Το κτηριακό πρόβλημα των ΕΠΑΛ στο Χαλάνδρι… διά χειρός Π. Τζούρα

Ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου Παναγιώτης Τζούρας φέρνει στην επικαιρότητα το θέμα των κτηριακών υποδομών των Επαγγελματικών Λυκείων της πόλης (ΕΠΑΛ), το οποίο όπως σημειώνει απασχολεί τον Δήμο για περισσότερα από 20 χρόνια.

Ο δημοτικός σύμβουλος, που μέχρι πρόσφατα άνηκε στην παράταξη του δημάρχου Σίμου Ρούσσου, αφού αναφέρεται στα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα τρία ΕΠΑΛ που φιλοξενούνται στο Χαλάνδρι, ζητεί από το υπουργείο Παιδείας, αλλά και τη διοίκηση του Δήμου, να κινηθούν προς την κατεύθυνση κατασκευής νέων σύγχρονων κτηρίων, προτείνοντας μάλιστα και συγκεκριμένους χώρους όπου θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Ακολουθεί η ανακοίνωση του κ. Π. Τζούρα:

Ας θεωρήσουμε ότι η σχολική χρονιά ξεκίνησε καλύτερα από τις προηγούμενες, όπως δήλωσε ο υπουργός Παιδείας και βαθμολόγησε με άριστα 20 το υπουργείο Παιδείας ο πρωθυπουργός και δεν ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση επανίδρυσε τους Τομείς στα ΕΠΑΛ που είχε καταργήσει η προηγούμενη και επανέφερε τους απολυμένους εκπαιδευτικούς.

Όμως εφαρμόζονται:

α) 3° μνημόνιο με σοβαρές επιπτώσεις στη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης,

β) από το 1990 η πολιτική της απορρύθμισης – αποκέντρωσης στην εκπαίδευση με στόχο την ιδιωτικοποίση. Όπως έγινε με τους παιδικούς σταθμούς και ίδιο είναι δρομολογημένο να γίνει και για τα σχολεία.

Ας δούμε τι συμβαίνει με το κτηριακό πρόβλημα των ΕΠΑΛ. Τα κτήρια που θα φοιτήσουν οι μαθητές των ΕΠΑΛ της πόλης μας είναι όλα μισθωμένα, παλαιά και ακατάλληλα να στεγάζουν σχολεία το 2016 και κόστιζαν 600.000 ευρώ τον χρόνο πριν τη μείωση των μισθωμάτων και σήμερα 20% λιγότερο.

Μερικές λεπτομέρειες:

• Το 1° ΕΠΑΛ στεγάζεται σε κτήριο της πρώην σχολής Μαρούδα, στη γωνία των οδών Κωστή Παλαμά και Ναυαρίνου, χωρίς αίθουσα εκδηλώσεων, χωρίς γυμναστήριο, χωρίς βιβλιοθήκη.
• Το 2° ΕΠΑΛ στεγάζεται στο κτήριο του πρώην εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών Λα Βερν, στην οδό Έλλης 3.
• Το 3° ΕΠΑΛ και το Εσπερινό στεγάζονται στο κτήριο του σχολείου του ιδρύματος Χατζηκώνστα, στην οδό Ριζαρείου 22, με εργαστήρια στο υπόγειο και με προκατασκευασμένες αίθουσες στην αυλή, πολύ παλιές και μικρές. Οι ελλείψεις που αναφέρθηκαν για το πρώτο υπάρχουν και στα άλλα.

Κτήρια γι΄ αυτά τα σχολεία είναι δυνατόν να κατασκευαστούν γιατί υπάρχει:

α) Το οικόπεδο στο Κάτω Χαλάνδρι, το γνωστό οικόπεδο της Αεροπορίας.

β) Το οικόπεδο στο Ν. Ψυχικό, στη γωνία Τζαβέλα και Αποστολοπούλου, που το χρησιμοποιεί ως χώρο στάθμευσης το σούπερ μάρκετ «Σκλαβενίτης» και βρίσκεται στο όριο Χαλανδρίου – Ν. Ψυχικού. Θα πρέπει να υποχρεωθεί και ο Δήμος Φιλοθέης – Ψυχικού να έχει ένα ΕΠΑΛ, όπως έχουν όλοι οι Δήμοι, γιατί σε αυτά σχολεία φοιτούν μαθητές από όλους τους γειτονικούς Δήμους.

γ) Το οικόπεδο της Ριζάρειου Σχολής, που είναι 40 στρέμματα και μπορεί να κτιστεί εκεί ένα κτήριο, αφού απαλλοτριωθεί το τμήμα που είναι αναγκαίο. Σήμερα στη Σχολή λειτουργεί μόνο Εκκλησιαστικό Λύκειο, ενώ παλαιότερα λειτουργούσε Ιερατική Σχολή και οικοτροφείο. Μπορεί να γίνει και μεταφορά ενός από τα ΕΠΑΛ στις εγκαταστάσεις της Σχολής, γιατί σε κτήριο της σχολής, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015, λειτουργούσε το Κέντρο Επιμόρφωσης Ενηλίκων, που είχε διαμορφωθεί με χρήματα του ΕΣΠΑ.

δ) Μπορεί να εξεταστεί και η δυνατότητα να βρεθεί οικόπεδο στην εκτός σχεδίου περιοχή του Πεύκου Πολίτη.

Το υπουργείο Παιδείας και η διοίκηση του Δήμου θα πρέπει να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να λυθεί το θέμα γιατί είναι ζήτημα κοινής λογικής. Δεν μπορεί οι πολίτες να υπερ-φορολογούνται και να γίνεται μεταφορά κρατικού χρήματος σε ιδιοκτήτες ακινήτων, αντί να κτίζονται σύγχρονα σχολεία με τη δαπάνη των μισθωμάτων.

Έτσι θα γίνει η μείωση των δαπανών του κράτους; Ο υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι η αριστεία πρέπει να είναι για όλους τους μαθητές. Πώς είναι δυνατόν ένας μαθητής του ΕΠΑΛ να αριστεύσει όταν συνήθως προέρχεται από οικογένεια με χαμηλά εισοδήματα, οπότε έχει μικρές μορφωτικές δυνατότητες και ταυτόχρονα κάνει μάθημα σε σχολεία όπως τα προαναφερόμενα; 

Προκύπτει και το εξής ερώτημα: Γιατί δεν έχουν κατασκευαστεί σύγχρονα κτήρια για αυτά τα σχολεία στο Χαλάνδρι, ενώ σε άλλες περιοχές της Αττικής ή της επαρχίας έγιναν, όπως για παράδειγμα στην Αχιλλέως, στη Μιχαλακοπούλου, στο κέντρο της Αθήνας και στις Αχαρνές; Ο βασικότερος λόγος είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών δεν είναι από το Χαλάνδρι και δεν υπήρξε ποτέ έντονο αίτημα.

Η λύση του δεν είναι εύκολη. Αν δεν υπάρξει έντονη και συνεχής διεκδίκηση από γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς και τους δημότες, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.

Π. Τζούρας
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος