Μαρούσι Αδέσμευτη Φωνή: Επιλεκτική λογοδοσία Αμπατζόγλου για τα προβλήματα του νεκροταφείου

Διευκρινίσεις για την κατάσταση του νεκροταφείου Αμαρουσίου ζήτησε η παράταξη Μαρούσι Αδέσμευτη Φωνή στην Ειδική Συνεδρίαση Λογοδοσίας του Δημοτικού Συμβουλίου της 29^ης/10/2024. Όμως, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της, την οποία υπογράφουν οι Μαίρη Διακολιού (επικεφαλής) και Κωνσταντίνος Δραγάτης (Δημοτικός Σύμβουλος), η διοίκηση απάντησε επιλεκτικά και «επέλεξε να παρουσιάσει μία εικονική πραγματικότητα».

Η πλήρης ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης, η οποία περιλαμβάνει και τις προτάσεις της για το θέμα, έχει ως εξής:

«Στις 29-10-2024, στην Ειδική Συνεδρίαση Λογοδοσίας του Δημοτικού Συμβουλίου, η παράταξή μας ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ, έθεσε, δια της επικεφαλής της, Μαίρης Διακολιού, ερώτηση σχετικά με την κατάσταση του κοιμητηρίου.

Η ερώτηση αφορούσε το μικρό μέγεθος του κοιμητηρίου σε σχέση με τις ανάγκες της πόλης μας. Πρόκειται για σοβαρό θέμα, γιατί εξαιτίας του, δημιουργείται μία σειρά από προβλήματα, όπως δυστοκία στις παρατάσεις ταφής, στενότητα στους διαδρόμους, έλλειψη προσβασιμότητας σε όλους τους χώρους του ειδικά για τα Άτομα με Αναπηρία, έλλειψη κατάλληλων χώρων για προετοιμασία και αποχαιρετισμό του νεκρού, αδυναμία διενέργειας περισσότερων τελετών ταυτόχρονα. Παράλληλα, δεν υπάρχουν χώροι για τέλεση πολιτικών κηδειών και μνημόσυνων, ούτε πτέρυγες ή δυνατότητα για ταφή όσων δεν επιθυμούν χριστιανική τελετή.

Περαιτέρω, η ερώτηση της παράταξής μας, αναφέρθηκε στην εικόνα του κοιμητηρίου ως έχει, με τις σκάφες στον κεντρικό διάδρομο, όπου τοποθετούνται χώματα, μάρμαρα από τις εκταφές, παλιά σκεύη ή εργαλεία, την έλλειψη αστικού εξοπλισμού και φροντίδας στην καθαριότητα των διαδρόμων και των τάφων, την έλλειψη επαρκούς φωτισμού, ενώ έθιγε και ζητήματα που αφορούν την έλλειψη προσωπικού του κοιμητηρίου και τον δανεισμό από ιδιωτικές εταιρίες.

Δυστυχώς, η διοίκηση απάντησε μόνο επιλεκτικά. Η απάντησή της ήταν ότι οι σκάφες με τα χώματα των εκταφών αντικαθίστανται κάθε εβδομάδα, με άλλες κενές, ότι το νεκροταφείο καθαρίζεται και συντηρείται επαρκώς, ότι επισκευάστηκαν οι τουαλέτες το 2023 και ότι δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό καθαριότητας για να επιμελείται συστηματικά και τακτικά όλο το κοιμητήριο.

Έτσι, η διοίκηση επέλεξε να παρουσιάσει μία εικονική πραγματικότητα, να μην αναφερθεί καν στο θέμα της προσβασιμότητας των χώρων του κοιμητηρίου, να μην αναφερθεί καθόλου στο πρόβλημα της έλλειψης δυνατότητας μεγάλων παρατάσεων στις εκταφές, να μην αναφερθεί στην έλλειψη φωτισμού, να μην αναφερθεί στην υδροδότηση μόνο σε κεντρικούς διαδρόμους, να μην αναφερθεί στο χωνευτήρι και τη λειτουργία του, να μην αναφερθεί στις σκάφες με τα μπάζα και τους κάδους απορριμμάτων στους κεντρικούς διαδρόμους και στο θέαμα που παρουσιάζει η θέση τους εκεί, να μην αναφερθεί στην έλλειψη αστικού εξοπλισμού και φροντίδας όλων των δέντρων όλο το χρόνο, να μην αναφερθεί στην έλλειψη χώρων για πολιτικές κηδείες και κυρίως δεν έβγαλε άχνα για την επέκταση του νεκροταφείου, το σχέδιό της και το χρονοδιάγραμμα της λύσης αυτού του προβλήματος, που είναι η ρίζα όλων των υπολοίπων προβλημάτων.

