Ένωση Γονέων Μαθητών Χαλανδρίου: «Να οργανώσουμε τη δράση μας»
Κοινωνία

Ένωση Γονέων Μαθητών Χαλανδρίου: «Να οργανώσουμε τη δράση μας»

Με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς η Ένωση Γονέων Μαθητών Δήμου Χαλανδρίου επισημαίνει τι θα πρέπει να υφίσταται στον χώρο της Παιδείας, από άποψη υποδομών, στελέχωσης, συγγραμμάτων και άλλων, ενώ αντιπαραβάλει την πραγματικότητα. Παράλληλα καλεί όλους τους γονείς να αναλάβουν δράση, μέσα από τους συλλόγους, προκειμένου να υπερασπιστούν το δικαίωμα των παιδιών στη μάθηση, όπως μας ενημερώνει η ακόλουθη ανακοίνωση.

Καλωσορίζουμε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές στο περιπετειώδες ταξίδι της μόρφωσης. Στόχος του σχολείου οφείλει να είναι η μόρφωση των παιδιών μας και η διαμόρφωσή τους σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που θα μπορέσουν στη συνέχεια να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι, υπάρχει μία προϋπόθεση. Είναι υποχρέωση του κράτους να παρέχει στα παιδιά μας δημόσια και δωρεάν παιδεία (άρθρο 16 του Συντάγματος).

Απαιτείται να υπάρχουν:

Σχολικά κτήρια που θα παρέχουν ασφάλεια στα παιδιά μας, όπου θα τηρούνται οι όροι υγιεινούς διαβίωσης για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς, πλήρως εξοπλισμένα με υλικοτεχνική υποδομή (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, αίθουσες διδασκαλίας, γραφεία, βοηθητικούς χώρους, χώρους για τα ολοήμερα τμήματα για φαγητό κ.ά.)

Επιμορφωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό και επιπλέον βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, τραπεζοκόμους, σχολικούς τροχονόμους, σχολικούς φύλακες, νοσηλευτές), όλους με μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

Βιβλία καλογραμμένα, κατανοητά, σύμφωνα με την ηλικιακή ανάπτυξη του μαθητή, στηριγμένα στα βασικά στοιχεία της γνώσης και της επιστήμης.

Τμήματα με μικρό αριθμό μαθητών (15 μαθητές ανά τάξη για νήπιο, α΄ και β΄ δημοτικού, 20 μαθητές για τις άλλες τάξεις), ώστε να γίνεται καλύτερα η εκπαιδευτική διαδικασία και οι μαθητές να μπορούν να αφομοιώνουν τη γνώση.

Γενναία κρατική χρηματοδότηση (15% του κρατικού προϋπολογισμού), ώστε να μην αναπτύσσεται καμία εμπορική δραστηριότητα στα δημόσια σχολεία, να μπορούν να λειτουργούν ενιαία και να μη γίνονται παραμάγαζα σε ιδιώτες και χορηγούς.

Ας δούμε κατά πόσο ισχύουν τα αυτονόητα, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Τα σχολικά κτήρια είναι αφημένα στο έλεος της υποχρηματοδότησης, καταχρεωμένα στις ΔΕΚΟ, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, χωρίς σχολικούς φύλακες, με συμβασιούχες καθαρίστριες, που πληρώνονται κάθε τρεις μήνες, με 400 ευρώ, με σχολικούς τροχονόμους ανασφάλιστους όπου υπάρχουν. Με αύλειους χώρους παγίδες για τα παιδιά μας, τουαλέτες τρισάθλιες, χωρίς καμία συντήρηση από την πλευρά των περισσοτέρων Δήμων, που έχουν και την ευθύνη για τη συντήρηση και τη λειτουργία των κτηρίων.

