και να την ταξιδεύει στον Αχέροντα. Μιας ψυχής που δεν έχει χρώματα, άσπρο μαύρο κίτρινο.

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω» ακούγεται στα αυτιά μας μια φωνή που σαν καμπάνα ηχεί πένθιμα και θυμίζει τα πάθη του Χριστού. Η φωνή ενός ανθρώπου από την άλλη άκρη της γης που ακούστηκε μέχρι εδώ. Ακούστηκε σαν μήνυμα ανάγκης, ένα σήμα ΣΟΣ για βοήθεια. Μα άργησε. Η ζωή αυτού του ανθρώπου έσβησε σε μια στιγμή.

Ο Τζορτζ Όργουελ δυστυχώς προφήτευε μέσα από τα έργα του αυτό που γίνεται σήμερα παγκοσμίως. «Αν θέλετε να δείτε το Μέλλον σας» -έλεγε- «δείτε την μπότα ενός πολεμοχαρούς πολεμιστή πάνω σε έναν άοπλο πολίτη».

Απεύχομαι να συμβούν άλλα παρόμοια τέτοια απάνθρωπα περιστατικά σε όποια γωνιά της γης, σε όποιον άνθρωπο όποιου χρώματος, γλώσσας και θρησκείας. Εύχομαι ο θάνατος αυτού του ανθρώπου να μην είναι αιτία για διαμάχες, προστριβές και πολιτικές η κομματικές αντιπαραθέσεις. Απεναντίας μπορεί να γίνει «φάρος» της κοινωνίας μας για να δείχνει τους ύφαλους και τις κακοτοπιές και από αυτό να μαθαίνουμε όλοι και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Κάτι που πιστεύω θα ήθελε και ο ίδιος ο Τζορτζ Φλόιντ,ο οποίος τώρα φυλάττει Θερμοπύλας δίπλα μας με το πνεύμα του, από κακοήθεις και κακεντρεχείς αδίστακτους ανθρώπους και από υπανθρώπους σαν αυτούς που τον σκότωσαν. Από τέτοια ανθρωποειδή που έχουν συνηθίσει το τέρας και του μοιάζουν. Έγιναν και αυτοί σαν και αυτό!

Πιστεύω και ελπίζω να ήταν για όλους μας ένα μάθημα, όσο ακριβά και να κόστισε αυτό με τη ζωή ενός ανθρώπου. Θα ήθελα -αν μου το επιτρέψουν οι συνθήκες- να κάνω και ένα παιδικό αντιρατσιστικό φεστιβάλ αφιέρωμα για να ακούσουν τα παιδιά το όνομά του και να μάθουν από εμάς αυτό που εμείς οι μεγάλοι αργήσαμε να μάθουμε. Ότι «Το χρώμα είναι ένα, το χρώμα της Ψυχής!».

* Αντιδήμαρχος Πεύκης