Αποδείχτηκε έτσι, ότι η διοίκηση Αμπατζόγλου «λογοδοτεί» απαντώντας στις ερωτήσεις που θέλει, όχι σε αυτές που της τίθενται. Κυρίως όμως, αποδείχτηκε ότι η διοίκηση Αμπατζόγλου δεν έχει αίσθηση των προβλημάτων, δεν έχει σχέδιο επίλυσής τους ούτε όραμα για το μέλλον της πόλης. Αντίθετα, όπως προέκυψε από την (μη) απάντηση, οδηγεί το Μαρούσι μας με τον αυτόματο πιλότο και διαχειρίζεται όπως μπορεί και όπως προλαβαίνει τα ζητήματα που ανακύπτουν.

Η μη κομματική, ανεξάρτητη, ενωτική, δημοκρατική, δημοτική παράταξή μας, ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ, έχει πρόταση για το πώς πρέπει να είναι το δημοτικό μας κοιμητήριο.

Τα κοιμητήρια οφείλουν να είναι χώροι μνήμης, που τιμούν τους νεκρούς και σέβονται τη θλίψη των συγγενών. Παράλληλα, θα πρέπει να είναι ενταγμένα στην πόλη και τη λειτουργία της. Να διαθέτουν κήπους, χώρους στάσης και δίκτυο διαδρομών που να καταλήγουν σε πλατείες, κήπους και μνημεία. Ασφαλώς να εργάζονται εκεί μόνιμοι υπάλληλοι του Δήμου σε επαρκή αριθμό για τις ανάγκες.

Συγκεκριμένα, το νέο κοιμητήριο Αμαρουσίου, στην επέκτασή του, θα πρέπει να διαθέτει:

• Μεγάλο χώρο για τάφους, χωρισμένο σε πτέρυγες.
• Εκτεταμένο σύγχρονο οστεοφυλάκιο.
• Σύγχρονο χωνευτήρι που θα λειτουργεί με σεβασμό στους περιβαλλοντικούς κανόνες.
• Καλαίσθητους χώρους τοποθέτησης κάδων απορριμμάτων και χώρο αποθήκευσης κοντέινερ για μπάζα, χώματα κ.λπ. μη ορατό στο κοινό.
• Ευρύχωρο, σύγχρονο κυλικείο, το οποίο να μπορεί να εξυπηρετεί περισσότερες από μία εκδηλώσεις.
• Νεκροθαλάμους, όπου οι συγγενείς και φίλοι μπορούν να αποχαιρετήσουν το νεκρό τους.
• Χώρο για πολιτικές κηδείες ή εκδηλώσεις για την τιμή της μνήμης των νεκρών.
• Πρόβλεψη για αποτεφρώσεις.
• Ψυκτικό θάλαμο και χώρο προετοιμασίας περισσότερων από μία σορών.
• Γραφεία φύλαξης και ενημέρωσης πολιτών.
• Επαρκή σήμανση, δενδροφύτευση/ πράσινο, αστικό εξοπλισμό, φωτισμό και παροχές ύδατος, προδιαγραφές προβασιμότητας ΑΜΕΑ σε όλους τους διαδρόμους.
• Σύγχρονο Κανονισμό που να προβλέπει συναίνεση των ενδιαφερομένων/ συγγενών στον καθαρισμό – ξεχορτάριασμα του μνήματος από τον Δήμο, εφόσον δεν επιμελούνται οι ίδιοι, ώστε να αποφεύγεται η σημερινή εικόνα.
• Αρχιτεκτονική διαμόρφωση με τρόπο ώστε να αναδεικνύεται ο Ιερός Ναός.
• Δημιουργία πλατειών ή έστω σημείων μνήμης με μνημεία τιμής από την Ελληνική ή Μαρουσιώτικη Ιστορία (πχ στο Γ’ Νεκροταφείο υπάρχουν μνημεία για τους εκτελεσθέντες του Μπλόκου της Κοκκινιάς, της Σφαγής του Αιγάλεω).
• Πτέρυγα για τον ενταφιασμό χριστιανών άλλων δογμάτων, άθεων ή αλλόθρησκων.
• Δημιουργία εντύπου χάρτη του κοιμητηρίου και ανάδειξη των ταφικών μνημείων που αποτελούν καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Ανάδειξη της καλλιτεχνικής αξίας των μνημείων αλλά και των προσωπικοτήτων της πόλης που κοιμούνται στο νεκροταφείο, με γνωστοποίηση στο κοινό της ιστορίας και της προσφοράς τους. Ενδεχόμενη δημιουργία εκθετηρίου – μικρού μουσείου με ιστορικές αναφορές, φωτογραφίες, προβολές, εκθέσεις αντικειμένων που αναδεικνύουν πχ τη διαχρονική εξέλιξη του τρόπου απόδοσης τιμής στους νεκρούς, τις σχετικές παραδόσεις και τις αντιλήψεις για τον θάνατο και τη μετάσταση της ψυχής.

Ένα νεκροταφείο μπορεί να είναι χώρος θλίψης, αλλά παράλληλα μπορεί να αποτελέσει χώρο μνήμης, χώρο πολιτισμού και σεβασμού στην ιστορία και την παράδοση. Έτσι, μπορεί να γίνει χώρος πνευματικής συγκέντρωσης, ψυχικής ανάτασης και γαλήνης, ενταγμένος πλήρως στη λειτουργία της πόλης”.