Τα κενά των εκπαιδευτικών καλύπτονται με αναπληρωτές, μέσω ΕΣΠΑ, με παράλληλες δεύτερες αναθέσεις μαθημάτων, με μετακινήσεις δασκάλων από τα ολοήμερα δημοτικά στα πρωινά τμήματα και με τη δημιουργία τμημάτων 25 και 27 μαθητών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη μόρφωση των παιδιών μας.

Η «τράπεζα θεμάτων», για τις εξετάσεις των μαθητών του λυκείου, ήρθε να εντείνει τις ταξικές διαφορές, να βγάλει στην επιφάνεια όλες τις αμαρτίες του εκπαιδευτικού συστήματος διαχρονικά, να υποβαθμίσει την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία, να υποβαθμίσει τον μορφωτικό ρόλο του λυκείου, να οδηγήσει σε οικονομικό όλεθρο τους γονείς, στην καταστροφή της εφηβικής ζωής των μαθητών, αφού είναι δεδομένη η άνοδο της φροντιστηριακής δαπάνης που θα προκληθεί ακόμα και μέσα στην κρίση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Βασικά ερωτήματα για μας είναι: Ποιος αξιολογεί, Ποιον αξιολογεί, με Ποιον στόχο, για Ποιον σκοπό αξιολογεί, τι θέλει να πετύχει με αυτή την αξιολόγηση. Η αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, δεν έχει να κάνει με την αγωνία του γονιού, το δημόσιο σχολείο να μορφώνει καλύτερα τα παιδιά του, να είναι πραγματικά δωρεάν για όλους, να έχει όλους τους εκπαιδευτικούς από την αρχή της χρονιάς, να υπάρχουν ασφαλή κτήρια, να έχει ενιαίο πρόγραμμα, ενιαία δομή, να ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας ανάγκες και όχι σε αυτές που κατά καιρούς προβάλλει το σύστημα. Το σχολείο που ονειρευόμαστε δεν έχει καμία σχέση με το Νέο Αυτόνομο, Αποκεντρωμένο σχολείο. (Αυτό)Αξιολόγηση της σχολικής μονάδας σημαίνει φταίνε όλοι, εκτός της κυρίαρχης πολιτικής, σημαίνει ανταγωνισμός μεταξύ σχολείων, κατηγοριοποίηση και κλείσιμο.

Σήμερα, σε μία εποχή που ο πλούτος και τα υλικά μέσα αφθονούν, αποτελεί κραυγαλέα αντίφαση το γεγονός ότι η βασική εκπαίδευση αντί να διευρύνεται, περιορίζεται σε μία ανακατασκευασμένη εκδοχή των στοιχειωδών γνώσεων και δεξιοτήτων (γραφή, ανάγνωση, αρίθμηση, χρήση Η/Υ και ξένης γλώσσας, επικοινωνιακές δεξιότητες, επιχειρηματικότητα). Η εξασφάλιση βασικής-γενικής εκπαίδευσης έως τα 18 χρόνια, που ο άνθρωπος ενηλικιώνεται ψυχικά, πνευματικά, κοινωνικά, και βιολογικά μέσα από ένα «ΕΝΙΑΙΟ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο» με σκοπό την ολόπλευρη μόρφωση και καλλιέργεια της προσωπικότητας κάθε νέου πριν την επαγγελματική επιλογή, αποτελεί ανάγκη εποχής. Εκφράζει την προσδοκία όλων μας για ισότιμη παροχή του δικαιώματος στη μόρφωση, ενώ ταυτόχρονα αντανακλά τις απαιτήσεις της σύγχρονης παραγωγής για υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από αυτό των προηγούμενων γενεών.

Καλούμε όλους τους γονείς, μέσα από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων σε κάθε σχολείο, μέσα από το Σωματείο τους στη δουλειά, μέσα από Επιτροπές Αγώνα, να οργανώσουμε τη δράση μας, να πάρουμε πρωτοβουλίες για πολύμορφες κινητοποιήσεις από κοινού με τους εργαζόμενους και όλο τον λαό για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου, για το δικαίωμα των παιδιών μας στη μόρφωση.

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet