Β. Κουλούρης: Από αυτοδιοικητική εμπειρία άλλο τίποτα – Οι πράξεις λείπουν…

Ο κάτοικος του Δήμου Πεντέλης Βασίλης Κουλούρης, με αφορμή την αναφορά αρκετών αιρετών που διεκδικούν την ψήφο των πολιτών προβάλλοντας, όπως λέει, την αυτοδιοικητική εμπειρία τους, εκφράζει τον προβληματισμό του κατά πόσο οι αναφορές αυτές έχουν ουσιαστική ανταπόκριση στην καθημερινότητα στις πόλεις που ζούμε.

Ειδικότερα, ο κ. Κουλούρης αναφέρει στη σχετική παρέμβασή του:

«Με αφορμή την έντονη δραστηριότητα που παρατηρείται στο Δήμο Πεντέλης ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών του 2023, και διαβάζοντας δηλώσεις, συνεντεύξεις και απόψεις των ενδιαφερομένων για τον δημαρχιακό θώκο, μου γεννήθηκε ο εξής προβληματισμός, τον οποίο θα ήθελα να μοιραστώ δημόσια μαζί σας.

»Παρακολουθώντας τα λεγόμενα και τα γραφόμενά τους με προσοχή και με μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον Δήμο, συνειδητοποιώ ότι άπαντες, ανεξάρτητων διαφορών και ιδεολογιών, προτάσσουν ένα κοινό επιχείρημα: την (αυτο)διοικητική τους εμπειρία. Και εδώ γεννάται ο προβληματισμός μου. Είναι τελικά τόσο μεγάλο προσόν η αυτοδιοικητική εμπειρία για έναν υποψήφιο δήμαρχο; Προσωπικώς, ως άτομο με αναπηρία, το οποίο είναι υποχρεωμένο καθημερινά να ζει, να κυκλοφορεί και να λειτουργεί σε πόλεις αφιλόξενες, εχθρικές και επικίνδυνες για τη σωματική του ακεραιότητα και την ίδια του τη ζωή, δυσκολεύομαι να δω την αυτοδιοικητική εμπειρία ως ακλόνητο επιχείρημα του κάθε υποψηφίου δημάρχου, στην προσπάθειά του να προσελκύσει ψηφοφόρους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αφιλόξενης, εχθρικής και επικίνδυνης πόλης είναι ο Δήμος Πεντέλης, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι αποτελεί «δημιούργημα»… έμπειρων αυτοδιοικητικών, οι οποίοι τον διοίκησαν τα τελευταία 30 χρόνια. Πρόσφατο παράδειγμα οι δημοτικές εκλογές του 2019, στη διάρκεια των οποίων η σημερινή δήμαρχος Δήμητρα Κεχαγιά επικαλείτο επανειλημμένα τη μεγάλη αυτοδιοικητική εμπειρία, της οποίας τα αποτελέσματα τα βιώνουμε καθημερινά τα τελευταία δύο χρόνια! Το απόλυτο χάος.

»Να σημειωθεί, επίσης, ότι η πόλη μας είναι αφιλόξενη και επικίνδυνη όχι μόνο για τα άτομα με αναπηρία, αλλά και για τους αρτιμελείς δημότες της.

»Μήπως, τελικά, η λύση είναι να στραφούμε όλοι σε άπειρους αυτοδιοικητικούς, οι οποίοι όμως θα είναι ικανοί και επιτυχημένοι στην προσωπική τους ζωή και στον επαγγελματικό τους χώρο; Ή, μήπως, θα πρέπει όλοι οι ενδιαφερόμενοι για τον δημαρχιακό θώκο να αποσύρουν από τη «φαρέτρα» των επιχειρημάτων τους την αυτοδιοικητική εμπειρία;».