Τα χώματα του Πόντου… προσκύνησε το Τμήμα Ποντιακής Διαλέκτου
Κοινωνία

Τα χώματα του Πόντου… προσκύνησε το Τμήμα Ποντιακής Διαλέκτου

Ένα προσκυνηματικό ταξίδι στον Πόντο πραγματοποιήθηκε από το τμήμα διδασκαλίας της ποντιακής διαλέκτου του Δήμου Πεντέλης.

Το τμήμα λειτούργησε κατά τα τρία τελευταία χρόνια στον Δήμο, έχοντας, όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση του Δήμου, με την αμέριστη υποστήριξη του δημάρχου.

Συντονιστής του ταξιδιού, που διεξήχθη από τις 6 έως τις 11 Ιουλίου 2016, αλλά και ξεναγός ήταν ο δάσκαλος του τμήματος δρ. Αντώνης Παυλίδης, ιστορικός του ποντιακού ελληνισμού και συγγραφέας, ενώ το ταξίδι πραγματοποιήθηκε από το Πρακτορείο Mέμνων Travel. Η ομάδα των ταξιδιωτών αποτελούταν από 25 άτομα, ενώ οι κύριες μετακινήσεις (Αθήνα – Κωνσταντινούπολη –Τραπεζούντα/ Σαμψούντα – Κωνσταντινούπολη – Αθήνα) έγιναν αεροπορικώς.

Οι ταξιδευτές επισκέφτηκαν τους εξής τόπους – σύμβολα:

Στον ανατολικό Πόντο (κατά τις τρεις πρώτες ημέρες): Ποταμό Πυξίτη (Δαφνοπόταμο), της Τρίχας το γεφύρι (μ΄ ένα θρύλο ανάλογο του γεφυριού της Άρτας), κοιλάδα της Ματσούκας, Σταυρί– Κρώμνη – Ίμερα (τρεις τόπους που θεωρούνταν η καρδιά των Κρυπτοχριστιανών του Πόντου), Αργυρούπολη (η πόλη των μεταλλείων της Χαλδίας με την τεράστια οικονομική ανάπτυξη τον 17ο αιώνα), Μονή Παναγίας Σουμελά (εξωτερικά, επειδή πραγματοποιούνταν εργασίες αποκατάστασης), Λαραχανή, επίσκεψη σε τόπους και μνημεία της Τραπεζούντας (Φροντιστήριο, Αγία Σοφία, Τείχη των Κομνηνών αυτοκρατόρων του Πόντου, Ναό Παναγίας Χρυσοκεφάλου, Ναό Αγίου Ευγενίου, Βίλλα Καπαγιαννίδη, Λόφο Μπόζ τεπε).

Το πρωί της τέταρτης ημέρας οι συμμετέχοντες στην εκδρομή κινήθηκαν παραλιακά από την Τραπεζούντα προς τη Σαμψούντα, κάνοντας ενδιάμεσα ολιγόωρες στάσεις στην Τρίπολη, την Κερασούντα, το Ιασώνειο άκρο, την Οινόη. Νωρίς το βράδυ της ίδιας ημέρας έφτασαν στη Σαμψούντα.

Στον δυτικό Πόντο, όπου έμειναν τις δύο επόμενες ημέρες, επισκέφτηκαν: Τη μαρτυρική Αμάσεια όπου απαγχονίστηκε η ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού μετά από απόφαση των κεμαλικών «δικαστηρίων ανεξαρτησίας». Μετά από ενός λεπτού σιγή στην πλατεία των απαγχονισμών, επισκέφθηκαν τους εντυπωσιακούς λαξευτούς τάφους των Μυθριδατών Βασιλέων του Πόντου, που βρίσκονται πάνω από τον ποταμό Ίρι, το άγαλμα του γεωγράφου Στράβωνα εξ Αμασείας και το αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο της πόλης.

Κατά την επιστροφή επισκέφθηκαν την –κάποτε κεφαλοχώρι, σήμερα πόλη- Χάβζα, ενώ την άλλη μέρα επισκέφτηκαν μνημεία της Σαμψούντας: την πλατεία του Ρολογιού, όπου απαγχονίζονταν όσοι λιποτακτούσαν από τα τάγματα εργασίας, το εντυπωσιακό Τσινέκειο Γυμνάσιο Αμισού, το μητροπολιτικό μέγαρο της πόλης, κ.ά. Την επόμενη μέρα μετά από επίσκεψη στο λεγόμενο «χωριό των Αμαζόνων» (κατασκευή τουριστικής αξιοποίησης του μύθου των Αμαζόνων) μετέβησαν αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στην Αθήνα.

Τα σχόλια όλων των ταξιδευτών, σχετικά με την αξία του ταξιδιού ήταν, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Δήμου, περισσότερο από θετικά. Όλοι παραδέχτηκαν ότι επρόκειτο για ένα ξεχωριστό ταξίδι, μια επίσκεψη–προσκύνημα στους τόπους των προγόνων τους.

Εντυπωσιάστηκαν από τη μοναδική γεωγραφική διάρθρωση του ποντιακού χώρου με τις μαγευτικές κοιλάδες, τα αδιαπέραστα όρη, τα καταπράσινα παρχάρια (οροπέδια), τα απέραντα δάση ελάτων και οξιάς, τα αμέτρητα χωριά, άλλα κυριολεκτικά γαντζωμένα στις απόκρημνες πλαγιές των βουνών, άλλα σκορπισμένα στις πλαγιές και τις κοιλάδες.

Ήπιαν νερό από τις πηγές που έπιναν για αιώνες οι δικοί τους, τους σκέπασε η ποντιακή δείσα (ομίχλη) που εμφανίζεται ξαφνικά τυλίγοντας τα πάντα, επιτρέποντας ορατότητα ελάχιστων μέτρων, μίλησαν στην ποντιακή διάλεκτο με πολλούς ντόπιους, μη έχοντας ανάγκη διερμηνείας.

Διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι ότι στον Πόντο μνημεία δεν είναι μόνο τα ερείπια και τα κτήρια που διασώζονται, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι, που είναι φορείς της μνήμης. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ξενάγηση και την κατάδυση στα μονοπάτια της ιστορίας, τους βοήθησαν να κατανοήσουν καλύτερα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κατόρθωσαν να επιβιώσουν οι πρόγονοί τους διά μέσου των αιώνων κατά τις δύσκολες και σκοτεινές ιστορικές περιόδους, αλλά και να αναπτυχθούν, δημιουργώντας έργα θαυμαστά όταν αυτές οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές.

Ήταν ένα ταξίδι, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην ανακοίνωση του Δήμου, που δεν είχε ουδεμία σχέση με αναψυχή, αντίθετα, ήταν για τον καθένα ένα ταξίδι γνώσης, μνήμης, συνείδησης και τελικά αυτογνωσίας.

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet